باز انچیں اوں مردم است اَنت کہ دل ءَ جیڑہاں کہ چریشاں شرتر ءُُ زانتکاردگہ کس نہ اِنت بلئے اے آوانی مستریں بے زانتی اِنت پرچکہ آمردم چہ اچ وت ءَ گیش کسی زانگ ءَ نہ من اِت بزاں آ مستریں بے زانت اِنت۔ بلوچی لبزانک ءَ ہم انچیں مردمانی یک بلائیں لڑے گندگ بیت کہ آ وت ءَ چہ پد دومی مردم ءَ را کدئے مورے ہم نہ مار اَنت اے پیمیں مردمانی آکبیت جوان نہ بیت۔

گشنت کہ لبزانک وتی شرگدار وت انت آئی ندکارانی تو ہرپیم ءَ ستا ءُُ گلا ءَ بہ کن بلئے لبزانک پہ وت چندے نام گچین کنت ءُُ چندے مردماں تو ہرپیم ءَ ایر بجن گڈی ءَ ہما مردم مان اَنت کہ لبزانکے پہ گچین کنت۔پمشکا اے جنگ وَ بائد ہلاس بہ بیت کہ من ءَ چہ شرتر ءُُ مستر دگہ کس نہ اِنت۔۔۔۔۔

من کہ چاراں من ءَ بلوچی لبزانک ءَ یک اوشتے ءِ سما بیت۔نیست یک سرے کہ یک نوکیں راہ یے ءِ شونداتی ءَ بہ کنت آراہ ایوک ءَ گپی مہ بیت بلکیں عملی بہ بیت۔ندکارانی نبشتگیں گپ ایوک ءَ نبشتہی مہ بنت بلکیں عملی بہ بنت۔عملی اے حساب ءَ کہ ہما گپ ءَ آ کہ جنت بائد وت ہما گپ ءَ عمل اوں بہ کنت بلئے چوش بوہگ ءَ انت۔پمشکہ بلوچی ءَ نبشتہ وَ بوہگ ءَ اِنت بلئے آ نبشتہ لبزانک ءَ دیمروئی دئیگ ءَ نہ اِنت۔

اگاں شاعری بوہگ ءَ اِنت داں بلوچی شاعرانی شعرانی باز ءَ حیال زرتگ ءُُ باز وَ سرجمیں لبزیات ہم زرتگ۔رد ءُُ پیش رداں بچار اِت داں یک اَنت باز کم شاعر انچیں رد ءُُ پیش ردے بیارایت کہ کس ءَ کارمرز نہ کتگ۔ہمے رنگ ءَ بلوچی ءِ پیشی شاعر ہم وتی جند ئے حیالاں پدا چپ ءُُ راست کن اَنت ءُُ شعر نبشتہ کن اَنت نام گرگ شر نہ اِنت بلئے است اَنت۔

ہمے حال ردانک ئیگ اِنت،یکے وَ ردانک باز کم نبشتہ بوہگ ءَ اِنت اگاں نبشتہ بیت داں جاہ یے حیال دزی بوتگیں یا اِش کتگیں حیالے بیت ءُُ جاہ یے بنگپ ءِ جند انچینے بیت کہ پیسرا ءَ چہ کاربندگ بوتگ۔ اے درائیں گپانی ایوک ءَ یکیں مول اِنت کہ بلوچ ندکار پرچہ چوش کن اَنت اے اوشت پرچہ اتکگ ءُُ اے اوشت چون دور بوت کنت بائد ہمے چیز ءِ بابت ءَ گپ کنگ بہ بیت۔