بلوچی زُبان ءِ ھستیں وھد ءِ ورنائیں زُبان زانت واجہ زیا بلوچؔ وتی کتاب ’’بلوچی راست نبیسّی‘‘ ءِ تہ ءَ گْوش اِیت کہ ’’زُبان دودمان ءِ ساہ اِنت ءُ نبشتہ رھبند زُبان ءِ ساہ اِنت‘‘۔ بزاں ھمنچو بستار کہ زُبان ئیگ اِنت ھمنچو آئی ءِ نبیسّگ ءِ ھم ھست اِنت۔ ھمے زُبان اِنت کہ ترا چہ ھر راج ءَ جتا کنت۔

تنگویں بیلاں! گوں سیدہاشمیءِ رہبندءَ بازیں کلمکار ءْْ زبان زانت اے واستا تپاک نہ کنت کہ سید ہاشمیءَ بس مکرانءِ گالوار وتی رہبند ءَ زْرتگ۔

بلوچی کُہنیں بتلے است کہ 
کار نہ انت کواروکیں کوانٹانی 
بار ءَ ہما جونگیں لیڑو زیراں 

یک زْبانے ءِ بابت ءَ زانگ ءِ ھاتر ءَ آئی ءِ راجدپتر ءِ زانگ الّمی اِنت ءْ راجدپتر ءَ ابید زْبان ءِ لَبز ءْ گالانی باروا آڑنائی دو ہمینچو۔ءْ لَبز ءْ گالانی شوھازگ ءَ ھما شیدائیں سر در کپنت کہ آھاں گوں وتی ماتی زْبان ءَ چہ دِل ءَ مہر اِنت ءْ زْبان ءِ کار اگاں سائینٹیفک بْنیادانی سرا بیت تہ آ راج ءَ گیشتر پائدگ دات کنت ءْ دیر مانوک ہم بیت۔

بلوچاں گُشتگ کہ آدینک ءَ چارئے وتارا گندیت کتاب ءَ چاریت دنیا ءَ گندئے۔تو کتاب ءَ ہر وھدءَ چاریت ترا کتاب ہمنکس نوک گندگ ءَ کئیت۔ اگاں تو تیوگیں دنیاءَ سفر کت نہ کنئے بلے ترا ہمے کتاب تیوگیں دنیاءِ کنڈ کنڈءَ پیشداریت۔تو اگاں گون کتاباں دوست داریت کتاباں مہر کنیت کتاباں وانیت گڈاں کتاب ترا الم ترا تئی منزل ءَ سر کنت۔

سال ءِ موسم وتی حساب ءَ بدل بنت بلئے لہتیں سال انت کہ بہارگاہ گشئے زاہر انت بارین کدین وش بیت بارین کئی منّت ءُُ دزبندی ءِ لوٹوک انت ۔۔۔بازیں دگہ چنت سال انگہ پہ اوست ءُُ رہچاری گوزیت ءُُ باریں تاں کد مئے کشار شہ زرد ترّگ ءَ ساری درد ترانت ۔۔۔۔

دومی سوَب اِش ات کہ عربی ملکاں وش کنگ ءْ آیاں چہ مال یکجاہ کنگ ات۔ بلے آخر اے بدلی ءِ آسر اے بوت کہ مذہبی چست ءُْ ایرانی سرا وت ما وتی یکجاگی ھلاس گندگ پیداک ات ءْ انتہاء پسندی ءِ نیمگ ءَ راوان ات۔