سلیمان ءَ یک رندے پدا آدینک ءِ تہا وتارا چارِت، وتی پاگ ءِ تچک کُت، تسبیح ءِ زرت اَنت، سواس ءِ پاد ءَ کتنت ءُ دیم پہ کہدا شہسوار ءِ بیٹھک ءَ رھادگ گپت۔ مزنی شانیں گاڑی آنی آؤکائی ءُ دنز ءُ گبار آئی ءَ دور ءَ چہ گندگ بوت اَنت۔

آئی ءَ وتی گام تیز کتنت ءُ زوت کہدا ءِ کاپر ءِ چیر ءَ وتارا سر ءِ کت۔ کاپر ءِ چیر ءَ جُل ءُ گالی پچ اِتنت ءُ بالشت ءُ سرجاہ پہ ترتیب جتگ اِتنت ءُ مڑاھداریں واجہکار نشتگ اِتنت۔

آئی ءَ رسگ ءَ گوں ڈڑیں سلام ءِ دیوان ءَ دات ءُ یک کَرّا نشت۔ اسپیت ایں کاٹن ءِ جوڑی ءُ زیبداریں چادر ءُ گوناں میر دوستین ءَ کمرزانی جتگ اَت ءُ کہدا سلیمان ءِ کش ءَ نشتگ اَت ءُ گوں آئی ءَ ھلوت کنگ ءَ اَت۔ میزان میزان ءَ160 میتگ ءِ مھلوک جم بؤگ ءَ اَت ءُ کاپر ءِ چیر نوں پُر بوتگ اَت۔ کہدا شہسوار ءِ بچک مھلوک ءِ آپ ءُ تام کنگا اِتنت۔

کہدا شہسوار ءَ شاکارگ ءِ جت ءُ گپ بندات کُت۔”مڑاہداریں دیوان ءِ نندوکاں، انچوش کہ شما سرپد اِت ووٹ ءُ الیکشن160 ءِ وھد نزیک اھتگ ءُ مروچی من شمارا ادا ھمے واستہ داوت داتگ کہ واجہ میر دوستین کہ مئے گوستگیں وزیر بوتگ ءُ مئے میتگ ءِ مردماں گوستگیں رند ءَ واجہ ءَ وتی ووٹ داتگ اَنت ءُ سوبین کتگ، آ وتی گپاں شمے دیم ءَ بکنت”۔

ایشی ءَ چہ پد آئی ءَ دیم گوں میر دوستین ءَ کُت۔ دوستین ءَ وتی کمرزانی پچ کت ءُ پاد اتک اوشتات ءُ دیوان ءَ گوں تران کنگ بندات کُت ”منی واجھیں برات ءُ کماشاں، انچوش ک واجہ شہسوار ءَ درائینت ووٹ ءِ وھد باز نزیک اِنت ءُ من مروچی ادا ھمے امیت ءَ اتکگاں کہ انچوش کہ گوستگیں الیکشن ءَ شما منی ھمکوپگ بوتگ اِت اے رندے اوں شما منی ھمراہداری ءَ کن اِت۔

من کہ وزیر بوتگ اَنت من اے میتگ ءَ چہ بہ شموشکار نہ بوتگاں ءُ ادے بازیں جیڑھ مئے پارٹی ءِ حکومت ءِ دور ءَ گیش ءُ گیوار کنگ بوتگ اَنت، چوشکہ جنکانی واستہ دربرجاہ ء اڑ کنگِ، نادراہجاہ ءِ کوھنیں کوٹی آنی مرمت، شھر ءَ چہ آؤکیں دگ ءِ پکہ کنگ، بازیں گریباناں روزگار دیگ ءُ جنوزام ءُ پیرزال ءُ کماشانی واستہ سرکاری پَنڈ ءِ جوڑ کنگ ایشانی تہا ھوار اَنت۔

