ہما روچ ءَ کہ من چہ تراک ءَ پد مردمانی گوشت ءُُ پوستانی ٹکر روڑانی سرا دیست اَنت داں ہما روچ ءَ منا چہ وتی جند ءِ ساہگ ءَ چہ ہم ترسیت۔ہمے ترسیت روچ پہ روچ گیش بوہا ن اَنت۔ نوں وَ میست ءَ ہردومی مردم ءَ چہ من ترسیت کئے زانت کہ چریشاں کئی سینگ ءَ بمبے بندوک بہ بیت۔ مارکیٹ ءَ شوپنگ کنگ ءَ نزیکیں مردمانی کش ءُُ گور ءِ مردمان چہ ترسیت،ہوٹل ءَ چاہ ءِ ورگ ءَ،ہمے ترس ءِ سبب ءَ من مجلس ءُُ دیوان یلہ کتاں منی ہمے ترس ءَ منی پادہمک مجلس ءَ داشت اَنت۔من ہمک دمان ہمے گمان اَت کہ انوں تراک بیت ءُُ مردم ٹکر ٹکر بنت۔
پدا پولیس منی ٹکراں یکجا کن اَنت ءُُ ہر نیمگ ءَ حون ءُُ سیاہ ئیں دوت پدا ٹی وی ءَ ہمے حال شنگ بیت کہ یک وت کشیں تراکے ءَ چہ سینزدہ مردم بیران،مردمانی ٹکر ٹریفک سگنلرزانی سرا بنت من چوشیں موتے ءَ مرگ نہ لوٹان۔ اے ترس ءَ منی درائیں بیسہ ءُُ امیت ہم پروشت اَنت،منی وشیانی پل گیمرت اَنت،نون من ہچی کت نہ کت۔من ءَ ہرجاگہ ءَ انچو سما بیت کہ منی کش ءِ بستہ ءَ را بمبے مان ءُُ اے ترک ایت۔ بمب انو ں ترک ایت،مردمانی کوکار بیت ایوک ءَ ھون بیت ءُُ بس،مردمانی ٹکر بنت،چہ منی شناختی کارڈ ءَ چہ منی جند ءِ لاش ءِ بچار کنگ بیت۔
ناناناں۔۔۔۔۔۔ من ءَ چوشیں پجارے نہ لوٹیت۔بس نوں من بساں سفر نہ کنان،میست ہم نہ رواں،مجلسان کلام بہ بات،مارکیٹ ءَ ہم نہ روان۔بلئے اگاں من بس ءَ نہ روان گڈادفتر چو روان۔ منی دفتر ءَ بوت کنت کہ کسے ٹائم بمبے ایر بہ کنت۔من چہ نوکری ءَ دست کش بنت،گڈان اے زہگاں چون کنان،ایشان چے دیاں؟اگان من بہ مراں منی زہگاں کئے رودین اِیت۔ایشانی مات ءَ را وَ روڑ ءِ اے دیم ءُُ آدیم کنگ ءَ ہم ترسیت۔منی زہگ کائنات بہ من چون وپسیت؟منی وام چون بنت اگاں من بہ مراں۔لوگ ءِ چے حال بیت؟چے حال۔۔۔۔؟من چہ اے ترس ءَ کدیں درکایاں۔
من کدی آرام ءَ گوں نشت کنان۔من ءَ چہ اے ترس ءَ کئے درکنت۔۔۔۔ہمے جستانی سیاہ مار من ڈنگ جنگ ءَ اَت من ءَ تورینگ ءَ اَتءُُ من چو موم ءِ وڑا آپ بوہگ ءَ اِتاں۔ہمے نیام ءَ ٹی وی ءَ حال شنگ بوت کہ یک وت کشے ءِ گاڑی گوں ماڑی ءَ دوچار بوتگ ءُُ ترک اِتگ چرے تراک ءَ بیست ءُُ پنچ مردم بیران بوتگ۔
اے حال پورا منءَ یکدم مانداشت، منی دل ءَ چہ سینگ ءَ در کپت،،ڈن ءَ روچ ہم بکگ ءَ ات ءُُ آزمان سہر اَت۔زمین سہر اَت منی دل سیاہ بوہگ ءَ ات۔شپ تہار اَت۔
نوں شپ ءِ سیاہی منا چو زہگے ءَ ترسینگ ءَ ات چو جاتیگ ءَ آئی ءِ بلائیں مود، بلائیں ناخن ءُُ آئی ءِ چم سہر دنتان دراج ءُُ حونیگ۔۔۔۔بلئے منی اے ترس ءِ تواراں کس اِش کنگ ءَ نہ اَت۔من کمبل ءَ پر دیاں بلئے اے ترس من وابءَ نیلیت ءُُ گرمی ءَ چہ واب پیداک نہ اَت۔ من ءَ انچو سما بوہگ ءَ اَت کہ کسے ءَ منی لوگ ءَ بمبے فٹ کتگ ءُُ انوں من ٹکر ٹکر باں ءُُ کس منی نیمگ ءَ نئیت اِنت۔