Posts By: برنارڈ ایبلسن

پرسیسوس یک نہ ترس ءُُ مزنی بالادیں بچکے بوت۔ آئی ءِ حب ءُُ شو ق گوں ایندگہ بچکاں شکارے ءِ تچگ ءُُ بند میڑی ات۔ شپ ءَ آ گوں وتی مات ءَ آس ءِ کش ءَ نشت ءُُ آئی مات ءَ آئی ءَ کسہ جت۔ آئی مات ءِ کسہ گوں دلگوش گوشداشت انت آئی ءَ کسہ سک وش بوت انت۔ آئی دیہانی، بامرد، جن ءُُ پری، جنگ ءُ میر ءُُ مہر ءُُ دوستی کسہ جت انت۔

نوں دیہہ وت ماں وت ءَ جنگ ءُُ مڑ ءَ ات اَنت بلئے اولمپس ءَ چدو پیش ہچ چشیں جنگ ءُُ مڑ نہ دیستگ ات چوکہ نوں ایپروڈئیٹ ءُُ آئی ءِ میان ءَ بوتگ ات۔ ’’ تو اے جنک ءِ سرا اے عذاب ءِ آرگ ءِ چوں گوہ وارتگ ؟‘‘ آئی ءَ گوں وتی مات ءَ گشت ، اے گپ ءَ یات کن کہ اگاں تو اے جادو پہ اے جنک ءِ سرا دور نہ کت گڈا من ہم محبت ءُُ دوستی ءِ کار ءَ نہ کناں ۔ منی وتی تیران کسی سرا نہ شانکاں بید ءِ تیرانی شانکگ ءَ کس تئی توسیپ ءُُ ستانہ کنت۔

ہست ات یک بادشاہ یے ، آئی سے جنک ات انت، آہانی تہا کستریں ءِ نام ات روح کہ سک ڈولدار ات۔ ایپروڈائیٹ پرائی ءَ سک زہر اتک آئی سوڈگ کت کہ چون آئی ءَ رد بدیاں ۔

آ پہ وتی دم ءِ بالا کنگ ءَ یک کورے ءِ کش ءَ نشت اے پکارئیں کورے نہ ات ۔ بلکیں چو کورجوہ یے ءِ وڑا ت کہ آئی شہستے چہ کور ءَ دراتکگ ات ءُُ سینگ ءُُ کوتکانی شہم ءَ جہلاد ءَ ایر روان ات ۔

’’ برداشت کت بہ کنے ایکو ءَ جواب دات ءُُ حرا زیوس ءِ شوہاز ءَ درکپت ءُُ آپی پری گریوان ءَ دیم پہ وتی درچک درک بوت ۔ ہنچو کہ آراہ کپت آئی ءِ دیم ءَ یک جڑ کوکیں رشنائی دیست ، ہنچو رشنا ات آئی ءَ گشت کہ دیہہ یے ، پمشکہ آ پہ دلگوشی اوشتات اے دیہہ یے نہ ات بلکیں آئی ءِ ہم گنگلی ئیں گلے ات ۔

(سیمی بہر)

تہاری ءَ مان شانت ۔ ہنچو سرد بوت کہ زمین بست چو تحتگ ءَ بوت ، کور ءُُ دریا ہم بست ءُُ برپ بوت انت۔ یدار ءُُ بوجیگ گوں دریا ءُُ زراں ہوار بست انت ،درائیں جنگل برپ بوت انت ،ماڑی ءُُ بادگیر ترکاں بوت انت ، کس ءَ گپ ءُُ حبر کت نہ کت ، دم مردمانی لنٹانی سرا بست۔شہر ءُُ دیہاتاں ، پٹ ءُُ گیاباناں ، جنگل ءُُ کوچگاں مردم چہ مردی بیران بوت انت ، مردمانی لاش چو آس ءِ دار ءِ بار ءَ کپتگ ات انت ۔

زیوس ءَ پرومیتیس ءِ آس ءِ بنی آدم ءَ دئیگ ءِ جستاں پد بنی آدم ءَ را راہے ءَ روگ ءِ سوڈگ کت کہ آہاں آس زرتگ پرچہ؟ گڈ سرا آئی ءَ جیڑات ،آئی ءَ ہیپائیٹس توار کت ءُُ آئی ءَ را حکم کت کہ چہ گل ءَ یک جنکے جوڑ بکنت پدا آئی ءَ حسن ءِ دیھ ءَ سررنگی بے بدل زرت ءُُ آجلوہ ناک جوڑ کت آئی ءَ ہمے گل ءِ بت ءَ روحے مان کت ۔گل گوشتے بوت ءُُ اژ نوک ءَ وپت ۔پدا آئی ءَ درائیں دیھاں فرمان کت کہ دراہ آئی ءَ سوگاتے سوگاتے بدیاں ۔