وت دوستی اُمر ءِ ھمراھی ءَ ودّیت۔انوں منی اُمر ءِ نَود ءُُ پنچمی سال جُنزگ ءَ اِنت،ءُُ اے وھد ءَ داں بائد اِنت کہ من ھاموشی ءِ ہُنر ھیل (Art of Silence) بُکتین اَتءُُ بہ ماراِتیں کہ ہر وانوک ءَ کُلیں پگر ءُُ سسا ءُُ آھانی چپ پیش ءَ اِش کُتگ اَنت۔بلئے انگت ءَ من پہ تُرس ءُُ لرز دُگنیا ءِ یا آئی ءِ کروڈومی بہر ءِ سرپد کنگ ءِ لانک بستگ کہ منی ہر چیز ءِ باروا سسا چئے اِنت۔

اے منی دور ءِ سکیں بے سماایں سسا یے کہ یک مردمے وتی جوانی ءِ پگرانی تہا انچو مانگیشتگ ءُُ پمیشکہ آ دُگنیا ءِ بدلی ءِ پہمگ ءَ پہک ءَ بے سما اِنت کہ آرا وڈے نہ وڈے ءَ اے بدلی گڈ ءُُ منج ءِ آماچ کنت۔ءُُ ایشی ءِ سوب ءَ چئے آ گوست ءِ سنگراں پہازگ لوٹیت یا وا لوگ ءِ وشیانی دیمپان بیت۔

گڈا من پرچا نبشتہ بکناں؟من پولکاریں وانوکانی نمدی آں بے کاریں بہانہ یے لیکاں کہ آھاں منا چیلنج کُتگ کہ من بنی آدم ءِ زند ءُُ بہت ءِ سرا اَبدی جُستانی باروا وتی دل ءِ گپ ءَ کُت بہ کناں۔ آ دگہ گپے کہ نبشتہ کاری ءِ تہا پیشدارگی (narissism) گیش پدر اِنت بلئے راستی ءَ منی نبشتہ کنگ ءِ بُنکی سوب ایش اِنت کہ من وتی جند ءَ نبشتہ کنگ ءِ ھُبءَ ابید دگہ ھچ چیز ءِ لائق نہ پہماں۔

ابید چہ گڈمنج ءَ من تچک ءَ تچک پدر کنان ءُُ گُشاں کہ من چوں مارآں ،نوں کہ منی یک پاد ے ماں کبر ءَ اِنت،ھما ارزشت داریں چاچ آنی باروا کہ من لہتیں سال پیسر وتی کتابانی (Philosophy and Social Problem, 1917) , The Story of Philosophy,1926))، (Transition,1927)،(Pleasures of Philosophy,1929)ءُُ On the Meaning of Life,1932)تہا پہک ءَ نہ دلگوشی ءَ گوں گَپ کُتگ اَت۔من زاناں کہ زند وتی بُن ھشت ءَ وت یک چاچ یے؛ یک تچوکیں کور ے کہ آئی بُنزءَ چماں اندیم اِنتءُُ آ وتی دیمروی ءِ تہا وت یک بے آسریں سرپدی ئے؛ یک باز رنگیں شیشگ ءِ گُنبدئے دروشم ءَ اِنت کہ پہ پگر ءُُ سسا ءَ سک گران ءُُ گال آنی کالب ءِ تہا یک نہ ٹہوکیں جیڑہ ئے۔

ءُُ انگت ءَ منا یکجائی ءِ تُن تچوکیں آپ ءِ شاگ ءَ سوار کنت۔کہ ایشی ءِ راجدپتر ءُُ وتسریں تجربگ ءَ پدر بہ کناں،آؤکیں وھدءُُ گوست ءِ مرمرانکیں رُژن ءَ دست چیر بہ کناں،لوٹ ءُُ مارشت ءِ گڈءُُ منج ءِ ارشت ءُُ مول ءُُ مراد ءَ دیم ءَ بیاراں ،زند ءِ گرانبہائیں آپ گوْز ءِ تک ءُُ پہنات ءَ بُشوہاز اَنتءُُ وڈے نہ وڈے ءَ بوت کنت کہ آئی شیپ گرگ ءَ گِرءُُ دار کُت بہ کناں:اے ھدوناکیں ارواھی ھِرس کہ مئے جُست کنوکیں نسل ءِ یک بے مَٹیں رنگ ءُُ دروشم ئے۔ امئے زانت ءُُ فہم اَچ مئے وس ءَ گیشتر اِنت؛بلئے ھمئے پیم ءَ امئے وس اَچ مئے آ زانت ءُُ فہم ءَ گیشتر کنگ بوتگ۔

ھمئے پیم ءَ بیا یک کوشستے کناں،بلئے بے سوبیں،بنی آدم ءِ ھستی ءَ سرجمی ءَ چاراں،چہ ھما ساھت ءَ وھدیکہ مارا ابید جُست ءُُ پدا دُگنیا ءِ تہا چگل دیگ بوتگ،داں ھما وھد ءَ کہ مئے ارواہ چوں مہیگ ءِ پیم ءَ مرگ ءِ دام ءَ پہ نہ دلکشی ءَ پَسّیت۔ءُُ انچوکہ ما بنی آدم ءِ زند ءِ دور ءَ گوازان بئیں پہ درور کسانی ،جوانی،مَزنی ءُُ پیری ۔۔۔بیا metaphysics، ethics ، راجکاری،نیکراہیءُُ اِزم ءِ تہا شہزانتی ءِ مزنیں جیڑہ آنی دیمپا ن بئیںءُُ وتی کسانیں چکاس ءَ زانت ءِ بوجیگے ءَ ہوار دُگنیا ءَ پدجنیں۔اے مارا ردی ، platitudeءُُ سرزاھری باوری ءِ بندوک کنت بلئے بوت کنت کہ اے مارا کمو باز اڑاندیں زند ءِ بزانت ءُُ نیاد ءِ نزیک تِرءَ بیاریتءُُ ھما سرجمیں لیکہءِ نیمگ ءَ ببارت کہ آ راستی اِنت۔

دستبندی اِنت کہ شہزانتی ءِ دگہ نوکیں وڈءُُ پیم ءِ اوست ءَ مداراِتءُُ نا کہ جہان جسکینوکیں پگرءُُ سسا یانی؛اے بنی آدم ءِ منیتگیں ردی بوت کن اَنت ناکہ آزمانی راستی ءُُ لیکہ؛آ کسانیں ءُُ لُکیں نبشتانک اَنت کہ آھانی مَزنی ایوک ءَ آھانی گال آنی تہا اندیم اَنت ناکہ آھانی اگل ءُُ دانائی یاکہ آھانی کچ ءُُ کساس ءِ تہا۔ اگاں شمارا ادا یک حقیقت ایں چیزے دست کپت بزانکہ بے سمائی ئےءُُ بے شک پشومانی ئے۔ زانت ودّیت،بلئے عقلمندی ،ایشی ءِ دیم ءَ جُنزگءَ یک اُمرے لَگیت بلئے کرنانی تہا دیمروی نہ کنت۔

من واکداریں واجہاں(Solomon)سر ءُُ سوج کُت نہ کناں۔ ھمئے پیم ءَ ،تمردیں وانوک،ترا شریں سوجے دیاں:وتی پیم ءَ دیم ءَ جُنز۔بلئے تئی ھمکوپگی ءَ منا بیہار دیگ بیت۔

fallen leaves
will Durant