ایشی ءَ چہ ابید۔۔۔””کمیں بجل واجہ”۔ دیوان ءِ چم آواز ءِ نیمگ ءَ سک بوتنت۔ سلیمان ءَ اے ورناہ جاہ آؤرت، اے ماسٹر برکت ءِ بچ گزین اَت کہ نوکی لہتیں وھد ءِ گوستگ اَت چہ کراچی ءَ وتی وانگ ءُ زانگ ءِ پیلو کتگ اَت میتگ ءَ واتر ءِ کتگ اَت۔160”

واجہ دوستین چد ءُ پیش کہ تو وتی پارٹی ءُ وتی کتگیں مزن شانیں کار ءُ کردگارانی توسیپ ءَ دیم ءَ ببر اِت من ترا لہتیں گپ گشگ لوٹاں ءُ لہتیں جست کنگ لوٹاں”۔ میر دوستین ءِ دپ وکّ ءَ پچ بوت ءُ کہدا سلیماں اوں گوں زھرناکیں پیمے ءَ گزین ءَ چارگ ءَ لگت۔

ماسٹر برکت چک ءِ کش ءَ نشتگ اَت ءُ آئی ءِ دُمبل ءَ ژپگا اَت کہ بنند بلے گزین ساڑی نہ بوت۔ ”بگش منی زھگ چی گشگ لوٹ اِت؟” میر دوستین ءَ پیشانی ءِ ھید ساپ کتنت ءُ پہ بیواری بچکندت ءُ گُشت۔ ”واجہ اولی گپ وا ایش اِنت کہ منی ھیال ءِ گوستگیں ووٹ ءَ چہ رند پنچ سال ءِ تہا اے تئی دومی رند ءِ کہ ترا اے میتگ ءِ یات اھتگ کہ مروچی ادا ساڑی اِت۔

تو جنکانی واستہ دربرجاہ اڑ کتگ، شریں کار ءِ کتگ بلے ھمے دربرجاہ ءِ ٹھیکہ تو وتی سنگت واجہ شہسوار ءِ مستریں بَچ چاکر ءَ داتگ کہ آئی ءَ یک سالے ءِ کار160 چار سال ءَ پیلو کتگ ءُ انچیں سستہ ءُ بے کاریں سامان کارمرز کتگ کہ تنیگہ سال ءِ پورا نہ بوت کہ دربرجاہ ءِ دیوال دونیمگ ءَ چہ کپتگ ءُ کوٹی آنی رنگ ءُ پلستر لوجان انتَ۔ ھمے دربرجاہ ءَ تو شہسوار ءِ سیاد ءُ وارث نوکر کتگ اَنت کہ آ یک روچے اوں ڑپٹی نہ دینت ءُ دبرجاہ ءِ ھال بدھال اِنت۔

نادراجاہ ءِ کوٹیاں مرمت ءَ چہ گیش دواہ ءُ درمان ءُ شریں داکتر ءِ اے زلوررت اَت بلے آئی ءِ بدل ءَ تو ھمیشی ءِ نام ءَ مزنیں پنڈ ءِ کشت ءُ ایشی ءِ ٹھیکہ واجھیں شہسوار ءِ دومی بچ کاسم ءَ دات کہ آہی ءَ مرمت ءَ بہانہ ءَ دنیا ءَ زر وارت اَنت ءُ مروچی نادراجاہ ءِ ھال ایش اِنت۔

کہ ادا پہ کلگ160 ءِ واستہ دوائی نیست ءُ نہ کہ شریں داکتر ءِ۔منی واجہ ھمے دگ ءِ کہ تو توسیپ ءَ کنگا اِت تو وت انوں ھمے دگ ءِ سرا سپر کُتگ پیداک ءِ من ترا جست کناں کہ اے پکہ ایں دگ چینچو جاگہ پرشتگ ءُ چینچو جاگہ کپی اِنت، اگاں تو بلوٹ اِت بلکہ ھساب جت نکن اِت۔ ھمے واجی شہسوار ک تئی کش ءَ نشتگ اے دگ ءِ کار ءِ سبراہ بوتگ بپول اِت کہ چیا چوش اِنت؟ کجاہ شتگ اَنت۔

