ابن خلدون ء ِ حیال اِنت کہ‘ عصبیت وہدے حراب بہ بیت گڑا دودمان زوال ءِ آماچ بیت۔ اے لیکہ ء ِ رِد ء َ وہدے عصبیت حراب مہ بیت بزاں ایشی ء ِ تہا دگہ نسلے ء ِ مردم ہوار مہ بنت گڑا دودمان بام ء َ سر بیت۔ خلدون ء ِ رِد ء َ عصبیت ء ِ تہا دگہ نسلے ء ِ ہوار بوہگ ء ِ سبب اِیش اَنت۔ اول: دگہ نسل ءُُ عصب ء ِ مردمے دومی عصبیہ ء ِ تہا پمیشکا ہوار بیت کہ آ دیم ء ِ عصبیہ ء َ گوں ہمدردیں واہگے داریت۔

پہ بلوچ، بلوچی ءُُ بلوچستان ءِ دود ءُُ ربیدگءُُ زبان ءَ ہرکس وتی وس ءُُ واک ءَ وتی وتی پڈا جہد کنگان انت۔ راجانی مستریں پجار آئی زبان انت۔ چونکہ اے ملک ءِ تہا بلوچ ہم مزنیں کساسے ءَ آباد انت بلئے بژن ءِ گپ اش انت کہ اے ملک ءِ تہا بلوچ ءَ را داں روچے مرچی ہچبر سرکاری سرپرستی گون نہ بوتگ بلئے ابید سرکاری سرپرستی ءَ بلوچ ہر پسگ ءَ وتی متابک ءَ بلوچ ءِ ہذمت کنگے باز جہد کتگ ءُُ کنگان انت۔

بلوچستان ءِ بنجاہی شہر ءِ کوئٹہءِ اے دگہ جیڑگاں ہوار یک دگہ جیڑہ یے ہمے آپ لائنّانیگ اِنت کہ بہہ شر کنگ نہ بنت۔ اے دگہ دنیا ءَ مدام ملکانی مستریں شہرانی نیمگ ءَ گشیتر دلکوش دئیگ بیت اے واحدیں ملک اِنت کہ کہ ایشی ءِ صوبہ ءِ بنجاہی شہر ہر پیمیں آسراتیاں چہ زبہر ءُُ بے بہر اِنت۔

تیا دپی ہوٹل ءِ ڈنی نیمگ ءَ اسپیتیں کپودر چیرمین ماو ءِ بت ءِ چپ ءُُ چاگرد ءَ گواز کنگ ءَ ات انت۔ کامریڈ گوں ہمے ندارگ ءَ دلگوش ات کہ ہوالدارے ءِ دست ءَ پیلالہےء ات کہ آئی ءَ بے ترک ءُُ توار ءَ پیالہ ءِ گرمیں چاہ کامریڈ ءِ سرا مان ریتگک انت۔

عطا شاد کدی،کجا،کئی لوگ ءَ ودی بوتگ اے بابت ءَ ہرکس سہی ءُُ زانتکا ر اِنت اگاں کسے نزانت کہ بازارءَ پہ نہاد کتاب باز اِنت اگاں کسے حُب داریت آ اے درائیں چیزاں زانت کنت۔یک چیز ے کہ انگت ءَ زانگ بوئگ ءَ نہ اِنت آ عطا شاد ءِ گوشتگیں شعر اَنت کہ ایشانی معنا ءَ کس کت کنگ ءَ نہ اِنت۔

بلوچستان ءِ بنجاہی شہر کوئٹہ ءِ اگاں نزوریانی شون دئیگ بہ بیت داں تاک ہلاس بنت بلئے ایشی ءِ عیب داری ہلاس نہ بنت۔دنیا ءِ درائیں ملکاں عیب ءُُ نزوری بنت بلئے چیزے انچیں جاہ بنت کہ آوانی بے ڈولی اوپار کنگ نہ بیت چمیشاں چہ یکے بنجاہی شہرانی حراب کاری بزاں بے ڈولی ءُُ بے رہبندی۔کوئٹہ بلوچستان ءِ بنجاہی شہر اِنت کہ درائیں سیاسی سروک،درائیں ارزشت داریں ادارگ، درائیں قانودی گل ءُُ ادارگ،درائیں آسراتیانی بنجل ہمے شہر ءَ اَنت۔

سہبی مہلہ چم منیر مومن ءِ تاکبندگدار ءَ گوں کپت اَنت دل ءَ گشت ایشیءِ چندے تاک دزموش بہ کن آں چاراں چاراں عومر کیا ءِ آزمانک ”آ بدل بوتگ“ ءَ چم کپت اَنت منا عومر کیا ءِ درشانداب چو حنیف شریف ءِ درشانداب ءَ سک دوست بیت پمشکا آئی ءِ آزمانک سرجم ءَ وانت باز وش نبشتہ کتگ اَت آئی ءِ آزمانک ءَ جیڑگ پرمات ءُ ُ انچو گشگ بیت کہ ہما ساچست لبزانکی دپتراں است بیت کہ وانوک ءَ جیڑگ بہ پرمائیت۔

یک رند ءُُ زمانگے گش انت کہ است ات سے بِریں پاچن۔آ کوہ ءِ سرا پہ چرگ ءَ روگ ءَ ات انت کہ پزور ءَ پر بہ بہ بنت آہانی کشک ءَ پہ کوہ ءِ سر بوہگ ءَ آہاں یک پہلے ءِ سرا گوزگی ات ءُُ اے پہل ءِ چیرا کوہی جنے (ghost) ءِ لوگ ات کہ آئی ءِ چم کاشی ءِ کدر ءَ ات انت ءُُ آئی ءِ پونز دراجی ءَ کدے روپگی دستگے ءَ بوت۔اِشاں (پاچناں) نہ زانت کہ ہود ءَ کوہی جِنے(ghost) است۔کلاں پیش کسترین اتک آ کٹپ،کٹپ کناں ءَ پہل ءِ سرا گوزگ ءَ ات کہ کوہی جن ءَ وتی سنٹ برزکت ءُُ گشت ”کئے اِنت؟کہ کٹپ،کٹپ کنان ءَ منی پہل ءِ سرا گوزگ ءَ اِنت“؟

واجہ صدیق بلوچ سرجمیں بلوچستان ءَ کسی توسیپ ءِ حاجت ءَ نہ داریت آئی ءَ پہ بلوچ ءُُ بلوچستان ءِ جہد کاری ءَ انچیں کار ءُُ کارپد ءِ واجہ بوتگ کہ آئی ءِ نام بلوچ راجدپتر ءَ دائم ءَ گرگ بیت۔