چوش کہ زُبان ءِ درور آپ ءِ وڑ ءَ اِنت کہ وتی راہ ءَ وت پچ کنان کنت ءُُ دیم ءَ روان کنت۔ البت اگاں مارا چیزے ءِ نیمگ ءَ دلگوش دیگی اِنت آ راست نبیسّی اِنت۔ گال تُری ھر گالوارے ءِ بہ بیت بلے آئی ءِ نبیسّگ رد مہ بیت۔

منی پت ءَ وتی زند ءَ بازیں پرشت ءُُ پروشے دیستگ ،زند بکشوک ءُُ گروک حدا وند انت ،منی پت ءَ گوں آئیءِ زند ءَ بازیں وئیل ءُُ واکیائے سر ءَ کپتگ اَت بلئے حدا ءَ آئیءِ زند مدام پہازاِتگ ،کسانی ءَ آئیءَ را گرمپک ءِ گور جتگ اَت کہ آوہداں اے اوں یک بے علاجیں نادراہی یے ات۔بلئے آئی ءِ بحت ءَ پہ راج ءُُ بلوچی لبزانک ءَ زانہ بازیں کارے نبشتہ اَت ۔

گمان بوئگ ات کہ آمنی دستءَ پہ دائمی لگوشگ دور روگ ءَ ساڑی اِنت۔ ہمے رنگءَ کہ دستانی مُچاں ریک ماں بکنے ءُُ پدا بہ پرْنچے ریک دستان تھا نہ مان انت آ اوں ہمے رنگءَ منی زندگی ءَ حانگءِ وڑا نہ اَت آچمّاں سِست چٹا گار بوت۔

بلوچی زُبان ءِ ھستیں وھد ءِ ورنائیں زُبان زانت واجہ زیا بلوچؔ وتی کتاب ’’بلوچی راست نبیسّی‘‘ ءِ تہ ءَ گْوش اِیت کہ ’’زُبان دودمان ءِ ساہ اِنت ءُ نبشتہ رھبند زُبان ءِ ساہ اِنت‘‘۔ بزاں ھمنچو بستار کہ زُبان ئیگ اِنت ھمنچو آئی ءِ نبیسّگ ءِ ھم ھست اِنت۔ ھمے زُبان اِنت کہ ترا چہ ھر راج ءَ جتا کنت۔

تنگویں بیلاں! گوں سیدہاشمیءِ رہبندءَ بازیں کلمکار ءْْ زبان زانت اے واستا تپاک نہ کنت کہ سید ہاشمیءَ بس مکرانءِ گالوار وتی رہبند ءَ زْرتگ۔

بلوچی کُہنیں بتلے است کہ 
کار نہ انت کواروکیں کوانٹانی 
بار ءَ ہما جونگیں لیڑو زیراں 

یک زْبانے ءِ بابت ءَ زانگ ءِ ھاتر ءَ آئی ءِ راجدپتر ءِ زانگ الّمی اِنت ءْ راجدپتر ءَ ابید زْبان ءِ لَبز ءْ گالانی باروا آڑنائی دو ہمینچو۔ءْ لَبز ءْ گالانی شوھازگ ءَ ھما شیدائیں سر در کپنت کہ آھاں گوں وتی ماتی زْبان ءَ چہ دِل ءَ مہر اِنت ءْ زْبان ءِ کار اگاں سائینٹیفک بْنیادانی سرا بیت تہ آ راج ءَ گیشتر پائدگ دات کنت ءْ دیر مانوک ہم بیت۔

بلوچاں گُشتگ کہ آدینک ءَ چارئے وتارا گندیت کتاب ءَ چاریت دنیا ءَ گندئے۔تو کتاب ءَ ہر وھدءَ چاریت ترا کتاب ہمنکس نوک گندگ ءَ کئیت۔ اگاں تو تیوگیں دنیاءَ سفر کت نہ کنئے بلے ترا ہمے کتاب تیوگیں دنیاءِ کنڈ کنڈءَ پیشداریت۔تو اگاں گون کتاباں دوست داریت کتاباں مہر کنیت کتاباں وانیت گڈاں کتاب ترا الم ترا تئی منزل ءَ سر کنت۔