یک وہدے بوتگ کہ وانگ ءَ پد گپ ءُُ تران بوتگ،یکے دومی ءَ را سرپد دئیگ بوتگ، چیزے ءَ را راست کنگ ءُُ چیزے ءَ را دروگ کنگ بوتگ۔دیوان ءُُ مجلس بوتگ، مجلساں گپ ءُُ حبر بوتگ زاہ ءُُ بد ہم بوتگ ناراضگی بوتگ دلگرانی بوتگ،بلئے اے درائیں چیزے بوتگ اَنت۔نوں چریشاں ہچی نیست۔پرچہ؟؟؟پرچہ وانگ نیست،نبشتہ کنگ نیست۔
نبشتہ چون بیت کہ نبشتہ کنگ ءَ پیسر نبشتہ کار اے پگر نہ کنت کہ آ چے پیمیں نوکیں حیالے دیم ءَ بیار اِت کہ آئیءِ سرا تران بہ بیتءُُ نوکیں لیکہ یے سر بہ کش ایت،بلکیں آ ہمے پگر کنت کہ باریں منی اے نبشتانک ءَ کئے وش بوت کنت ءُُ من کیا ایر جت ءُُ ناراض کت کنان یاکہ باریں منی نبشتانک ءِ چھاپ بوہگ ءَ پد منی راز پاشک نہ بیت ناں۔۔۔ اے پیمیں چاگردے ءَ نبشتہ چون بیت۔
نبشتہ گوں کتابانی وانگ ءَ اِنت،پرچکہ کتاب یک مردمے ءَ را انسانے کت کنت۔بلئے کتاب ءِ وانگ ءَ مئے گورا وہد نیست اِنت پرچکہ ما شوشل میڈیا ءَ یکے دومی ءِ ایرجنی ءَ مشگول اِنت مئے گورا وہد نیست انت۔ من مدام یک چیزے مار اِتگ کہ بلوچی لبزانک پرچکہ دیمروئی کنگءَ نہ انت،ایشی ءِ سوب چے اِنت اگاں چہ بازیں کتابے نبشتہ وَ بوہگ ءَ انت بلئے زبان ءُُ لبزانک دیمروئی پرچہ کنگ ءَ انت۔
داں مرچی من ایشیء ِ پسو شوہاز اِتگ کہ بلوچی نبشتہ وَ بوہگ ءَ انت بلئے پہ بلوچی ءَ نبشتہ بوہگ ءَ نہ اِنت۔دومی بلوچی ءِ تاک ءُُ ماہتاکاں نبشتہ بوہگ ءَ انت۔بلوچی تاکبنداں نبشتہ بوہگ ءَ نہ انت۔ یک وہدے بوتگ کہ ندکارانی گیشی ءُُ تاکانی کمی بوتگ بلئے مرچی نہ ندکارے است نہ تاکے پرچکہ تاک ءُُ ماہتاک ندکار لوٹ انت نبشتہ لوٹ اَنت ءُُ مئے گورا گپ کنوک ءُُ فتواح دئیوک باز انت بلئے عمل کنوک نیست انت۔ہمے بے عملی ءَ بلوچی ءَ را جتگ ءُُ بلوچی دیمروئی کت کنگ ءَ نہ اِنت۔
اگاں شرگداری یے کنگ بیت گڈا آ مردم ءِ ذات ءِ سرا کنگ بیت آئیءِ ساچست یلہ دئیگ بیت۔اگاں نبشتہ یے کنگ بیت داں یا وَ توسیپ انت یاگڑاں ایر جنی انت۔اے پیمیں چاگردے ءَ زبان ءُُ لبزانک ءِ دیمروئی منی دل ءَ وت گنوکی یے۔مرچاں وانگ ہم پہ روزگاری ءَ وانگ بوہگ ءَ انت کس پہ زانت ءُُ زانگ ءَ نہ وانیت،ہرکس ہمے گشیت کہ من انچیں وانگی یے بواہانان کہ من مستر ءَ چہ مستریں اکدہ ءُُ روزگارے بہ گراں بلئے اے پیمیں مردم اندر ءَ حالیگ بنت ءُ ُ حالیگیں مردمے چاگرد ءَ را چے دات کنت۔
چاگردے ءَ را وَ پُریں مردماں داتگ۔ مئے دیم ءَ منی دل ءَ ارسطو ءُُ افلاطون ءَ چہ مستریں درور دگہ نیست ءُُ دئیگ ہم نہ بیت۔ ارسطو افلاطون ءِ سرتر ءُُ مستریں شاگرد بوتگ بلئے یک روچے انچیں اتک کہ ارسطو ءَ وتی جندئے استاد ءِ یک لیکہ یے رَدکت ءُُ گشت کہ منی استاد تو اِداں رَد ئے!!!!
ایشی ءِ مانا اے نہ ات کہ آئی ءَ وتی استاد ءِ عزت ءُُ شرپ یلہ دات بلکیں آئیءَ داں وتی استاد ءِ مرگ ءَ پدآئیءِ مانش ءَ اے رِد نبشتہ کنائینتاں کہ بے زانتیں مردم منی استاد ءِ مانش ءِ نزیک ءَ مئیت انت کہ منی استاد ءِ مزن شانی حراب بیت۔۔۔واہ ڈے ارسطو۔۔۔۔واہ
اگاں افلاطون استادے مہ بوتیں داں ارسطو شاگردے ہم بوت نہ بوت۔ارسطو ءَ اے زانت کجارستگ ءُُ آئی ءَ وتی ہمے زانت ءَ را آوکیں پدریچاں پہ ندر کتگ ءُُ بلئے ارسطو ءَ را اکدہ گون نہ بوتگ،آئیءِ زانت ءُُ زانگ ءِ گنج انت کہ داں روچ مرچی ما جناں سر جناں سر بلئے ہمے ارسطو ءَ چہ درکپت نہ کناں۔ اے مئے بے علمی اِنت پرچکہ ما وانگ یلہ داتگ ءُُ گپ بندات کتگ۔چنائی ءَ گپ کنگ ہم بے وانگ ءَ نہ بیت بلئے اے گپ جنی ءُُ بے سریں تراناں مارا پرے حال ءَ سر کتگ۔
نوں انچیں ترس ءُُ بیمے دلاں نشتگ کہ کس وتی تعلقاتاں حراب کنگ نہ لوٹ ات ءُُ جزم بزان کہ آ نبشتانک ءُُ نبشتہ کہ پہ تعلقاتانی پد ءُُ پشت ءَ بہ بیت آ راج ءَ را چیزے دات کن انت ءُُ نئیکہ لبزانک ءُُ زبان ءَ را دیمروئی۔ بلکیں نوں انچیں دور ے اتکگ کہ ندکار پہ گشگ نبشتہ کن اَنت،کہ اداں نبشتہ بہ کن،اداں مہ کن،چو نبشتہ بہ کن،چو مہ کن اے پیم ءَ کہ ندکار ے پہ گشگ ءَ نبشتہ بہ کنت اے پیم ءَ دیمروئی وابے۔