تژکند
اللہ چه شه رگءَ نزّیک تر انت۔بلوچ شیطانیں قومے۔شیطان ئِے زُرتگ ءُ گوک ءَ سوار کتگ۔نندئے پاد کائے شیطان گوں تو گون اِنت ءُ برے برے نه بوتگیں کنت۔
نہ بوت،نہ بوت،بوت چوش که سچکان پبلی کیشنز ءِ واجہ مبارک قاضی ءِ شرپءَ نامینتگیں دیوان ات۔یک شرپ دار ءُ نامداریں مردے مجلسءِ دیم ءَ اتک ءُ تران ئِے کت:
“مبارک قاضی ءَ وتی زند ءُ شاعری په بلوچ راجءَ ندٛر کتگ۔قاضی صاحب سکیں بے غرض ءُ بے متائیں مردمئے۔‘‘کمو بچکنداِتئے ءُ پدا گوٛشت ئِے ’’وہدے نواب اکبرخان ءِ ویل ءَ پد مبارک قاضی تربت ءِ جیل ءَ ات۔ جیلر منی کس ءُ عزیزے ات گُڑا من یک روچے بلوچی ءِ اے مزن نامیں شاعر ءِ چارگءَ شُتاں۔من ہمودا جیل ءَ مبارک قاضی ءِ حال گیری کت ءُ جُست کت کہ اگاں ترا من ئیگی کارے ہست گڑا دپ ءَ دوست مہ دار!بلئے اے بے متاہ ءُ بے غرضیں واجہ ءَ بچار کہ چے گوٛشت ئِے ؟من گوٛشت بلکیں مبارک مزنیں تمائے کنت۔بلے زانئے آئیءَ چے لوٹ ات؟….‘‘مردءَ گپ کمو مہتل داشت،کند اِت ءُ پدا گوٛشت۔”مبارک ءَ منءَ گوشت،۔”واجہ وتی مردم ءَ دزبندی به کن کہ ہمے سُہب ءَ کہ من ءَ یک ایکے دنت،اِشاں دو به کنت۔”
اے وڑیں وہد ءَ شیطان کجا گوکءَ ایمنی نندیت،ہمے دمانءَ منا گمانے دات ئِے کہ اگاں دُرٛاہیں قِصّہ چپ به بیت۔مبارک قاضی ءِ جاگہ ءَ اے مرد جیل ءَ بوتیں ،جاگہ تربت ءِ بدلءَ پسنی بوتیں، جیلر مبارک قاضی ءِ مردم بوتیں ،مبارک قاضی ایشیءِ چارگءَ به شُتیں، مبارک ءَ ہمے مردُم ءَ را جُست بہ کتیں؟گڑا زان ئے ایشیءِ جند ءَ چے لوٹیتگ ات؟
منی سُوچّن گٹّ اِت!سر پر نه بوت کہ پسّو چے بیت؟۔بلے ہمے دمانءَ شیطان صاحب چه گوک ءَ ولّ بوت ءُمنی گوشءَ گُشاد گُشاد ءَ گوشت ئِے “واجہ مبارک! وتی مردم ءَ دزبندی به کن کہ ایک بل٘ے یکے۔۔۔۔۔دومی ءِ زرّاں من ءَ بدئے”!