شاعر اللہ ءِ اے مہلونک یک ساہدارے یک سرگے دارایت یک پیشانی یے کہ برے برے مجینگ ءِ کار ءَ کیت دوچم گوں مچاچ ءُُ برواناں یک پونزے کہ برے برے دوست ءُُ بیلی ءِ راہ داتگیں پلاں بوچنت یک دپے کہ پہ ورگ ءُُ گپ جنگ ءَ کارمرز بیت سی ءُُ دو دنتاں گوں یک للکے ،یک زنوکے ،دو دوست ءُُ پاد ءُُ یک لاپے اوں دارایت ۔آ یک ساہ یے دارایت الم ورگ لوٹیت۔

ہیرونک ءِ نام ءِ اشکنگ ءَ گوں لنٹ پہ بچکند ءَ مہتل نہ باں ۔اگاں مردم اول سراں دست ءُُ دروت انت ءُُ گشیت کہ چہ ہیرونک ءِ دمگ ءَ انت چم رژنا بنت ءُُ تب اگاں نگیگ انت ءُُ دل ءَ گرانی یے ،جان ءَ دردے پر انگت ءَ لنٹ دارگ نہ باں ۔

منافق ،دروگ بند،جاہل،پندل ساز بے مہر ءُُ بے وفائیں دوزواہ وَ ہرجاہ ءُُ ہمک قوم ءَ است انت بلئے اے شہر ءَ ایشانی کچ ءُ کیل باز انت ۔ کوئٹہ ۔۔۔۔ہما شہر بوتگ کہ وتی زید ءُُ زیبدار ی ءَ یک وہد ے ایشی ءَ را لیٹل پیرس اوں گشگ بوتگ بلئے نوں چوش نہ انت پیرس وَ دوریں گپے اے وَ شہرے ءِ گشگ ءَ اوں دپ میاری بیت ۔کوئٹہ ءَ سد ءَ یک انچیں مردمے دربئیت انت کہ ہما وڑ بوتگ کہ ہما وڑ وت ءَ داشتگے بلئے ہزاراں لکھاں مردم بدل بوتگ انت ۔

بلوچی ءَ گش اَنت کہ گپ ءَ بِجا ءُُ درکن اے گپ ءِ مانا ءُُ بزانت ءَ ہمک مردم زانت ءُُ سرپد اِنت بلئے کس اے گپ ءَ کِمار نہ کنت ءُُ ہرچی کہ دپ ءَ کیت آ درے کنت۔بلئے لبز ہما چیز انت کہ شر ءَ شِر ءُُ شِر ءَ شَر کت کنت۔

ممتاز یوسف ءِ شعری دپتر’’بے نام‘‘ چھاپ ءُُ شنگ بوت بزاں کلمانٹ بانور بوت ءُُ کلمانٹیں واھگاں وتارا سُہریں بانوری گشان ءَ مانپوشت ۔ بلے یک گپے منی مجگءَ نئیت کہ ممتاز یوسف ءَ وتی شعری، پدا اولی دپتر بزاں شعرانی نام بے نام چیا کُت ءَ؟؟۔

۲۱ اپریل ءَ گنجیں گوادر ءَ یک انچیں پُسگے ودی بوتگ اَت کہ آئیءِ کتہ کاری ءُُ ازم بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءِ بن ہشت زانگ بنت ۔درائیں پڑاں واجہ ءِ کاراں کس چیر دات نہ کنت آتریگدار،شاعر،آزمانک ،زبانزانتی ،لبزبلد،گشتن ،نمدی ،تاریخ،ہرچی کہ بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءَ است انت آہود ءَ اے واجہ ءَ اولی ءُُ بنکی کار کتگ۔

چوش کہ زُبان ءِ درور آپ ءِ وڑ ءَ اِنت کہ وتی راہ ءَ وت پچ کنان کنت ءُُ دیم ءَ روان کنت۔ البت اگاں مارا چیزے ءِ نیمگ ءَ دلگوش دیگی اِنت آ راست نبیسّی اِنت۔ گال تُری ھر گالوارے ءِ بہ بیت بلے آئی ءِ نبیسّگ رد مہ بیت۔

منی پت ءَ وتی زند ءَ بازیں پرشت ءُُ پروشے دیستگ ،زند بکشوک ءُُ گروک حدا وند انت ،منی پت ءَ گوں آئیءِ زند ءَ بازیں وئیل ءُُ واکیائے سر ءَ کپتگ اَت بلئے حدا ءَ آئیءِ زند مدام پہازاِتگ ،کسانی ءَ آئیءَ را گرمپک ءِ گور جتگ اَت کہ آوہداں اے اوں یک بے علاجیں نادراہی یے ات۔بلئے آئی ءِ بحت ءَ پہ راج ءُُ بلوچی لبزانک ءَ زانہ بازیں کارے نبشتہ اَت ۔

گمان بوئگ ات کہ آمنی دستءَ پہ دائمی لگوشگ دور روگ ءَ ساڑی اِنت۔ ہمے رنگءَ کہ دستانی مُچاں ریک ماں بکنے ءُُ پدا بہ پرْنچے ریک دستان تھا نہ مان انت آ اوں ہمے رنگءَ منی زندگی ءَ حانگءِ وڑا نہ اَت آچمّاں سِست چٹا گار بوت۔