بلوچی کُہنیں بتلے است کہ 
کار نہ انت کواروکیں کوانٹانی 
بار ءَ ہما جونگیں لیڑو زیراں 

کار ءِ گشگ وش انت بلئے آئیءِ کنگ دو سری گران انت،کار ءِ جوانتریں بہرگ آئیءِ آسر ءُُ آئیءِ بر ءِ ورگ انت ۔ہمے نوبت ءَ اگاں وہدے بر ورگ بوہگ ءَ انت ہما نوبت گیر آرگ بہ بیت کہ اے بر چتور ہما درچک ءَ سر بوتگ داں ہما کاری ہما دہکان ءِ کہ شپ ءُُ روچ ہما درچک ءَ ساٹگ ءُُ رودینگ ءَ گلائیش بوتگ بلکیں آئیءِ گرمیں ائیدانی ترمپ کمو سارت بہ بنت ۔بلئے کس نام نہ گپت ۔۔۔۔۔

باگ ءِ واہند ءِ وَ نام گرگ بیت بلئے ہما دہکان ءُُ ہما بزگر ءِ نام ءَ کس بہہ نہ گپت کہ شپ ءُُ روچ چو حر ءَ ہما باگ ءَ کار کنت ءُُ باگ ءَ را لاحق چارگ کنت ۔ بائد توسیپ ءُُ ساڑا ہما دہکان ءُُ بزگر ءِ بہ بیت کہ ہمائی ءَ اے باگ ڈولدار کتگ ۔ہمے وڑ ءَ لبزانکءِ دنیا ءَ ہم باز براں انچو بیت کہ کارانی کنوک دگہ مردم اَنت بلئے توسیپ دگہ مردمانی بیت ۔

ادب ءِ ندکاراں چہ یکے واجہ اکبر ساسولی انت کہ آئی ءَ پرے زوتاں بلوچی لبزانک ءَ بلوچی اکیڈمی کوئٹہ ءِ کار ءُُ کردانی بابت ءَ باز جوانیں نبشتانکے نبشتگ ءُُ آئی ءَ را چاپ کتگ انت آئیءَ را وتی نبشتانک ءَ اکیڈمی ءِ بازیں کتہ کاریانی بابت ءَ نبشتہ کتگ ات انگت بازیں چیزے آئیءِ چماں نہ گوستگ آوانی بابت ءَ آئیءَ نبشتہ نہ کتگ حئیر ۔۔

بلئے ہما جپتاں کہ آئیءِ اکیڈمی ءِ کاردارانی بابت ءَ نبشتہ کتگ ءُُ ہمک مردم ءِ توسیپ ءَ جوان جوانیں رد کتار کتگ اِتاں بلئے ہمیشاں چہ یکے مردمے ءِ نام نہ گپتگ کہ اکیڈمی ءِ منی دل ءَ یک مُہریں باسکے آئیءِ صبر ءُُ آٹیگ ءَ ایوک ءَ ہما مردم سرپد بوت کنت کہ آئی ءَ اے مردم نزیکی ءَ دیستگ ۔۔

پہک دل ءُُ سادگیں مردے کسی گپ ءَ ہچبر مکن نہ کنت ہروڑیں کارے آئیءَ را دئیگ بیت پہ سر ءُُ چم آ کار ءَ کنت ،آئیءِ دل ءَ دگہ لالچ ءُُ تمائے اوں نیست انت اے دنیا ءَ چنائی ءَ چشتیں مردمانی حاتر ءَ جوڑ نہ انت بلئے چون کنے واجہ حدا ہم دانگ دانگ انچیں مردم پہ دل آزاری ءَ زمین ءَ دیم دنت ۔اے مرد کہ من آئیءِ نام ءَ گرگ لوٹاں آ انت واجہ نزر بلوچ۔۔۔۔

بُن ءُُ بہہ ءَ واجہ ہمے کوئٹہ ءِ نندوک انت ءُُ گوں اکیڈمی ءَ گمان ہشت ءُُ نو سال انت کہ ہمگرنچ انت ءُُ انگت ءَ آئیءِ ہلاپ ءَ اکیڈمی ءِ ہچ اکدھا دار ءَ ہچی گشت نہ کتگ پرچکہ آئیءَ کس ءَ را گشگ ءِ موہ نہ داتگ ۔

