کندیلءِ توامیں شہر مران اَنت یک یکءَ!بلوچ مدام زندکشوکیں ڈکالانی آماچ اِنت۔ اے سرزمینءَ درچکءُ دارءُ انسانانی ڈکال مدام ھرابیں جاوراں گوں مان پیچیت،ادءَ لہتیں وت جوڑ کتگیں ءُ لہتیں ابرمی ڈکال اَنت۔ھور نہ بیت درچک تاک چنڈ بنت، بلئے بازیں سالاں پد اگاں ھورے بہ گواریت گڑا پدا سبزگ سرکشیت، درچک شاہ جن اَنت،کشار رُداَنت،بہارے کئیت۔بلوچ ءَ درچکءُ دارانی ڈکال کشت ءُ نزور کت نہ کنت بلئے انسانانی ڈکال الم سگگءِ وسءَ چہ دراِنت۔گوستگیں ماہءَ بلوچی دستونکءِ بادشاہ ظفرعلی ظفر بیران بوت،آئیءِ ٹپ انگت تاجگ اِت اَنت کہ واجہ عید محمد عید ھوں چہ ما گسر کپت۔

شپ انت کس نیست بس من آں کہ ایوکا رہادگاں۔کشک برے یکے بیت برے باز اَنت نزاناں کجام کشک وشتر انت بلے کمو خیال اتک مہتل باں بلکین سپ روچ بیت منی چور بتی ہم نزور بوان انت، بلے کس نیست بس من ایوکا نشتگاں۔ تہار انت باز تہار انت کدی توارے بیت ھوووووووو من گوشاں داراں ءُْ جیڑاں اے نہارے یا … پدا توار بس کنت من پاد کایاں وتی جاہ ٹالیناں۔

اس شہر کے انداز عجب دیکھے ہیں یارو
گونگوں سے کہا جاتا ہے بہروں کو پکارو
ہورت چاری بہ بیت داں اے شعر پہ انوگیں جاوراں جوانی ءَ گپت کنت پرچکہ اے شہر ءَ انچو بوتگ، انچو بوہگ ءَ انت ءُُ دیمترا انچو بیت۔پرچکہ اے شہر ءَ کور سروکاں۔۔۔۔۔۔

وھدیکہ من ءَ رفیق چاکر ءِ آزمانکانی کتاب ‘موتک ءُُ نازینک ءِ توار’دست کپت۔ من پہ ھدوناکی آئی ءِ وانگ بندات کُت چیاکہ آ منی یک جوانیں ٹیچر ءُُ رھشونے بوتگ۔کتاب ءِ وانگ ءَ پد دل ءَ گُشت کہ سرجم ءَ یک نگدی چمشانکے نبشتہ بکن بلئے وتی پہ دیمیں دزگٹی آنی سوب ءَ وھد کش ات نہ کُت۔پدا یک روچے وت دل ءَ فیصلہ کُت کہ انچو کہ من گیگ باں آئی ءِ ہر آزمانک ءَ وتی سنچ ءُُ زانت ءِ پُرشتگیں شاہیم ءَ الم ءَ توراں۔منی لبزانکی زانت اینکس نہ اِنت کہ من نگدکاری کُت بہ کناں بلئے ہرچی کہ ونتگ ءُُ پہمتگ آھاں زلور وتی لبزانک دوستیں سنگتانی دیم ءَ کارآں ءُُ آھانی سرا پجی ءَ گپ کناں۔

زبان ہرقوم ءُُ راج ءِ ھاترا باز ارشت داریت زبان ایوک ءَ جزبگ ءُُ مارشتانی درشان کنگ ءِ وسیلہ نہ انت بلئے قومانی پجار ہم چہ زبان ءَ بیت۔ہمک ملک ءُُ ہمک قوم ءَ ماتی زبانے است انت ءُُ آ مے زبان ءِ پدا پجار بنت ماگشت کنیں کہ زبان چاگرد ءِ یک سوگاتے کہ وہد ءُُ زمانگ ءِ ہمرائی ءَ یک پدریچے ءُُ چہ دومی پدریچ ءَ سر بیت۔ بقول ءِ یک مردمے ءِ مردم ءِ یاداشت روچ بلئے آئی ءِ زبان بدل نہ بیت۔ آ وتی گواست ءِ درائیں وئیل ءُُ واقہاں شموشیت بحال کنت بلئے وتی زبان ءَ بحال نہ کنت،پمیشکہ زبان انسان ءِ بنکی حقانی تہا ہوار کنگ بوتگ۔

من گوں واجہ داد ءَ نشتگ ءُُ مجلس کنگ ءَ اِتاں گپ گپ ءَ مئے تران بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءِ جیڑہانی گیشواری ءَ شت۔مئے تران دیم ءَ روان اَت داں و اجہ داد ءَ یک وشیں گپے جت کہ من ءَ سک دوست بوت آئی ءَ گشت کہ چیزے ندکار است اَنت بلوچی ءِ ڈولداری ءَ لوٹ انت۔آڈولداری دومی ءِ دل ءَ بلکیں کم ارزشت بہ بیت بلئے است انت بلئے چندے انچیں اوں مردم است کہ آ ایوک ءَ گون کپتگ اَنت۔ واجہ داد ءِ اے گپ ءِ مسترءُُ شرتریں درور ہما چاریں مردمانی اِنت کہ زال ءِ بُت اِش ٹہینت۔ ہما کسہ کہ ما کسانی ءَ اِش کتگ ہما بلوچی ءِ مرچیگیں جاوراں ہمدپ اِنت۔ہما چاریں مرداں کہ یک بتے ٹہینت ءُُ آئی ءَ را زندے بکشات۔

ہما روچ ءَ کہ من چہ تراک ءَ پد مردمانی گوشت ءُُ پوستانی ٹکر روڑانی سرا دیست اَنت داں ہما روچ ءَ منا چہ وتی جند ءِ ساہگ ءَ چہ ہم ترسیت۔ہمے ترسیت روچ پہ روچ گیش بوہا ن اَنت۔نوں وَ میست ءَ ہردومی مردم ءَ چہ من ترسیت کئے زانت کہ چریشاں کئی سینگ ءَ بمبے بندوک بہ بیت۔ مارکیٹ ءَ شوپنگ کنگ ءَ نزیکیں مردمانی کش ءُُ گور ءِ مردمان چہ ترسیت،ہوٹل ءَ چاہ ءِ ورگ ءَ،ہمے ترس ءِ سبب ءَ من مجلس ءُُ دیوان یلہ کتاں منی ہمے ترس ءَ منی پادہمک مجلس ءَ داشت اَنت۔

من وتی کسانی ءَ وہدے پت ءِ گورا نشتگ ءُُ ریڈیو ءَ بی بی سی گوشداشتگ گڈا برے برے چہ کوئٹہ ءَ صدیق بلوچ ءِ بلوچستان ءِ سیاسی ءُُ معاشی جاورانی باروا آئی ءِ لیکہہ ہم گوشداشتگ انت۔پداوہدے پہ وانگ ءَ کوئٹہ ءَ اتکاں گڈا برے برے آساپ ءِ کارگس ءَ راہ رواجی واجہ صدیق بلوچ ءَ گوں سلام علیک ہم بوت۔ اے ہما وہد اَت کہ آساپ چہ واجہ صدیق بلوچ ءِ چھاپ جاہ ءَ چھاپ بوہگ ءَ ات گڈا اودا گوں آصف، طارق ءُُ شہزاد ءَ سنگتی بوت۔ چد ءُُ بعد آزادی ءُُ آساپ ءِ کارگس پہ من ءَ یکیں ہنکین اتنت۔