آ زر کہ اے دگ ءِ سرا ھرچ کنگ ءِ واستہ آئی ءَ دیگ بوتگ اَنت؟ گریبانی روزگار دیگ ءِ کہ تو گپ کُت گڑا منی نز ءَ میتگ ءِ درساں چہ گریب ءُ بزگریں مردم کہدا شہسوار ءُ آئی ءِ زھگ ءُ سیاد ءُ وارث ءُ آئی ءِ کٹم ءِ مردماں کہ مزنیں موٹل ءُ گاڑیاں سوار اَنت میتگ ءِ مردماں انسان ن لیکھاں پرچہ کہ ایشان چہ ابید من ندیستگ کہ تئی داتگیں روزگار ءُ نوکری دگہ مردمے ءَ اے میتگ ءِ رستگ۔

منی واجھیں میر، ھمے جنوزامانی واستہ تو کہ پَنڈ جوڑ کُتگ جُست بکن ھمیشاں کہ ایشانی لوگواجہ چونیا بیران بوتگ اَنت؟ ھمے کماش ءَ کہ تو پِنڈگ دست ءَ دئے ھمیشی ءَ جُست کن کہ آئی ءِ نازاکیں بَچ ءِ جون چیا جنگل ءَ چگل دیگ بوت؟

ھمے پیرزالیں مات ءَ جست کنy آئی ءِ چمانی روک ءِ چم کئے ءَ کور کُتنت ءُ آئی ءِ جون رسترانی میار کُت؟ ما شمارا وتی ووٹ پمیشکہ داتگ کہ شما مارا رسترانی میار بکن اِت؟ ما وتی ووٹ شمارا پمیشکہ داتگ کہ انچیں دربرجاہ ببند اِت کہ آہانی تہا بے پِت ایں چورہ بوان انت؟ ما شمارا ووٹ پمیشکہ داتگ کئے مئے ورناہانی جونانی سرا شما دَگ اڑ بکن اِت؟

واجہکار، یک لیڈرے ءِ اولی پرز آئی ءِ مھلوک ءِ جان ءُ مال ءُ آئی ءِ ننگ ءُ ناموس ءِ رکھینگ اِنت، آئی ءَ چہ رند تالیم،160 ءَ جان سلامتی ءُ روزگار ءِ دیگ اِنت۔ تئی ءُ شہسوار ءِ سیاست ءُ ووٹ شمارا مراد ببنت، من مروچی ادا چہ وتی ورناہیں ھمراہان زورگ ءُ روگاہاں ما وتی ھکانی واستہ وت آواز چست کناں مارا شمے وڑیں دو تل ءُ دو پوستیں سیاستدانانی زلورت نہ اِنت۔” گزین160 ءِ پجیا بازیں ورناہ پاد اتکنت ءُ کاپر ءَ چے در اتکاں شتاں۔

میر دوستین ءِ دیم سیاہ ءُ تہار بوت، کہدا شہسوار ءِ ھال اوں شر گندگ نیاتک۔ دوئیں نشت اَنت پدا ھلوت ءَ لگّتاں۔دیوان ءِ تہا سُک سُک بوھگا اَت۔ سلیمان ءَ وتی تسبیح دستا اِتاں اللہ اللہ کنگا اَت ءُ یک پیم ءَ اینگو آنگو سر کشگا اَت۔ اناگت ءَ آئی ءِ چم رُژناہ بوت اَنت، بچکاں پلیٹ ءُ سینی دستا اتنت دیم پہ کاپر ءَ160 پیداک اتاں۔

آئی ءِ دیم ءَ پلیٹ ءِ بریانی ایر کنگ بوت، آئی ءَ شری ءِ سرا وارت سیر کت۔ باکارگ ءِ جت ءِ پاد اتک شُت دوستین ءُ شہسوار ءِ رُکست کنگا۔ میر دوستین ءَ ھزاری ءِ نوکیں نوٹ ءِ آئی ءِ کیسگ ءَ دات ءُ گُشت، ”گڑا ناکو تئی ووٹ منی اَنت”۔ آئی ءَ سرگ سرینت ھو کت160 ءُ دنتاناں چُنڑان بوت چہ کاپر ءَ دراتک۔