من وتی عہد ءِ ہما ارواح ءِ ارساں اتکگیں
نئے زمین ءَ ایرباں ءُُ نئے کہ چنکاں پیم باں 
بلوچی زبان ءِ یک گاریں استالے کہ ازمی حساب ءَ بے مٹ اِنت کہ زندءِ جاوراں آئیءِ ہما بے مٹی ءَ را حاک بار کتگ اَت۔برے برے حیال کیت کہ زندگی مردماں گوں انچیں لئیب کنت کہ کسی سر پرِ نہ بیت چے بوہگ ءَ اِنت ءُُ پرچکہ بوہگ ءَ اِنت ۔

بلوچی زبان ءِ یک باز جوانیں شاعرے کہ زی امروز ءِ دنزاں گارءُُ بیگواہی ءِ سرکیلاں سر بوہگی اَت بلئے وہدے لوٹ ءُُ تما جتا اِتاں آئیءِ زندگی ءَ انچیں چہرے وارت کہ اے رژن انچیں درپشانکیں استالے جوڑ بوت کہ مرچی درملکاں ہم وتی زبان ءُُ لبزانک ءِ دیمروئی ءَ کار کنگ اَنت ۔

جی ہو واجہ شمس الدین شمس ءِ بابت ءَ اگاں کسے زانت یاکہ آئیءِ بابت ءَ اِش کتگے داں سرپد بیت کنت کہ آ چے ڈولیں جاوراں گوستگ ءُُ مرچی کجا سر اِنت۔۔۔۔حئیر شرگدار گشنت کہ مارا ازم پکار اِنت ازمکار ءَ گوں سروکاری نیست ‘‘ من ہم آئیءِ ازمءِ تک ءُُ پہناتاں اگاں دست جنی بکناں داں گہتر بیت۔

واجہ شمس الدین شمس ءِ گال وَ بازیں دیوانانی براہ بوتگ اَنت ،بازیں وش توارانی دپ ءَ اوں بوتگ اَنت نورخان بزنجو وڑیں یک شاہ گشندہ ئے ءَ ہردے اے شاعر ءِ شعر گشتگ اَنت داں پہ حق گشگ بیت کہ ہو اے یک تمردیں شاعرے است اِنت واجہ پنجگور ءِ براہ حمید شریف ءَ وَ بے کچ شمش ءِ شعر گشتگ اَنت ءُُ آئیءِ نامداریں شعرانی گیشتر شمش ئیگ اَنت ۔

زہیرءِ زیمراں مرچی دل ءَ را ساز پرماتگ
منی دستبندی آں بازیں امل ءَ ناز پرماتگ
منی مذہب منی جنت منی ایمان زباد مال اِنت
منی کل ءِ دپ ءَ ملا ترا کئے واز پرماتگ
’’بلوریں ترونگل‘‘ شمس الدین شمس ءِ شعرانی اولی گچین اِنت ءُُ آئیءِ شاعری سرجم ءَ مہرانکی شعری اِت بلئے آئیءِ درشانداب باز جوان اِنت ،جوان اے حاترا کہ شعر ءِ لوٹ ءُُ تماآں شری ءَ سرپد اِنت ءُُ وتی عہد ءِ درائیں شاعر آئیءَ وانتگ ءُُ اِش کتگ گشتر آ قاضی مبارک ءِ دوستداروک اِنت ءُُ بازیں شعر ہمائی ءِ زمین ءَ چہ زورگ بوتگ اَنت چشکہ
بیا دگایے کنیں بیا وپائے کنیں انچو تو ستکگ ئے انچو من ستکگاں 
درداں سگیں ءُُ ٹپاں دوایے کنیں انچو تو سکتگ ئے انچو من ستکگاں

آئیءِ وتی عہد ءِ شاعرانی سرپدی چرے شعر ءِ چہ ہم پدر بیت کنت کہ 
من نہ ممتازاں نہ عطایاں کہ پہ دوست ءَ شعر بنداں 
نہ من قاضی ءُُ وفایاں کہ پہ دوست ءَ شعر بنداں 
شمس ءِ گیشتریں شاعری دستونک ءِ تہااِنت بلئے آئیءَ لچہ اوں نبشتہ ءُُ آئیءِ جوانتیں لچہانی تہواہگ،Request،گولڈن ڈراپ ،منی تہنائی ءُُ اے دگہ ۔کتاب ءِ سرجم ءَ سد ءُُ چار تاکدیم اَنت ءُُ کتاب ءِ پیش لبز سے مردماں نبشتہ ڈاکٹر علی دوست،ملا مراد،ءُُ مجاہد بلوچ ءَ نبشتہ اَنت۔

شمس چہ وت وتی یک شعرے ءَ نبشتہ کنت کہ 
غم مکن باندہ بگندئے زندگی پہ متلبے
ما فقیراں چست کنت ءُُ بادشاہاں دور دنت 
شمس ءِ شاعری ہر حساب ءَ لاحقِ وانگ اِنت ءُُ آئیءِ شعری زانت ءِ پُہتہی ءَ درشان کنت۔آئیءِ شاعری ءَ اگاں بچار اِت داں قاضی مبارک ءِ یک دروشمے سہرا بیت ءُُ آشاعر ءِ شاعری ءَ کہ قاضی مبارک وڑیں شاعرے کہ مرچی بلوچی زبان ءِ مستریں شاعراں چہ یکے ،آئیءِ چہرے گندگ بہ بیت داں آئیءِ شاعریءِ بستار ءُُ شعرانی ڈولدارے ءِ کساس ءَ وانوک وت کت کن اَنت گشتریں گپاں شمس الدین شمس ءِ شاعری وت کنت۔
گرانے منت ءَ سدبر کہ تئی پیمیناں سازیت ایں 
من ءَ شمسؔ ءَ ہما ذات ءِ پدا شوہاز پرماتگ