بلوچی زبان ءِ مستریں نزوری ہمیش اِنت کہ آئی تہا شریں پولکار نیست اِنت ءُُ زانتکار باز اِنت ۔ہرکس وتی تہا یک بلائیں زانتکارے ءُُ آئی ءِ چماں اے دگہ درست بے زانت ءُُ جاہل اَنت ۔ بلئے پولکاری انچیں چیزے کہ ایشیءِ ہاترا زانتکاری نہ لوٹیت بلکیں چیزے رہبندانی پداں وتی کار ءِ سرجم کنگی اِنت ءُُ اے رہبندانی سرپد بوہگ ءُُ ایشانی کارمرز کنگ ہرکس ءُُ ناکس ءِ کار نہ کنت ایشیءِ ہاترا کل وہدی کار لوٹیت ءُُ کس ایشیءِ ہاترا ساڑی نہ اِنت بلکیں ہرکس ہمے گمان ءَ اِنت کہ آبس زانتکار انت ءُُ آ ہر چیز نبشتہ کت کنت ۔

درانگازی انچیں گالبندے کہ اے گیشتر کسمانک ، نقشکشی ءُُ لچہ کاری ءَ کارمرزبیت انت ۔اے گالبند ءِ بندات بیستی کرن ءَ بوتگ پرچکہ ساری ءَ Impressionismبوتگ بلئے مردماں چہ ایشانی نقشکشی ءَ دم برتگ گڑا رند ءَ درانگازی وجود ءَ اتکگ ۔ درانگازی نقشکشی ءِ توک ءَ گیشتر چیدگsymbolپیشدارگ بوتگ ءُُ پدا امپریشنزم ءَ چہ گیش نقشانی تہ ءَ درانگازی پیش اش داشتگ ۔

فلسفہ ءِ راجدپتر ءِ تہا آزاتی ءِ بابت ءَ اَنچیں نوبت ہم اتکگ کہ نفر ءَ وتی آزاتی پہ رضا یک اتھارٹی یے ءِ حوالہ کُتگ۔ اگاں ما ہمے ربیت ءِ رندگیری ءَ بکنیں گڑا زانگ بیت کہ اتھارٹی ءِ گْورا آزاتی ءَ چہ ،پہ رضا دست کش بوہگ ءِ عمل میزاں میزاں یک واہشتے جوڑ بوہان بوتگ۔

ؔ گالبند ءِ لبز پہ’’اصطلاح ءُُ ٹرم‘‘ ءِ ھاترا ءَ بلوچی زبان ءَ کارمرز بیت ۔اے یک مرکب لبزے بزاں چہ دو لبزاں جوڑ بوتگیں لبزے اولی ’’گال ‘‘ بزاں لبز’’ بند‘‘بزانت جوڑ کنگ ،ہردوکانی یکجا ہ بزانت اے بوت کنت کہ نوکیں لبزے ءِ جوڑ کنگ۔

بختاور ! مروچی ویلنٹائن روچ درائیں عاشق وتی محبوب ءَ پل دئیگ ءَ انت ءُ من وت کشی کنگ ءَ اوں ۔۔۔۔۔وھدے منی نمدی تر ارسیت گڈا من زمین ءِ سرءَ کپوک بنت ۔ ءُ منی ساہ دراتکگ ۔ھچبر اے دل نہ آر تگ ات وت ءَ یک روچے کش اں بلے وھد ءُ جاوراں بے وس کتگ کہ نوں من زندگی ءَ دراءَ اللہ ءِ باھوٹ کنگ ءَ اوں ۔من گوں دل ءُ جان ءَ ترالوٹ اتگ ۔ تئی حاترا من وتی ناکو وانند گیں جنک یل ءَ داتگ آمیڈیکل کا لج ءَ چہ انجیئرنگ کنگ ءَ چہ پد بالی گوراب ءِ (پائلٹ) جو ڑ بوھگ ءَ ات من رد کتگ ات کہ من ویڑک پاس کتگ ۔

اے وہد ءَ ملک ءَ گچین کاریانی بج بجارگ انت بلئے زانگ نہ بیت کہ جاور حال چونیں تابے ور انت پرچکہ پاکستان ءِ بن دپتر ءَ اولی وار ءَ ملک ءِ ہما دمگ کہ آئی ءَ ہچبر گوں ملک ءِ حاکم ءُُ واکداراں گلہ ءُُ زنگے نہ جتگ ،اے نوبت ءَ زہر شانی ءَ انت کہ آہانی حاکمی چہ ایندگہ در ءُُ سراں برز تر منگ بہ بیت۔

زند ءُُ مرگ ہردو راستی اَنت زند است داں مرگ اوں یک راستی یے ہمے رنگ ءَ دروگ است داں راست اوں یک راستی یے پمشکا ہرپیم ءَ مردم حاموش بہ بیت بلئے گویاکی ءَ کس داشت نہ کنت ہمے گویاکی ءُُ ہلوت یک وہدے کیت کہ جاک ءُُ سلوتاں مٹ بنت ءُُ ہمے جاک ءُُ سلوت پدا راستی ءُُ گواچن بنت ۔باز گوں حاموشی ءَ روت ءُُ باز گپے جنت کہ داں کرن ءَ گیر کیت کہ فلانی ءَ گپے جتگ اَت ۔

مردمانی بے سوبیں زہر کنگ ءُُ نالانی کسی سر پر نہ بیت ،بلوچی زبان ءَ را استاد وَ باز رستگ بلئے زانتکار ءِ ڈکال اِنت ۔منی گوں درملکاں ہمک مردماں گوں کہ گپ ءُُ حال بوتگ اَنت آیانی گلہ ءُُ زانگ باری ہمیش اِنت کہ کس گوں کس ءَ تپاک نہ کنت ہرکس گشیت کہ من بس ایوک ءَ بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءِ سرتاج بہ باں ۔