من یونس حسین ءِ کِسّہانی کتاب “بے دستیں سریچک” ءَ وانَگ ءَ آں۔ کتاب ءَ چار ءُ پنچ شرّیں آزمانک مان کہ چہ ہمیشاں یکّے یعقوب ڈرامہ اِنت۔

اے ملکءَ اگاں کسے واجہانی مردم یا ملکءِ واہُند ءُ حاکمانی چُکءُ فرزندءِ بِہ بیت گڑا اختلافءِ دارگ کسانیں گپے، تُری زاہ ءُ بَد بِہ کنت یا چوکءُ چار راہءَ بےہوشیءُ سرمستیءَ ناسرپدیں کار ءُ گپے بِہ کنت، ہم بخشگءُ برداشت کنگ بیت چو کہ جاوید چودہدری وتی وی لاگء٘ علی امین گندا پُورءِ ہڑتالانی دورءَ پنجابءِ انصافیاں ( تحریکِ انصاف) شِگان جنت ءُ گوشیت کہ پنجابءِ مردم تہنا وشیانی دورے ہمبراہ انت وہدے کہ سَکّیانی دور بیاینت پنجابءِ مردم دُور ءُ دَرءَ نندگءُ ندارگءِ چارگ زان انتءُ بس،ہاں! البت حبر اگاں ووٹءِ بِہ بیت گڑا ووٹ اے دورءَ انصافیاں دی اَنت۔ ہمے وڑیں گپّ نزیر ناجیءِ سُولیں بچ اَنیق ناجی ہم کنت ءُ گوشیت کہ رنجیت سنگھ ءُ بھگت سنگھءَ ابید پنجابیانی راج دفترءَ قربانی دیّگ، سَکّیاں برداشت کنگءُ گوں حاکماں دیم پہ دیمیءَ مِڑءُ جنگءِ “عیب” یا عنصر مان نسیت چدودیم ڈاکٹر اشتیاق احمدءَ ملکءِ جند ءُ بانیانی بابتءَ بازیں حبر جتگ ءُ نبشتہ کتگ اَنت کہ چاگردی رسانک در ءَشنگ ہم بوتگ اَنت بلے ایشاں کس دپی جستےنَہ کنت پرچہ کہ اے ملکءِ واہندہانی چُک ءُ وارث انت پرے حاترا چَہ اے حقّءُ راستیں حبراں دوگام دیماترءَ اگاں دروغ بہ بند انتءُ آپءِ تہا آس روک کنگءِ جُہدءَ بِہ کن اَنت پدا ہم ملکءِ حاکم وتی تبءُ مئیلءَ بدل نہ کن انت نیکہ گِلّہ ءُ زاری کن اَنت ۔چہ واجہانی جندءِچُکّاں ابید ایشانی نوکرءُ کاردار اِدا مردم چوش بُگوشیت کہ واجہانی پگری سنگتءُ ہمکار اگاں ملکءِ دفترءَ پچ یا تاک تاک بکن اَنت کسّ ئے ملامءُ بُلُم نہ کنت ،ایشیءِ سَوَب بوت کنت کہ ہمے بِہ بیت کہ اے ملکءِ رواج ہمیش اِنتءُ اِدے واجہانی جندءِ دپءِ گپ ءُ گال دِگر ءُ دلءِ حبرءُ حال دِگر اَنت بزاں کہ ایشانی باطنءُ ظاہر یک نَہ اَنت اے درگتءَ اگاں ما امریکہ دژمنیءِ مثالءَ دیمءَ بکنان ءُ بچاراں گڈا سر ظاہر ءَ اے ملکءِ حاکم ءُ واجہ امریکہءِ بدتریں مخالف ءُ بدواہ اَنت بلے تہءُ توکءَ بچارئے گڑا ہر انسان ہمے آسر ءَ سر بیت کہ اے ملکءِ حاکمانی ساہءُ نفس ہم چَہ امریکہ ءِ رضا ءَ ابید بال نہ کنت کہ اے وتی گڈی جاہ ءُ دَوار بُرؤ اَنت ءُ امروزءِ چِست ءُ ہیر ءُ جنجالاں بُہ چُٹ اَنت اے مئیلءُ حیالءَ چو کہ رواج زُرتگ پرے واستا مردم اے چیزءَ “بُروت حیل ءُ مہ روت عادت”ءِ بستارءَ سرپد بِہ بیت شرتر اِنت دانکہ کسےءَ دماغی بیماری ءُ بےبنیادیں جیڑگے سرءُ بحتءَ مہ کپیت ءُ ذہنی مریضے مہ بیت