بلئے اکبر ساسولی ءَ انگت ءَ اے مردم ءِ نام نہ گپتگ ءُُ اے دگہ مردمانی نام گپتگ اَنت ۔اگاں چہ اکبر ءِ جند ءِ اوں باز براں آئیءَ کار کرتگ انت اگاں چہ اکیڈمی ءَ آئیءَ را گشتگ کہ دری مردمانی کاراں مہ کن بلئے اے برزگے کس ءَ مکن کت نہ کنت پمشکہ ہرکس کہ آئیءَ را کار بند ایت آ پہ سر ءُُ چماں کار کنت ۔ دومی واجہ اکبر ءَ نبشتہ کہ اکیڈمی ءِ لائیبریرین کہ آئیءِ نام من ءَ یات نہ انت ۔۔۔۔۔اے نی گپے وہدے کتابانی رند ءَ کائے نام ترا یات اَنت،وہدے لائیبریری ءَ وانگ ءَ کائے نامے ترا یات انت بلئے چار لبز آئیءِ نام ءَ ندر کنگ ءِ وہد انت ترا نامے یات نہ انت ۔۔۔۔۔حئیرگوں ساسولی ءَ گلگ نہ بیت آوت اوں باز بر ءَ گشیت کہ ’’ مجھے ان سے کیا لینا جو میر ے لئے کچھ نہ کرسکتے ہیں ‘‘ نزاناں اے آئیءِ نزانتکاری انت کہ یا۔۔۔

بلئے چش نہ انت بائد ہرجاہ کہ مردم ءَ مہرے رسیت آ اگاں مہرے دات نہ کنت داں قہرے وَ مہ دنت ۔بلوچی اکیڈمی ءِ لائیبربرین یک انچیں مہروانیں ماتے کہ ہمک زہگے اگاں مہر لوٹیت داں آئیءِ دامن پہ مہر ءَ تنگ نہ بیت ۔آئی ءِ پیشانی ءَ را من ہچبر کرچکی ءَ نہ دیستگ مدام کہ دیستگ داں پُر مہری ءُُ وش روحی ءَ دیستگ ۔آئیءَ نہ ایوک ءَ اکیڈمی ءَ را وتی لوگ کتگ بلکیں آہود ءِ درائیں ممبر ءُُ اکدہ دار وتی چک ناماینتگ انت۔اکیڈمی ءِ دگہ یک باسکے است ات کہ بیگواہ انت آئیءِ بابت ءَ دگہ رندے گپ بیت بلئے آئیءِ کرد اوں اکیڈمی ءَ محکمیں رنگے ءَ بوتگ آئیءِ کتہ کاریاں داں مرچی اوں درائیں مردم مار اَنت ءُُ آئیءِ درور اوں دئیگ بیت کہ بخش وَ بخشے اَت آئی وڑ ءَ کس کار کت نہ کنت۔۔۔۔۔۔!‘‘ باریں کجا گار بوت بخش۔

اکیڈمی ءِ ہمے چیریں مردم کہ آوانی نام ءَ کس نہ گپت اگاں چہ اکیڈمی ءِ محکمیں ماڑی ءِ اے اوں محکمیں ہشت انت بائد ایشانی کار ءُُ کرد اوں شموشگ مہ بیت ۔حیال کن ہما مزدوراں کہ ’’تاج محل ‘‘وڑیں ماڑی یے مک اِش کت کئے آوانی نام ءَ گپت درست ءَ ہما ماڑی جوڑ کنائینوک ءَ وَ زان اَنت بلئے ماڑی ءِ جوڑ کنوک ءَ کس نزانت ۔دانکہ ہما جوڑ کنوک زانگ مہ بنت اے دہر بہہ شر بوت نہ کنت۔

من امیت کناں کہ اگاں کسے دگہ براں اے ڈولیں نبشتانک نبشتہ کنت کہ ایوک ءَ ماڑی ءِ مکیں سر ءَ نچاریت بلکیں آئیءِ جہلی بزاں بُن ہشتاں اوں چارایت گوں کہ ہمائی ءِ سوب انت کہ ماڑی مک اِنت۔