گوستگیں روچاں دو انچیں حال سر بوت کہ ایشانی سبب ءُُ علتّانی باروا من جیڑ ات بلئے نہ زانت کہ ایش پہ ما نف انت یا کہ تاوان۔ نف اے واسطہ کہ مرچی ٹیکنالوجی دیما روان انت۔ رسانک دری ءِ وسیلہ گیشتر ءُُ نوک تر بوہان انت گڈا ریڈیو وڑیں شنگ کاری وسیلہ ءَ کئے گوشداریت۔ٹی وی، انٹرنیٹ، فیس بُک ءُُ ٹوئیٹروڑیں نوکیں ٹیکنالوجی ءَ ریڈیو ہمنچو پُشت ءَ دور داتگ کہ حال ایش انت۔

پرسیسوس یک نہ ترس ءُُ مزنی بالادیں بچکے بوت۔ آئی ءِ حب ءُُ شو ق گوں ایندگہ بچکاں شکارے ءِ تچگ ءُُ بند میڑی ات۔ شپ ءَ آ گوں وتی مات ءَ آس ءِ کش ءَ نشت ءُُ آئی مات ءَ آئی ءَ کسہ جت۔ آئی مات ءِ کسہ گوں دلگوش گوشداشت انت آئی ءَ کسہ سک وش بوت انت۔ آئی دیہانی، بامرد، جن ءُُ پری، جنگ ءُ میر ءُُ مہر ءُُ دوستی کسہ جت انت۔

بلوچ ءِ چاگرد چہ اے وڑیں جوانیں چیزاں سرریچ اِنت کہ آ یک نیمگے اے راجءِ ربیدگءِ زندگیں بہراَنت ءُُ دومی نیمگا بلوچ ءِ ساچستی کدءُُ کئیلاں پدرکن اَنت کہ چریشاں اندازگ جنگ بیت کہ اے راجءِ تہءَ ساچست کاریءِ چنچو توان است۔ اے گپ وَ راستے کہ Necessary is the mother of inventionبزاں کہ زلورت انسانءَ را ھروڑیں چیزءِ ساچگ پرمائیت۔

ہمے وڑا شہ بانک گوں آئی ءِ کودک ءَ یک بے آچار ءُُ بے چپوئیں یکدارے ءَ کنگ بوت انت۔ ایکریسیوس پدا وتی کلات ءَ اتک ءُُ وپت۔ دانائے یکدار ءِ تہا تچک نشت، شپ ءِ کوش آئی ءَ سک وش بوت آئی ءِ دیم ءَ لگ ات کوش آئی ءِ زلف زرتگ ات ءُُ آئی ءِ کوپگاں چنڈاتگ ات انت۔ آئی چک ہم گل ات ءُُ کندان ات آئی ءَ وتی نازرکیں دست پد ماں پد ءَ چول ءَ برت انت۔

طاہرہ آر۔کے۔جتکءِ قلمی نام انت۔ بانک 1955ء، ایم اے ءَ داں وانتگ ءُُ انوں اردو ءِ لیکچرار اِنت۔آئی ءَ وتی زہگ حمیرا صدف وانینتگ ءُُ مرچی آ ہم فلسفہ ءِ لیکچرار انت۔ طاہرہ احساس جتک وتی وانگی دور ءَ چہ لبزانی دیواناں ہوار بوتگ۔ ہما وہد اردو، براہوی ءُُ بلوچی نبشتہ کتگ آئی ءَ آزمانک،دستونک، ءُُ لچہ نبشتہ کتگ۔ خضدار ریڈیو پاکستان ءِ اولی جنین آدم میں اناؤنسر، کمپئیر بوتگ۔ آئی اردو ءَ یک براہوئی ءَ دو ءُُ بلوچی ءَ سے کتاب چھاپ بوتگ۔

لہتیں واہگ سرجم نہ بیت ءُُ لہتیں واہگ انچین بنت کہ دل آوانی ءَ سرجم ءِ وت منوک نہ بیت۔پرچکہ اے پیمیں واہگ ہچ حساب ءَ مردمانی پیلو بوت نہ بنت۔ مردمانی چونائی ءَ واہگ انچو باز اَنت کہ کہ ہچ بر پیلو نہ بنت۔یک واہگے کہ سرجم بیت داں دومی واہگ ترک جنت ءُُ دیم ءَ کیت۔

سے جنک ات انت کہ ہر سئے ایں گوں وت ہمساہگ ات انت۔ ایشانی ماس مرت اتنت۔ ایشانی ماتواں ایشانی سرا ءَ باز زلم ءُُ زوراکی کرت یک روچے ایشان پہ دار ءِ چنگ ءَ دی ماش دات نیم راہ ءَ ایشان ءَ مزنین سیاہ گواتے ءَ گپ گوات انچو بزات کہا یشان وتی راہ ار کرت موسم ہم سک سردات ہر سئے ایں جنک جنگل ءِ تہا سک ترسک ءَ ات انت۔