من گوں واجہ داد ءَ نشتگ ءُُ مجلس کنگ ءَ اِتاں گپ گپ ءَ مئے تران بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءِ جیڑہانی گیشواری ءَ شت۔مئے تران دیم ءَ روان اَت داں و اجہ داد ءَ یک وشیں گپے جت کہ من ءَ سک دوست بوت آئی ءَ گشت کہ چیزے ندکار است اَنت بلوچی ءِ ڈولداری ءَ لوٹ انت۔آڈولداری دومی ءِ دل ءَ بلکیں کم ارزشت بہ بیت بلئے است انت بلئے چندے انچیں اوں مردم است کہ آ ایوک ءَ گون کپتگ اَنت۔ واجہ داد ءِ اے گپ ءِ مسترءُُ شرتریں درور ہما چاریں مردمانی اِنت کہ زال ءِ بُت اِش ٹہینت۔ ہما کسہ کہ ما کسانی ءَ اِش کتگ ہما بلوچی ءِ مرچیگیں جاوراں ہمدپ اِنت۔ہما چاریں مرداں کہ یک بتے ٹہینت ءُُ آئی ءَ را زندے بکشات۔
ہرکس ءَ وتی کد ءُُ بسات ءَ ہمے بُنڈ ءَ پری دروشمیں کاڑے ءَ سر کت۔ یکے ءَ بالاد دات،دومی ءَ گُد ءُُ پوشاک،سیمی ءَ سہت ءُُ زیورہمے پیم ءَ چارمی ءَ زند ءُُ ساہ دات۔ہمے پیم ءَ بلوچی لبزانک اِنت کہ ہرکس وتی کار ءَ گوں ایشی ءَ ڈولدار کنگ ءَ انت بلئے اے لیب ءَ لہتیں مردم گون کپتگ آ تیاریں کار ءِ حاکمی ءَ لوٹ انت۔ہمے مردم اَنت کہ بلوچی ءَ گروپ ءُُ بہراں بہر اِش کتگ۔
اصل جیڑہ ہمیش انت دگہ بلوچی ءَ را ہچ جیڑہ نیست۔ہما مردماں بلوچی ءَ را گد ءُُ پوشاک کتگ تو آئی ءَ ہمے گد ءُُ پوشاک ءِ ڈولداری ءَ سرپد کت کنئے کہ رنگے ڈولدار نہ انت،گد ءِ بندیک گران بہاہ ءُُ شوک نہ انت بلئے اداں چش نہ انت ادں اے گشگ نہ بیت بلکیں گشگ اے بیت کہ تو پرچہ ایشی ءَ را سہت ءُ زیور نہ کتگ،پرچہ ایشی ءَ تلہ ءُُ ہار،سنگہ ءُ پلک پونزہ نہ داتگ بھئی۔۔ اے آئی ءِ کار نہ انت۔اے کار زرگرئیگ انت ایشی ءِ جست زرگر ءَ بہ بیت۔اگاں زرگر گد ءُُ پوشاک ءِ کار بہ کنت داں آئی ءِ دیم ءَ سیاہ کنت۔ءُُ گد ءُُ پوشاک زرگری بہ کنت داں ایشی ءَ بد ڈول کنت۔نی بلوچی ءِ جیڑہ سرجم ءَ ہمیش انت۔
بازیں ندکار است کہ آواں گوں زبان ءِ جیڑہاں سیادی نیست بلئے خوب زبان ءِ سرا گپ کنگ ءَ انت، ہمے پیم ءَ ہمائی ءَ کہ شاعری ءِ سرپدی نیست شاعری ءِ گپ ءَ کنت۔ہمے رنگ ءَ یکے ساچست ءَ نزانت بلئے کسہی لبزانک ءَ گوں دست ءُُ پاد اِنت۔پدا ہرکس دومی ءِ کار ءَ وتی چماں گوں چارگ لوٹیت۔یاکہ دانکہ کار ہمائی ءِ وڑا نہ بیت گڈا بزاں بئے نہ اِنت۔
من پیسرا گشتگ ات کہ اگاں گپ ہمائی ءِ کار ءِ گہتر ی ءُُ شرتری ءِ کنگ بہ بیت داں جیڑہ وت گیشوار بنت۔اگاں یک مردمے درائیں کاراں دست بجنت داں کارانی جند کپی بنت چوکہ سیدہاشمی ءُُ کریم دشتی ءَ بازیں کارے دست گپت اَت ایشانی کار وَ بے مٹ ءُُ بے بدل انت بلئے کپی اَں ت آ سرجم نہ اَنت۔
