کلچر ڈے ءِ دارگ یک جوانیں گپے بلئے ،کارءِ یک مول ءُُ مرادے بیت اگاں کارے چہ آئی ءِ مول ءُُ مراد، پشدر ءُُ پیش در ءَ درکنگ ءُُ چارگ بہ بیت گڈا آئی ءِ مول ءُُ مراد ساہ دنت ءُُ ہلاس بیت ۔
مالی ءُُ چاگردی رنگ ءَ وشحالیں راج وتی ایمنی ءُُ وشھالی ءِ روچ ءَ دار انت بلئے راجے کہ پہ دو ترمپ آپ ءَ تنیگ بہ بیت آئی ءَ اے زیب نہ دنت کہ آ سالے کروڑاں کلدار یک روچ ءِ حاترا زوال بکنت اگاں اے روچ ءِ دارگ ءِ مول ءُُ مراد ایش انت ۔
کہ دنیا ءَ بلوچ ربیدگ پہازگ بہ بیت یا دنیا ء، ایندگہ راج اے گپ ءَ سرپد ءُُ سہی بہ بنت کہ بلوچ راج چونیں ربیدگے ءِ مانزمان انت گڈا چریشی شرتر ءُُ گہتریں گپ نیست بلئے اگاں اے روچ ءِ دارگ ءِ مول ءُُ مراد ایش انت کہ ڈھل ءُُ سرنا بہ بیت ءُُ ناچ ءُُ صحبت پہ اے حاترا کہ دنیا بزانت ءُُ سرپد بہ بیت کہ بلوچ ءَ افغانستا ن ،ایران ءُُ ایندگہ ملکاں ہچ وڑیں جیڑہ ءُُ جنجالے نیست ءُُ اے بے آپی شر ءُُ نادراہی ءِ زمانگ ءَ بلوچ انچو شادمان ءُُ گل انت کہ ڈھل ءُُ ناچ ءَ سیر نہ کنت گڈا اے جوانیں گپے نہ بیت پرچکہ اے وہد ءَ بلوچ مالی چاگردی ءُُ سیاسی جاور حال چو ش نہ انت۔
کہ لیوا ءِ سرا بہ نچ ایت گپ ایش نہ انت کہ مہلوک ءَ را شادمانی ءُُ وشی ءِ حق نیست بلئے بلوچاں گشتگ کہ’’ سید پہ وت تچیت ءُُ تازی پہ دگراں‘‘ نوں اے ہم بلوچ ءِ حق انت کہ آ بزانت کہ باریں آ سید انت کہ تازی؟ آئیءِ ناچ ءُُ صحبت پہ ھاترا جم دارگ بوہگ ءَ انت۔
کہ آئی ءِ ربیدگ زندگ بہ بیت یا اے روچ پہ اے حاترا دارگ بیت کہ دنیا باور بکنت کہ بلوچ وشحال ،شادمان ءُُ گل انت آئی ءَ را زند ءُُ چاگرد ءَ ہچ جنجال ءُُ جیڑہ نیست پرچکہ برے برے شیتان ہوں نیکی یے کنت ءُُ بنی آدم ءِ سر پر نہ بیت کہ شیتان ءِ اے نیکی پہ بدی کتگ گش انت دور گیابانے ءَ یک بزرگے نشتگ ءُُ عبادت ئے کت ءُُ شیتان چہ آئی ءِ اے عبادتاں سک شزار ءُُ بیزار ات کہ اناگت یک شپے بزرگ تہجد ءِ نماز ءَ واب کپت مردے اتک ءُُ آئی پاد کت کہ واجہ پادا کہ تئی تہجد ءِ وہد انت مرد پہ وش ءُُ وشحالی پاد اتک ءُُ نمازئے کت۔
نماز ءَ پد مر دءِ گمان ءَ اتک کہ آ و ا گیابان ءَ ایوک ءُُ تہنا انت اے مرد چہ کجا اتک ؟ آ جیڑگ ءَ ات کہ ہما مرد پدا نازل بوت گڈ مرد ءَ جست کت’’ تو کئے ؟‘‘ مرد ءَ پسو دات من شیتان ۔۔۔‘‘
مرد ابکہ ءُُ حیران بوت کہ شیتان ءِ کار وَ بدی کنگ انت گڈا اے نیکی چون کنگ بوت ، مرد ءَ شیتان ءَ را جست کت گڈا شیتان ءَ گشت’’ من وَ بدی کتگ بلئے تئی سر کچ نہ وارت‘‘ مرد ءَ چست کت کہ چوں شیتان ءَ گشت کہ ترا یات بیت لہتیں سال پیسر یکرندے تئی تہجد ءِ نما ز کزا بوتگ ۔
ات تو چہ اللہ ءِ درگاہ ءَ ہمنچو ءُُ گریت ءُُ پریات کت کہ اللہ ءَ ترا ہما یکیں نماز ءِ ۵۰ لکھ ثواب دات مرچی کہ تو واب کپتے من زانت کہ تو پدا پریات ءُُ زاری کنے ءُُ اللہ ترا پدا ۵۰ لکھ تہجد ءِ ثواب دنت پمشکہ من نیشت کہ ترا بس ہمے یکیں اے تہجد ءِ ثواب برس ایت ۔۔۔؟