یک رندے این جی او ئے پروگرام ءَ یک لاشاری ءِ گو من ڈیک وارت۔ سلام و دروت بوت آں۔۔ آ پنجاب ءِ جاہ منند ات۔ لاشاری ءَ بلوچی نزانت من پنجابی نزانت گوں یک ئے دوھمی ءَ اردو ءَ گپ و تران کنگ کپت۔۔ بازیں ھبر ءُ ھالاں رند من سرپد بوتاں کہ لاشاری وت ءَ بلوچ نہ لیکگ آں۔ من گشت کہ لاشاری آنی تاریخ انت کہ بلوچ انت تو چون گشت کنے کہ تو بلوچ ءِ نہ ئے پنجابی ئے۔

اماں من سک گژنگاں کسانیں سارنگ ءَ گشت،بس ورگ تیار بوہگی اِنت۔آئیءَ مات ءَ پہ نزمی ءَ گشت۔ تئی ہما سہب ءِ گپ اِنت کہ ورگ تیار بوہگی اِنت نوں وَ شپ اِنت۔آئی مات ءَ وتی چمانی ارش پہک کت اِنت۔او۔۔۔مات تئی چے جوڑ کنگ ءَ اِت۔مرچی ورگ دال انت۔من دال نہ وراں۔تو گشتگ ات کہ مرچی نان ءُُ گوشت اَنت ءُُ من نارشت ءَ ابید دگہ ہچی نہ وراں۔۔۔

بلوچی زبان ءُُ ادب ءَ یک وھدے است اَت کہ شائر ءُُ ادیباں وت ماوت ہپتگی دیوان ءُُ مراگش کتگ ءُُ وتی زبان ءُُ شائری تک ءُُ پہناتانی ہروڑیں جیڑگ ءُُ جنجالانی سرا تران کتگ ءُُ ہما دیوان ءِ تہا ہما جیڑگانی گیشواری کنگ ءِ جہد کتگ باز براں ایشانی وت ما وت ءَ ترندکلامی ءُُ جنگ اوں بوتگ بلئے بازار ءِ کس چہ آ جنگ ءُُ ہبراں سرپد نہ بوتگ ایوک ءَ ہما دیوان ءِ مردم ءُُ دیوان ءِ مردماں اے اوں گشگ بوتگ کہ دیوان گپ ایوک ءَ دیوان ءَ بہ بنت ڈن ءَ درکنوکائی مہ بیت۔

گوستگیں روچاں بلوچستان ءِ بے روزگاریں ورناہانی دل ءَ نوکیں حب ءُُ واہگے چست بوت کہ بلکیں اے بری آوانی بے روزگاری ہلاس بہ بیت ءُُ بلئے سرکار ءِ اے جار ءَ اے نوکریاں ایوک ءَ ہما مردم بہر زرت کنت وت اِش بی ایڈ کتگ۔ گڑاں بازیں ورہای یے دل پرشت ءُُ آوانی واہگ ءُُ ارمان درست آپ بوتاں۔اے ورناہاں چہ ہما مردم ہم گون اِتاں کہ آہاں ایم فل ءُُ پی ایچ ڈی سائنس ءُُ آرٹس ہردو وانگیاں کرتگ۔

آئی ملگو ر ءُُ زلپ گوات ءَ شنگ ات انت ءُُ آئی، گوات گوں آئی ءَ چو بیرکے ءَ پر بحت آگوات ءَ نوں سک بے وار کتگ ات بلئے آئی ءِ سر پد نہ بوتگ پدا ی ک اژمبیں دم ءِ توارے اتک گوات ءَ توار آئی ءِ گوشاں کپت ءُُ گشان ات کہ مترس من سیا ہ گوات اوں سالونگ ءِ ربالو من اتکگاں کہ ترا بہ براں سالونک ءِ لوگ ءَ“ اے توار نوں نرم ات آئی ءَ باور بوت آئی ءِ ترس گار بوت۔

وانگ،پہ وانگ ءَ درائیں جوان ءُُ شر اَنت ۔ ہرکس کہ ہرچی وانت کنت آ پرائی زانت ءُُ زانگ ءَ جوان اِنت۔انوگیں اے گرانیں نیادیں دور ءَ کہ مہلوک سرین پروش کتگءُُ لکھانی حساب ءَ ورنا بے روزگار اَنت۔

ضلع لسبیلا چہ ابرمی رنگ ءُ درشم ءَ چکار انت۔وشیں زید ءُْ کہچر, کور ءُ آبشار۔اے دمگ ءَ قدیمیں ملکانی بازیں سالاں پیسر ی ربیدگ ءُْ دودمانی اَزباب دست کپ اِیت۔ کوہ ءْ کہچر، آپ ءُْ کور گوں وشیں ندارگاں سیل ءُْ سواد کنوکاں وشنود کن انت۔ادا قدرتی آبشار بہ بنت کہ سر سبزیں کوہ پہ سیل ءَ مزنے ارزشتے دارانت۔

آدمی ذات چہ بُندرءَ پاک ءُُ پلگار اِنت۔بَد کِرد نہ اِنت ،آ نشہ ءِ ہیلکار نہ انت ءُُ نیکہ زانتکارءُُ ندکار۔۔۔۔۔۔کُجام چاگردے ءَ کہ چم پچ کنت ہما چاگرد ءَ رُدوم زُوریت ءُُ وتارا نامے دنت۔آ نام شَرّیں نامے بہ بیت یا ھرابیں نام۔اللہ پاک ھمک آدمی ذاتءَ را یک بے بہا ءُُ گوھریں دادے دنت کہ آ داد ’’عقل‘‘ انت۔