چنائی ءَ لبزانک ءِ کار وَ بہہ سرجم بوت نہ کن اَت بلئے یک جاہ یے ءَ سر بوت کن اَنت۔گشگ ایش اِنت کہ اگاں سید ءَ وتی درائیں پگر ءُُ درائیں زور یک پڑے ءَ داتیں داں آ پڑ ءَ را الم ءَ منزلے ءَ سرکتگ اَت۔ انچوکہ غالب ءَ شاعری ءَ سر کتگ کہ اردو ءِ ندکار جنان سر جنان سر آئی ءَ مانا کت نہ کن اَنت۔لہتیں مردم است کہ آ پہ زور مکر ءُُ ہنر گون کپتگ اَنت آوانان گوں زبان ءُُ لبزانک ءَ کارے نیست آ وت چنائی ءَ دگہ وانگی ءُُ دگہ پڑانی مردم بوتگ اَنت پہ سرکپتی یا نادلکشی ءَ اے راہ ءَ گون کپتگ انت۔
ہمے زوتاں من یک کتابے ٹہینتگ ات پرے کتاب ءِ نبشتہ ء َ بازیں مردماں چہ سرو سوج ءُُ بازیں کتاباں چہ کمک زرت ءُ ُ اے کتاب جوڑ کت۔ اے کتاب بلوچانی مستریں ٹک ءُ ُ کٹمانی ہمرائی ءَ کسان کسانیں ٹک ءُُ کٹم ہم ہوار کتگ اَنت بلئے کتاب ءِ چھاپ ءَ رند وہدے گوں سنگتاں نشتاں داں ہمے ظاہر اَت کہ چندے ٹکانی نام رد نبشتہ بوتگ اَنت بزاں پروف ءَ دست سبکی کنگ بوتگ اَت۔
منی دل ءَ اولی کتاب اِنت کہ درائیں ٹک ءُُ کٹمانی دئیگ ءِ جہد کنگ بوتگ اَت بلئے منی وتی اشتاپی ءَ لہتیں ٹک سرکپتگ اَت بلکیں ہمے اشتاپی ءَ کتاب ءَ لہتیں ردی ہوار اَنت۔نوں اے ردیانی درکنگ اول وَ منی جند ئے کوپگاں بلئے ہما مردماں کہ لہتیں روچ اِنت ایرجنی ءَ گوں مشگول اَنت آ ہما گون کپتگیں مردمانی لڑ ءَ ہوار اَنت کہ آوان گون زبان ءِ دیمروئی ءَ کار نیست نام گرگ جوان نہ بیت۔۔۔
بلئے آوت ءَ وت زاناں۔اے ڈوبارگ ذاتی بوتگ اَنت پہ کتاب ءِ گہتری ءُُ شرتری ءَ نان۔۔۔اے پیم ءَ زبان دیم ءَ نہ روت بلکیں انگت ءَ پشت ءَ روت۔یکے وَ دومی ءِ کار ءِ دست جنی ءُُ آئی ءَ را ارو برو وتی حساب ءَ چارگ ءُُ چکاس بزاں دانکہ آئی ءِ پگر ءُُ حیال ءِ حساب ءَ نبشتہ مہ بیت آ بئے نہ اِنت۔ایشی ءِ یک درورے من اے پیم ءَ دینت کہ پہ درور بلوچی شاعری انت چیزے ءَ را نوکیں لبزیات،نوکیں چہر،نوکیں شبیناں گوں نبشتہ دوست بیت ءُُ آہمیشی ءَ دوست دار اَنت۔بلئے دومی نیمگ ءَ چیزے انچیں اوں است کہ آ وتی جند ءِ ڈیہہ ءُُ زمین ءَ چہ زرتگیں چہر ءُُ شبیناں دوست کن اَنت ءُُ زبان ءِ سادگی ءَ گیشتر جوان سرپد بنت۔
نوں بائد وَ ایش اِنت کہ آ کہ سادگی دوست دار اَنت آ سادگیں شعر نبشتہ بہ کن انت ءُُ آ کہ نوکیں چیزءِ لوٹوک اَنت آہمائیءَ نبشتہ بہ کنت بلئے یکے دومی ءِ دیمءَ اوشتگ ءُُ ڈوبارگ مہ بیت۔بزاں یکے ءَ منیر مومن ءِ اسلوب ءُُ ہمائی دروریں شعری دوست بنت جوان اِنت اگاں کسے ءَ را مبارک قاضی ءِ پیمیں شعر دوست بیت داں جوان اِنت۔
بلئے مبارک قاضی ءَ رااے گشگ مہ بیت کہ داں تو منیر ءِ پیمیں شعر نبشتہ نہ کنیں بئے نہ اِنت یاکہ منیر ءَ اے گشگ کہ دانکہ قاضی ءِ اسلوب ءَ نیارئے تو شاعرے منّگ نہ بئے۔۔۔بلوچی ہما وہدے دیمروئی کنت کہ منیر ءَ منیر ءِ جندئے اسلوب ءَ چہ سرپد کنگ بہ بیت ءُُ قاضی ءَ را قاضی ءِ وڑا نبشتہ ءَ بل اِت۔۔۔۔من ہردو شاعر بہ بکش انت کہ پہ درور من آوانی نام گپتگ اَنت۔۔۔من نزاناں وتی گپ ءِ سرپدی ءَ چنچو سوبین بوتگ اَنت بلئے واجہ داد ءَ کہ ہرچی گشتگ اَت من چہ آئی ءَ جوان پوہ ءُُ سرپد بوتگ اَنت۔