ہوت قبیلہ نہ ایوک ءَ مکرانءِ بلکیں کلیں بلوچستان ءِ یک مستریں قبیلہ ئے۔ایشیءِ بنزہ ءُُ کہنی ءِ شاہدی ءَ مکران ءُُ بلوچستان ءِ اے دگہ دمگاں دست کپتگیں دمباں چہ رست کنت۔اے ہما قبیلہ انت دپتر زانتاں ایشیءَ را وتی وتی دور ءُُ بارگ ءَ جتا جتا ناماں گوں نبشتہ کتگ چوکہ یوت یا یوتی،ارویتائی،زط،جاٹ یا جت ءُُ دگہ بازیں انچیں ناماں گوں راجدپتری کتاباں نبشتہی دروشم ءَ ما اے نام ءَ دیست کناں۔

1930 بگرداں روچ ءِ مرچی بلوچی زبان، لبزانکءُُ دپتر ءِ مزنیں نبشتہی مڈی ودی بوتگ، ہمے مڈی باپشت ءَ مرچی1948ءِ ریڈیو پاکستان کراچی زیڈ۔ اے بخاریءِ گشتگیں اے گپ پروش داشتگ کہ بلوچی وانگ، نبشتہ ءُُ شنگ ءُُ چاپی زبانے نہ اِنت۔

بلوچی اکیڈمی کوئٹہ بلوچانی مستریں ادارگ اِنت۔ایشی ءِ ڈلگیں کار درائیں راج ءِ دیم ءَ پدر اَنت۔ اکیڈمی ءِ کتابانی چھاپ ءُُ سرجمیں بلوچستان ءَ ایشانی پہ مپت بہر ءُُ بانگ کنگ ہم لائق ستا اِنت۔اکیڈمی ءِ درائیں کار ءُُ کتابابی چھاپ ءَ ابید ہما کہ انوگیں دور ءِ یک لوٹے ءُُ بلوچ اسکالر ءُُ پولکاراں المی ایں چیزے زانگ بیت۔

واجہ حدا ءَ دنیا گواچنی پہ چکاسے ءَ جوڑ کُرتگ۔ پیسرءَ من ءَ باور نہ بُوتگ بلے نُوں منءَ پہک باور اِنت۔آ یک کسان سالیں نودربریں جِنکے اَت، آئی عمر کساس 14 سال اَت ءُُ آ ہشتمی (8) تبک ءَ وانگءَ اَت۔ماھکان ؔیک ڈولداریں جنکے اَت۔

ھما اِنت داں من چم پَچ کُتگ اَنت چاراں ہر روچ نوکیں گم ءُُ درد ے کئیت منءَ سُلّکی دنت۔من حیران آں اے چونیں وڑے تہنا منی گون ءَ بُوھگءَ اِنت۔حئیر،من اوپار کشّان آں روچ،ماہ ءُُ سال وتی وڑا گوزان انت۔من تہنا درداں مارگ ءُُ ندارہ ءَ چارگ ءَ آں کہ باریں چے بیت۔۔۔برے برے من کہ تہنا باں جیڑاں کہ منی زندءَ را ھچ وشی مان نیست یا چہ اَزل ءَ وشی منی بہتءَ نہ بوتگ۔گوں ھدا ءَ اَرز کناں کہ ھاوند چُش تو بائدیں مہ کُتین ءُُ مکن،من تئی بندگے آں۔منی تالہ ءَ بدل بکن۔

وہدے کدیمیں تہذیب، ساز ءُُ اوزاراں گند ئےِ گڈا ارزانی ءَ گشت کنئے کہ تہذیب ءَ گوں زانت ءُُ زانگ ءَ ہچ وڑیں سیادی یے نہ بوتگ۔ بلوچستان ءَ کوہنءُُ کدیمیں انچیں ساز ءُُ ازار دست کپ انت کہ مردم اجب حیران بیت۔ بلوچستان ءِ دریا وردی بند ءُُ دمگاں استیں کدیمیں ساز ءُُ ازبابانی بابت ءَ ہچ وڑیں جست ءُُ پرس پٹ ءُُ پول نہ بوہگ ءِ سوب اے سانانی بابت ءَ زانگ وت یک حیرانی ءِ حبرے پدر کنت۔بیست سال پیسر وہدے من چہ وتی میتگ ءَ لڈا ت ءُُ دیم پہ پسنی ءَ جامنند بوتاں۔ چہ وتی میتگءَ کمو دور یک قبرستانے دیست بلئے کسانی ءَ مارا لوگ ءِ مردماں پمشکہ اے قبر ستان ءِ کش ءُُ کرا روگ نیشت کہ اشانی گمان ءَ اے قبرستان چہ جن ءُُ جاتیگ ءَ پُرانت۔

بلوچی لبزانک ءِ دپتر ءِ پولگ ءَ ہمے پدر بیت کہ بلوچی لبزانکار ءُُ نبشتہ کار بہہ پہ حاموشی ءَ نہ نشتگ اَنت۔ بزاں مدام یکے دومی ءِ پُچکان بوتگ اَنت۔اے دور یکبرے پدا بنگیج کنگ بوتگ۔ چیزے مردمانی واہگ اِنت کہ بلوچی زبان ءُُ لبزانک بہہ مہ سبزیت، ءُُ دائم ءَ گیمران بہ بیت، آ بد بحت اے گپ ءَ نہ زاناں کہ اے ہما کہیر ءِ مُہریں درچک اِنت کہ سد سال ءِ تُن ءَ پد اوں سبز بیت ءُُ ایشی ءِ روتگانی جہلی زمین ءِ مہہ ءَ سک اَنت کہ نہ بُرگ بنت ءُُ نہ ولگوج بنت۔

ملُانصیرالدین نمازءِ وھدءَ یک میتگے ءَ چہ گوزگ ءَ اَت ہمے ھاترءَ یک مسیتے ءَ شت گڈا مردماں پہ ازّت دیگءَ آئیءَ رادیمءِ سرپءَ تچکءَ پیش امامءِ پشتءَ جاگہ دات۔ نماز ءِ وھدءَ ملُا ءَ دیست کہ امام صاحبءِ پشتءِ دامن لِڈ ء ُ ھاک ء ُ آپءِ میچل اَت۔سلامءِ ترینگءَ پد آئیءَ امام صاحبءَ را اشارادات ء ُ گشت، بلے امام تُشے ہم پشل نہ بوت ء ُ وتئی دامن ئےِ چست کت ء ُ گشت۔ ھو۔۔۔چوش بیت کدی کدی وھدئیں من چرس ءَ دمے دمے جناں۔