زانت ءُُ سرپدی دو جتائیں چیزانی نام انت۔زانت،زانگءَ انت ،سرپدی ہمے زانگ ءِ بیان ءَ راگشگ بیت ۔اگاں کسے چیزے ءِ بابت ءَ سرپد بہ بیت آئی ءَ را زانتکار گشگ نہ بیت بلکیں سرپدیں مردمے گشگ بیت۔

تہاری ءَ مان شانت ۔ ہنچو سرد بوت کہ زمین بست چو تحتگ ءَ بوت ، کور ءُُ دریا ہم بست ءُُ برپ بوت انت۔ یدار ءُُ بوجیگ گوں دریا ءُُ زراں ہوار بست انت ،درائیں جنگل برپ بوت انت ،ماڑی ءُُ بادگیر ترکاں بوت انت ، کس ءَ گپ ءُُ حبر کت نہ کت ، دم مردمانی لنٹانی سرا بست۔شہر ءُُ دیہاتاں ، پٹ ءُُ گیاباناں ، جنگل ءُُ کوچگاں مردم چہ مردی بیران بوت انت ، مردمانی لاش چو آس ءِ دار ءِ بار ءَ کپتگ ات انت ۔

ملاءِ نیم تہاریں کوٹیءَ زالبولءُ مردین کتارءَ نشتگ ات انت ءُ وتی وتی وارءِ ودارءَ ات انت۔ ملا وارءِ سرءَ دم ءُ تائید کنگءَ ات ، زالبولےءِ وہدے وار اتک ۔ آئیءَ پانزدہ سالی جنک ملاءِ دیمءَ نادینت ءُ گشت ’’ ملا ! کتابءَ پچ کن بچار منی چکءَ چی انت ، نہ ور گے وارت ءُ نہ حبر کنت بتءَ بت انت ؟ ‘‘ ملاءَ لنٹ سُرینت انت کتاب پچ کت ءُ نادْراہ ءِ نیمگءَ چارات ءُ گشت ۔

زند ءِ تک ءُُ پہناتاں بچارئے تہ مارا زند یک جنجالے گندگ ءَ کیت انت زند وہدے چہ ماس ءِ لاپ ءَ رودم زورایت آ ماس ءِ سر ءَ یک جنجالے جوڑ بیت اے گپ اوں رد نہ انت۔

یک تامرے ءِ کسہ انت کہ منا سک دوست بیت آیک انچیں مردے کہ ایوک ءُُ تہنا یک بلائیں کوہ یے کوچیت ءُُ راہ یے پہ وتی کسانیں میتگ ءَ پہ جوڑ کنت۔چرے کسہءَ یک گپے پدر بیت کہ بنی آدم ءِ جوزگ آئی ءَ ہرچی پرمات کنت ءُُ آ کتے ہم کنت بلئے ہمے جوزگ دل ءَ بہ بیت ،یک لس مردمے گوں اتوڑی یے ءَ یک بلائیں کوہے بکوچیت ارزانیں گپے نہ انت بلئے اے آئیءِ زرد ءِ جوزگ اَت کہ آئی ءَ را اے گرانیں کارے پہ ارزانی ءَ کنگ پرمات۔

وہد گوں وتی ترندیں گاماں بے سد ءُُ بے بودیں مردماں لگتمال کنان ءَ گوزان ات زند ہم گوں شپادیں پاداں پہ نادلکشی ہم راہ ات یے ۔۔۔۔مہر ،دوستی ،ہمراہداری ہم پتی ہم کوپگی ہمدستی ءَ بنیادی دردانی مارشت بس پہ نام ماپشکپتگ اتاں ہر تک ہر پہناتان دلوتی رنگ ءُ دروشم ساہیل ءُُ ساچان انت ۔

بانک سمی پرواز بلوچی زبان ءِ نامداریں ندکار غنی پرواز ءِ جنک اِنت۔واجہ پرواز ءَ انچو کہ وت بلوچی لبزانک ءِ بازیں پڑ ے ءَ کار کتگ ءُُ بلوچی لبزانک ءَ گیشی آورتگ آئی ءَ ہمے حب ءُُ واہگ وتی زہگانی دل ءَ ودی کتگ آئی ءِ بچک محسن بالاچ ہم بلوچی زبان ءَ شاعری ءُُ آزمانک نبشتہ کنت ۔

مکن ابّا 133مکن بابی… سوچ اے بیشکاریاں 133گْم کن اے مردم آزاریاں 133وتی پت ءَ بچار دانکہ مْرت ھم چرائی موریھم آزارا نہ بوت 133وتی پت ءِ کبر ءَ بچار مکن… ایدْزّی ءْ ڈنگی ابید بدنامی ءْ زروائی ءَ دگہ ھچ نہ دینت 133انسان بہ بوکہ انسانی ءِ تھا نیک نامی انت۔۔۔