باز انچیں اوں مردم است اَنت کہ دل ءَ جیڑہاں کہ چریشاں شرتر ءُُ زانتکاردگہ کس نہ اِنت بلئے اے آوانی مستریں بے زانتی اِنت پرچکہ آمردم چہ اچ وت ءَ گیش کسی زانگ ءَ نہ من اِت بزاں آ مستریں بے زانت اِنت۔ بلوچی لبزانک ءَ ہم انچیں مردمانی یک بلائیں لڑے گندگ بیت کہ آ وت ءَ چہ پد دومی مردم ءَ را کدئے مورے ہم نہ مار اَنت اے پیمیں مردمانی آکبیت جوان نہ بیت۔
بلوچاں گشتگ کہ’’ راہ پہ روئگ ءُُ کار پہ کنگ‘‘اے بتل ءِ بزانت ءَ زانتکارے بلکیں گہتر بہ کنت بلئے من سرپد باں کہ کریم ءِ ہما شعر وت ایشیءِ معنا ءَ بس اِنت کہ ’’زند پہ جیڑگ ءُُ مرگ پہ مودگ ءَ آسان نہ بیت ،ہشکیں نندگ ءُُ زالی زارہاں گزران نہ بیت‘‘ بزان ایوکءَ گپ ءَ کنگ ءَ ہچی نہ بیت۔
دنیا ءَ بازیں مردمانی بازیں تما ہ ءُُ واہگ پیلو نہ بنت، ہما واہگ کہ بنی آدم ءِ دل ءَ بو تگ اَنت کہ اگاں موہ بہ بیت آہاں پیلو کنت ،بازیں مردم دل ءَ وش بیت ءُُ ہمے پگر کنت کہ اگاں وہد بوت داں پلان پلان کار اں الم کن اَنت ،بازیں رند ءَ چش بیت کہ آئیءِ ہما سوڈگ پیلو نہ بنت یاکہ آ وڑ کہ آئی ءَ جیڑاِتگ آ وڑا نہ بیت ،پدا آ چے بہ کنت؟
ٍؔ ہرکس گشیت کہ من پلانی بہ باں کسے گیشت من عطا بہ باں کسے گشیت من منیر بہ باں کسے گشے من اے آرد اد بہ باں کسے گیشت من سید بہ باں ،باریں دگہ چے چے ،آں مرچاں مئے لبزانک ءِ تہا کامیو،چیخوف،ٹالسٹائی،چارلس بودلئیسر،نطشے،کریکیگارڈ ءُُ
بلوچانی سر ءَ باز براں ھمے بہتام مششگ بیت کہ شما نہ وانندگ ءُُ جاہل ءِ اے گپ ھم راست انت کہ بلئے وانگ ءِ ھاتر ءَ وانگجاہ لوٹیت کہ ھچ حکومت ءَ بلوچ قوم ءَ دات نہ کتگ ۔نہ بلوچستان ءَ جوڑیں اسکولے است ،نہ کالج ءُُ یونیورسٹی ،اے ھم بلوچانی ھدادادیں گنج انت
زی دو سنگت منی دیوان ءَ اتکگ اَت ،گپ گپ ءَ منی دپ ءَ دراتک کہ باریں مرچاں لبزانکی چست ءُُ ایراں شمئے دزگٹی چے چے اَنت داں یکے ءَ گشت کہ یا ر مرچاں من گدارے دست ءَ کتگ ءُُ ھمیشی ءِ وانگ ءَ دزگٹاں ،من وتی دوست ءِ دلبڈی کت کہ باز جوانیں چیزے گدار پہ وانگ ءَ یک مزنیں پہمگی چیزے زانگ بیت ،پرچکہ یک شریں گدارے ءِ تہا