یک عہد ءُ دورےءَ بلوچ راجی جُہدءِ مستر ءُ کماشاں کہ شہید فدا احمدءِ زندءَ ہما واجہ ءِ پگر ءُ فلسفہ ءِ حسابءَ ایشاں بلوچ راج ءُ ورناہاں تپاکی، جُہد تا گُڈّی سوب ءِ نیکہ تہنا نعرہ جتگ ءُ ورناہ ءُ وانندہاں سِکین داتگ بلکیں چَہ اے راہ ءُ رہندءَ گِسر کپتگیں بلوچ سروک ءُ مستراں ( چو کہ میر غوث بخش بیزنجو بوتگ ) وڑ، وڑیں بہتام ءُ شِگان جتگ ءُ ہَمنچو رُزواہ اِش کتگ اَنت کہ اے بلوچ چاگردءَ نِندگ، زند گوازینگ ءُ تر ءُ تابءِ قابل مہ بنت ۔

اے زانگی انت کہ کسمانُک نوکیں چیز ےنہ انت کسمانُک باز کوہنین ءُ ￶ قدیمیں ￵ ازمی تہرے بلے بلوچی لبزانک ءَ کسمانک ءَ ہم چو ایندگر تہراں دیمرؤئی نه کتگ ۔البت

تیراں کشوکائی جن ئے￷
نام ءَ قصرقندی کن ئے￷

تژن ءُ ￶شِگان ہما مردمانی واستہ اَنت کہ چہ راہ ءَ ￴رَد بہ بنت، گِسر بہ بنت چہ مقصد ءَ ￴گِستا بہ بنت۔
عجب کردار ءِ ￵ مردم ہمیش اَنت، نہ کِرد نہ کہ کردار، بس نان زوال اَنت۔ پَدا ہمیشانی نِگاہ ہما مردمانی سرا اَنت کہ آہاں سرجمیں راج ءِ ￶ڈُبہ وتی کوپگاں زرتگ۔ مشکل ءُ ￶تکلیفیں راہاں رہادگ اَنت

کُلاں چہ پیش اے کتاب ءِ ￵نبشتکار عنایت اللّٰہ بلوچ ءِ ￵زند ءِ ￵سر ءَ ￴گونڈوکیں ￵پَجّارے: کہ آ کَے اِنت؟ آئی چے ونتگ ءُ ￶کُج ءَ ￴ونتگ؟ آئی ءِ ￵کار ءُ ￶کَسب چی اِنت؟ اے جُستانی پَسو چوش اَنت کہ عنایت اللّٰہ بلوچ 28 دسمبر 1946ء ءَ ￴ڈیرہ جات روٹکی بلوچستان جھوک گومل ءِ ￵ہند ءَ ￴ودی بوتگ۔ آئی ءَ ￴چہ پشاور یونیورسٹی ءَ ￴گریجویشن، پنجاب یونیورسٹی لاھور ءَ ￴پولیٹیکل سائنسءَ ￴ایم. اے کُرتگ۔

انچوش گْوش اَنت کہ وہدے حاوند ءَ حضرت آدم جوڑ کُت۔ آ اولی انسان اَت ءُ مردین آدمے اَت۔ بہشت ءَ یلہ اَت۔ حور، طہور ءُ گِلمان آئی ءِ ہمک لوٹ ءُ حاجت ءِ پیلہ کنگ ءَ یک پاد ءَ اوشتاتگ اِت اَنت۔ شہد ءُ طہورانی جوہانی سر ءَ نشتگ ءُعیش ءُ عشرت ئِے کُت۔ بلے انگت ایمن نہ اَت۔ پرچا کہ آئی ءِ جُتک (جوڑی) نیست اَت۔ گُڑا حاوند ءَ مار اِت کہ آدم بے چاڑ اِنت۔ پہ وتا مَٹّے لوٹیت۔ گُڑا حاوند ءَ بی بی حوا جوڑ کُت۔ وہدے کہ حضرت آدم ءِ چم پہ حوا ءَ کپت اَنت۔ چہ گل ءَ بال بیت۔

راجی جہدانی اندر ءَ ھرکس وتی نکان ءَ دنت، شاعر وتی وڑءَ پہلوان ءُ گوشندہ، تامرکار، آزمانکار، نبشتہ کار، سرمچار۔۔۔ ہریکے وتی جندءِ میدان ءَ جہد کنت۔ بلے اے اولی بر اِنت کہ شیرزال حانی بلوچ ءَ اے جہد بُرتگ ءُ دوچگراں سر کتگ کہ باید اِنت دوچگر ھم اے ظلم ءُ ناروائی ءِ بود ءُ سنچ ءَ حلاپ ءَ وتی ازم ءَ پیش بدار اَنت۔