جہا ن ءَ نام ءِ بستار ءُُ کرد ءَ ہرکس زانت ءُُ سرپد انت کہ نام ءَ کس ،کس ءَ کدے بُچّے اوں میان نیار ایت ۔اے نام اِنت کہ دیوان ءَ براہ دار ءُُ تئی شان ءِ سوب انت ۔اگاں نام مہ بیت کس ،دومی پجاہ اوں نیار انت ۔ہمے نام انت کہ بنی آدم ءَ را مروچی یک زبانے

ماں افریقہ ءَ زیات ءُُ گیشتر گندگ بیت کہ آئی ءِ جاہ منند ہردیں کہ جان شود انت گڈاں الم وتی جان ءَ چریں چیزے چرپ کن اَنت۔اے کسہ ہمے پشدر ءَ انت۔

آئی ءَ چاریں نیمگ ءَ چا ر اِ ت ، اے راستے اَت ۔ آھاں کس گندگ نہ اَ ت آئی ہنچو گمان بو ت کہ آئی ءِ دست ابید ء آئی ءِ ارادہ ءَ ، وت سر اسر گّان اَنت ، آئی ءَ وتی دست داشت نہ کت اَنت ۔ آئی ءَ دوئیں دستان انار گپت ، تل کت ءُ دانگ کش اِت اَنت ۔

شپ درنگیں حیال ءِ در ءَ پیچ ءُُ برو
جہہ سریں عہد ءِ راستی ءَ گیچ ءُُ برو
تو راج ءِ من منگہیں اوست ءِ پاسبان
ہون ءِ ترمپے رگانی وتی ریچ ءُُ برو
جی حمل ءِ پکر تئی آگہی ءِ مانزمان

سوال انچیں دراتکگ جواب بے مانا
مروچاں دہر ءِ تہا انکلاب بے مانا
کجام امیت ءَ ران ئے تو راستی ءِ راہ ءَ
گناہ ءِ نام سواب انت سواب بے مانا
دل انت کہ کینگ ءُُ کستانی لہڑاں سرریچ انت

تو منی ہمبل ءُُ ہمسفر زندگی
چو مکن تو منا در پہ در زندگی
ہچ شموشگ نباں قول ءُُ وعدہ تئی
گیراں انگت منا تئی ھبر زندگی

آپدا شت ءُ پرائی ءَ دگہ سوگاتے آورت ے ءِ ۔پہ راز ءُ پہنیامی ہنچو راز پہنامی کہ آئی ءَ اے گپ گوں وت ءَ ہم نہ کت ۔اے رندی آسک وش ءُ راز ی اَت ، آئی ءَ باگ ءُ روچ سک گیر ا تک اَنت بلے ادا پرائی ءِ وشءُ شادمانی ءَ دگہ چز بازاَت آئی

مدام مئے کماشاں گشتگ کہ تاسے آپ سد سال ءِ وفا ءَ زندگ ءُُ برجم داریت ۔بلئے اپسوز مرچی وفا ءِ نام دنیا ءِ دنز ءُُ مجانی تہا گار ءُُ بیگواہ اِنت ۔من ءَ بچار من ءَ وفا ءِ چہ مزرست ۔من ہم آئی ءَ گوں دل ءُُ ستک مہر ءُُ وفا کتگ ۔

دود ءُُ ربیدگ ہمک راج ءِ پجار ءِ مستریں بن ءُُ بنزہ اِنت۔دنیا ءِ درائیں زندگیں راجاں وتی دود ءُُ ربیدگانی پہازگ ءَ وڑ وڑیں کارگشادیاں گوں گلائش اَنت۔بید دوداں درائیں انسان یک اَنت ہمے دود ءُُ دودمان اَنت کہ ہمک ہند ءِ انسان ءَ را چہ دو ہند ءِ انسان ءَ جتا ءُُ آئی ءِ

گیمگاں نشتگاں آپ ءِ کنارا
ہزاریں منزلانی انتظارا