باز براں دل گیشت کہ ہرچ راستی یے کہ تو زان ئے آ درائیں گپاں گوں پہکی ءَ درشان بہ کن ،بلئے رند ءَ گیر کیت کہ من کجام شہر ءِ نندوکاں

کروناس ءِ تحت ءَ ایر گیجگ ءَ پد ،سیہئیں چکاں ملکت وت ماں وت ءَ پہ ٹاس بہر ءُُ بانگ کت انت۔کستریں زیوس ءِ بہر ءَ آزمان کپت،پوسیڈن

انچو گشنت ’’ہرمرگ ،بالء وت‘‘ بزاں ہمک مردم ءِ وتی یک آٹئیگ ءُُ اوپار ءِ کچ ءُُ کساسے بیت ۔ہمک مردم ءِ گران باری ءِ ڈبہ ءِ کوپگاں کنگ ءِ اوں وتی جند ءِ کچ ءُُ کساسے بیت۔بزاں آ وتی کچ ءَ

ھور ءُُ شرتگ پہ ابرم ءُُ ھدائی دادے ءِ دروشم ءَ رحمت بنت ءُُ ملک ءُُ راج ءِ ہشکاوگیں زمیناں میزرین انت چشیں جاہ ءُُ مقامے دنیا ءَ نیست کہ آ ئیود ءَ پہ ھور ءُُ شرتگ ءَ دعا کنگ مہ بیت ۔ہمے ھال پاکستان ئیگ

شادءُُ وش واب باتے!
من وھدے اے ہبر اِش کرت کہ تئی ادیراہ ءِ زیارت ءَ روانت، من مدام ہمے روچ ءِ ودار کرت کہ تئی قبر ءِ ڈیل ءُُ بالاد ءَ بگند

بلوچی زبان ءَ مروچی بازیں کتابے چاپ بوھگ ءَ اِنت ءُُ ا ے پہ زبان ءُُ لبزانک ءَ بلائیں ارزشتے دار اَنت ءُُ زبان ءِ دیمروئی اوں ہمیشی ءِ تہا اِنت کہ زبان ءَ کتاب چاپ بہ بیت ۔آئیءِ درائیں پڑ اں جتا جتائیں کواس ءُُ لبزانتانی پگر دیم ءَ بیا اَنت ۔

اے گپ میتگ میتگ ءَ شنگ بوت وھدے وھد ءُُ پاسک آتک انت ایوک ءَ ارکنے ءِ ہمساہگ مچ ءُُ یکجاہ نہ بوت انت بلکیں زمین نندیں درائیں مردم اے میڈ ءِ چارگ ءَ ہمے کہچر ءَ رمب اِت انت ءُُ مچ بوت انت ۔ارکنے ءِ لوگ میتگ ءِ گڈی میتگ اَت آ ئی ءِ لوگ

’’ عقل ءُُ دل ہردوکانی جنگ نہ روت‘‘ اے پربند وہدے چہ نعیم پنجگور یءِ وشیں توارءَ اِش کت داں ،شئیر ءِ لزت ءَ ابید اوں دل ءَ چاڑ ءُُ وسوسے چست بوت آ ایش کہ شاہزانتانی ہمے گشگ اِنت کہ دنیا ءِ تہا دو چیزانی دائم جنگ اِنت یکے عقل ءُُ راستی ، دومی دل

مروچی بزاں ۱۴ جنوری ءِ سہب گوں شال ءِ کپن ءَ درا بوت زانگ ہمے بوتگ ات کہ مہر ءُُ دوستی چہ شال ءِ دمکاں دیر اِنت لڈ اتگ شتگ پمشکا شہر ءَ کپن پوشتگ ءُُ موتک دارگ اِنت ءُُ وتی ارسانی گباراں سرجمیں شہر ءَ دنزگ ءَ انت شال ءَ چنائی ءَ اوں اے اسپتیں کپن پیسر

بلوچستان ءَ چنائی ءَ بے روزگاری ءِ کچ ءُُ کیل چہ گشگ ءِ ھد ءَ در انت،یک یک پوسٹے ءِ سرا ہزارانی ھساب ءَ مردم پہ ہمے پوسٹاں جمع کن اَنت ہمے ڈول ءَ ایگریکلچرر پوسٹ انوں پہ بلوچستان