بلوچستان ءِ مستریں ءُُ بنجاہ شہر کوئٹہ ءَ بائدیں زندمان ءِ درائیں آسراتی است بوتین اَنت بلئے وائے سروکانی جوانی ءَ کہ بنجاہی ءَ ہم زندمان ءِ آسراتی نیست اَنت اے دگہ دمگانی گپ ءَ بل۔اے دگہ چیزاں بل پہ سئیل ءُُ سواد ءَ یک پارکے ہم نیست اِنت ،مردم سہتے بئیت ءُُ موڑے پچ بہ کنت ۔

زندمان ءِ گچین راہ باز اَنت۔ہرکس پہ وت وتی دل ءُُ تب ءِ مئیل ءَ یک راہ یے گچین کتگ کنت بلئے ہمے راہ ءَ کہ آ گچین کنگ ءَ اَنت آ وتی دل ءَ سدک بہ بیت کہ آئی ءَ پہ وت ءَ ہما راہ کہ گچین کتگ آ جوان اِنت رند ءَ بجوکائی ءُُ پشومانی مہ بیت ۔

شپانک عثمانءِ زندگی گوں گریبی ءُُ بزگی ءَ دوبچکیں چُک ءُُ یک جنکیں چُکے ءَ گوْزان اَت گوں ہاتونیں جنین ءَ شپانک ءِ زندگوں شپانکی ءُُ گوں پس چاری ءَ وتی چکاناں دو وہد لاپ دیگ ءَ شپانک عثمان وتی دوئیں بچکاں وانینگ ءَ اَت ءُُ جنکیں چک گوں لوگ ءِ کاراں وتی مات ءِ کُمک کُت ۔

دہکان پیرمحمد چہ اَزلءَ بزاں پِت پِیرکاں نیزگارءُُ دہکان بوتگاں ۔یک روچے دہکان پیرمحمد گوں وتی پِت گمانیؔ ءَ گوْشت اَبّا! ایندگہ مردماں بِچار اَزگارءُُ سیرلاپ اَنت،زہگ اِش ماں شرّیں جاہاں کاردار اَنتءُُ آیانی زہگ ،نُماسگ ماں ڈَنّی شرّیں وانگجاہاں وانگ ءَ انتءُُ ما تیوگیں زند کارءُُ دہکانی کن ایں ءُُ مئے تالہ کمو رَد نہ وارت ءُُ بدل نہ بیت ۔

مردمے ءِ گندءُُ گدار بہ بیت یاکہ گوں فون ءَ گپ ءُُ تران مردم دائمءَ ہمے لبز بزاں ہلوءَ کامرز کن اَنت بلئے مدام ءِ بزانت ہمے کنگ بوتگ کہ اے حال ءُُ احوالے یک لبزے بزاں چو دروت ءُ درہباتےءِ پیم ءَ بلئے؛نوں اے گپ پدر انت کہ ایشی ءِ بزانت درو ت ءُُ دراہبا ت نہ انت بلکہ اے واجہ گراہم بل ءِ کہ آئی ءَ دنیا ءِ اولی فون جوڑ کتگ اسل ءَ اے لبز ہیلو آئی ءِ دوستدارءِ نام بوتگ ءُُُ آئی ءَ اول براں کہ فون ٹسٹ کنگی ات داں آئی وتی دوستدار ءَ را فون کتگ ات ءُُ آئی ءِ نام گپت کہ ’’ ہیلو‘‘ ۔اے ہما ہیلو انت کہ داں روچ مرچی کارمرزی بوہگ ءَ انت۔کس ءَ نزانت کہ اے یک مردمے ءِ نام بو تگ ۔

برے برے من ماں دل ءَ جیڑاں کہ ماں دنیا ءِ وش بہتاں چہ یکے مناں کہ من وتی ماتی زبان ءِ وان گءُُ نبشتہ کنگ زاناں ۔بلئے اے نیکیں پال ہما وہداں منی بہر ءَ کپت وہدے من چندے براس مٹیں سنگتاں ( کہ آیانی بارہ ءَ جہل ءَ نبشتہ کناں ) گوں نندگ ءُُ پادآہگ بزاں چہ آیانی بے مٹیں دیواناں دربرت انت ۔

ملا فاضل وتی عہد ءِ ہما شاعری انت کہ آئی ءَ ہمک رنگیں بنگپانی سرا شعر نبشتگ ،آئی ءَ عشق ءُُ مہر ،جنگ ءُُ جڑ یاکہ چاگرد ءُُ اندری ہروڑیں بنگپ نبشتگ۔ آئی ءَ وتی شعراں چہ راج ءَ سوج داتگ ۔

بلوچی لبزانک ءَ اے یک کہنیں دودے کہ وتی شاعر ءُُ ادیبانی دلبڈی ءَ آوانی کتابانی دیمدرائی کنگ بیت ۔اے دود انگت ءَ برجاہ اِنت ءُُ ہمے دود ءِ پدءَ چہ نصیر کبدانی لبزانکی دیوان ءِ نیمگ ءَ چھاپ بوتگیں دو بلوچ شاعرانی کتابانی دیمدرائی کنگ بوتگ ۔چرے شاعراں یک واجہ احمد مہر ءِ کتاب ’’سنگرتگیں ارس‘‘ ءُُ دومی واجہ حبیب دانش ءِ کتاب’’ گوات ءِ ہلوت‘‘ پہ دیوان ءَ دیمدرائی ءَ گچین کنگ بوتگ اَنت ۔