گالبندی دنیا چہ انچیں لبزاں چکار اِنت کہ آہانی زانگ لس زند ہم الم اِنت ءُُ چشیں گالبندی کتاب انچیں بلوچی لبزانک ءَ رد ءُُ بند نہ داتگ۔ انچیں یک ءُُ دو جہد کنگ بوتگ چشکہ واجہ اے آرد اد ءَ یک وہدے انچیں جہدے کتگ ات ءُُ ڈاکٹر صبور بلوچ ءِ کتاب ءَ ہم چندے گالبند دئیگ بوتگ بلئے ایشاں ابید چشیں جہدے دیم ءَ نہ ایتکگ کہ گالبندی دردے بوارت پمشکا ساچینک پہ وتی وانوکاں ارزانیں بلوچی ءَ ہمے گالبندانی مانا ءُُ بزانتاں ہمک ہپتگ چاپ کنت دانکہ بلوچی وانوک ہم چرے گالبنداں زانتکار بہ بنت۔مرچیگیں گالبند یک انچین گالبندے کہ اے وہد ءَ ایشی ءِ سک باز حاجت اِنت۔

بلوچءُُ بلوچستان ءِ بابت ءَ نبشتہ کنگ نوں وَ منی شوق ءَ ہوار اِنت۔مرچی دل ءَ حب کتگ کہ گوہر ملک ءِ بابت ءَ چیزے نبشتہ بہ کن اَنت۔گوہر ملک میر گل خان نصیر ءِ جنک اِنت کہ 1938 ءَ ودی بوتگ۔آئی ءَ چہ کسانی ءَ پولیو بوتگ۔بلئے آئی ءِ مہروانیں پت ءَ آئی ءِ وانگ ءُُ زانگ ءِ ھاترالوگ ءَ یک استادے ءِ بند و بست کت۔لوگ ءِ وانگی حساب ءَ کتاب ءَ آئی ءَ را بلوچی لبزانک ءَ گوں ہمبندوک کت ءُُ آئی ءَ بلوچی نبشتہ کنگ بندات کت۔

نوں ما کائیں بلوچی ءِ نیمگ ءَ!گڈاں ما چاریں کہ بلوچی زبان ءِ دیمروئی ءِ نیمگ ءَ باز کم دلگوش کنگ بوتگ۔زبان ءِ ھاتر ءَ زیاتیں کار چہ مہلوک ءِ ذاتی جہد اں بوتگ انت(منی گپ ءِ مول مراد ہچبر اے نہ انت کہ ادارگانی کرد ہچ نہ بوتگ)۔

چونا ءَ سیاست ءِ تہا رواج ایش انت کہ سیاسی سروک ءُُ وزیر ءُُ گزیرانی گیشتیرں گشتانکاں آیانی پولیٹیکل ایجنٹ ءُُ پارٹی ءِ اے دگہ وانندگ ءُُ زانتکاریں مردم نبشتہ کن انت۔ بازیں مردماں ہمے کار ءِ پشت ءَ وتی لوگ ہم آباد کتگ انت۔ مئے ملکانی وزیر ءُُ گزیراواں انت چرت نہ واننت پرت۔

گوں بلوچی اکیڈمی ءَ منی وابستگی ءَ را دیر اِنت۔اکیڈمی ءِ بازیں مردمانی جتاجتائیں عہدہاں نند ءُُ گند بوتگ۔ اے نیام ءَ بازیں مراگش ءُُ دیواناں ہم بہر زرتگ اَت۔مرچیگیں اے نبشتانک اکیڈمی ءِ مرچیگیں دروشم ءِ پدارئی اِنت کلاں ساری ہما دیوانءِ گپ دل ءَ کیت کہ بلوچی ڈیپارٹمنٹ ءُُ بلوچی اکیڈمی ءِ نیام ءَ بوتگ اَت۔اے دیوان ءَ بلوچی ڈیپارٹمنٹ ءِ نودربر ءُُ استاد یکجا اِتاں۔

ما مرچی چاریں کہ مہلوک وتی زبان ءَ مارگ ءَ انت ءُُ آئی سر ءَ کار کنگ ءَ انت۔ اردو لغت بورڑ والاہاں انونگیں وہد ءَ پہ املاءِ پہ ر استی ءِ ہاترءَ یک کتاب ءِ ٹہینتگ ”صحیح تلفظ، درست املا“ ءِ نام ءَ آہاں اے چیز ماراتگءُُ کتابءِ سرتاک ءَ ہمے لیکہءِ پلہ مرزی کتگ کہ روتاک ءُُ ٹیلیویژن ءِ زیاتی ءِ چہ زبان باز دیم ءَ روگ ءَ آں بلے آہانی گشگ ہمیش انت۔

باز انچیں اوں مردم است اَنت کہ دل ءَ جیڑہاں کہ چریشاں شرتر ءُُ زانتکاردگہ کس نہ اِنت بلئے اے آوانی مستریں بے زانتی اِنت پرچکہ آمردم چہ اچ وت ءَ گیش کسی زانگ ءَ نہ من اِت بزاں آ مستریں بے زانت اِنت۔ بلوچی لبزانک ءَ ہم انچیں مردمانی یک بلائیں لڑے گندگ بیت کہ آ وت ءَ چہ پد دومی مردم ءَ را کدئے مورے ہم نہ مار اَنت اے پیمیں مردمانی آکبیت جوان نہ بیت۔