یک وہدے انچیں بوتگ کہ مردماں گشتگ کہ مئے گور ا نیٹ نیست انت ،مارا نیٹ ءِ حاجت انت ءُُ بے نیٹ ءَ ہچی نہ بیت۔نوں بچار اے دور انت کہ مردم چہ کتاباں گسر کپتگ اَنت ہرچی نیٹ ءَ مارا دست کپیت ،پیش ءَ بلوچی کتاب نیٹ ءَ نہ بوتگ اَنت۔

بلکیں یکے کپے ءَ ہمے کتاب پہ بہا زرتگ بلئے مرچاں بلوچی کتاب ہم نیٹ ءَ دست کپ اَنت پمشکا کس ایشاں پہ بہانہ زور اَنت ۔۔۔۔۔دنیا ءِ درائیں راجاں موبائل فون ءَ را چہ کمپیوٹر ءَ ہم دیم ءَ برتگ ءُُ سر کتگ ۔یک وہدے اے ایوک ءَ گپانی سرکنگ ءِ یک سائنسی جوڑشتے بوتگ بلئے مرچی سرجمیں دنیا ءِ زانت ایشی ءَ ہوار گیجگ بوتگ اَنت ۔۔۔۔

لہتیں روچ پیسر وت ہمے سائنس زانت گشگ ءَ اَنت کہ موبائل فون ءُُ کمپیوٹر یاکہ انٹرنیٹ پہ بنی آدم ءِ زند ءُُ زندمان ءَ جوان نہ اَنت بلکیں اے مارا بازیں نکسے ءُُ تاوانے دات کن اَنت بلکیں اے کینسر ءِ نادراہی ہم دات کن اَنت پمشکا مارا بائد انت کہ چہ انٹرنیٹ ءُُ موبائل فوناں کم ءَ چہ کم کارمرزی بہ کن اَنت ۔

بلئے اے چہ عادت ءَ گوستگ ءُُ چو نشہ ءَ مئے پگراں جاہ یے کتگ اے چتور یلہ دئیگ بیت ۔ مرچی مردمے کیتواں زر بیت کہ نہ بیت ہچ معنا نہ داریت بلئے موبائل مان مہ بیت آ روچ ءَ انچیں بے چاڑی ءُُ انچیں وسوسے جان ءَ کیت کہ گپ نہ بیت۔حئیرموبائل ءِ گپ ءَ بل کہ کسی سر پر نہ یکبرے وت ہمے چیز ءَ مئے سرا مُش ءُُ رندا بگش کہ اے حرابیں چیزے ۔۔۔۔۔

گپ بوہگ ءَ ات وانگ ءِ۔۔۔۔مرچی وانگ ءِ یک اجیں رنگے مئے چاگرد ءَ درشتگ کہ منی پگر ءَ در انت ۔نودربرانی گشگ انت کہ ما بید لائبریریاں ونت نہ کناں ۔۔۔۔اے چونیں گپے من وت ایشی ءَ پہمت نہ کناں پمشکا اے بابت ءَ گپ کنگ لوٹاں پرچکہ بلوچستا ن ءِ بنجاہی شہر کوئٹہ ءَ لائبریری ءِ نیستی ءَ نودربراناں سک باز پریشان کتگ ۔ہما لائبریری کہ آئی تہا ایو ک ءَ سد ءُُ دوسد مردم ءِ جاہ اِنت آہود ءَ ہزارانی حساب ءَ مردم سر پہ سر نشتگ ءُُ وانگءَ اَنت ۔۔۔۔

وانگ چو بوت کنت ؟؟ حئیرانوگیں پولکاری ءَ چہ پد ہمے گپ دیم ءَ اتکگ کہ اے لائبریریانی گیشتریں چوبگش ہپتاد ،ہشتاد درسد نودربری در ءَ چہ اتکگین اَنت ۔ ہما مردم کہ وتی ہند ءُُ جاہ اِش یلہ داتگ ءُُ پہ وانگ ءَ بنجاہی شہر ءَ اتک اَنت ،یک دگہ گپے اوں است انت کہ ایشاں پہ وت کمرہ پہ کرا زرتگ ءُُ ہمک ماہ ہپت ءُُ ہشت ہزار ءَ بگر داں دہ ءُُ پانزدہ ہزار کرایہ دئینت بلئے وانگ ءِ باری گشنت کہ ما روانت لائبریری ءَ اِدا آئی ءِ جند ءِ وتی کمرہ حالی اِنت آ درکیت سہب ءِ ہشت ءُُ نوہ بج ءَ پدا بیگاہ ءِ ہپت ءُُ ہشت ءَ کیت انت۔

اے میان ءَ آئی کمراہ حالی انت ہما کمراہ کہ آئی ءَ پہ وانگ ءُُ زانگ ءِ ہاترا پہ کرایہ زرتگ سرجمیں روچ حالی اِنت ۔من نزاناں پرچہ؟ اگاں کسے وتی جند ءِ کمراہ ءَ بہ بیت داں پاداں تچک بہ کنت یا بہ وپسیت ،جاندر بہ بیت یاکہ ہرچی کس آئی ءَ ہچی نہ گشیت ۔درائیں کتاب آئی گورا ایر انت کجام ہم کتابے ءَ آئی ءَ را کار بہ بیت آ زرتے کنت ۔بلئے لائبریریاں چش نہ انت ہما کتاب ءِ کہ آ وہد ءَ حاجت انت ءُُ گون نہ انت اے روچ ءِ وانگ حراب ۔۔۔۔۔

پدا ہمے نودرکہ لائبریریاں کائینت ایشانی جند ءُُ بالاد ءِ سینگار اں اگاں کسے بچار اِیت داں کس اے گمان کت نہ کنت کہ اے وانگ ءَ پیداک اِنت بلکیں انچو سما بیت کہ سور ءُُ مجلسے ءَ پہ ساڑی انت ۔

سینٹانی بو کس ءَ نندگ نیل اَنت پدا یک ءُُ دو مردم ءِ ناں بلکیں ہزاراں نودربرانی ہزاراں وڑیں سینٹانی یکجائیں بوہ ءَ کمے گمان بکن ۔۔۔بل ایشی ءَ آ کتابانی بدل ءَ یک کتابک دست ءَ کن اَنت گشے درائیں چیز ہمیشی ءَ مان اَنت پدا جستے بکن کہ واجہ ءُُ بانک تو چے وانگ ءَ اِت داں پہ پہر گیشت کہ منا پی سی ایس ءُُ سی ایس ایس ءِ تیاری ءَ اوں گڑا منی واجہ ءُُ بانکاں پی سی ایس ءُُ سی ایس ایس ءِ تیار ی گوں یک کتابکے ءَ نہ بیت ۔پریشی ءَ کتابانی کتاب وانگ لوٹ اَنت ۔

من دگر نزاناں انو ں کوئٹہ شہر ءِ مستریں لائبریری جناح لائبریری کہ بلوچی اکیڈمی کوئٹہ روڑ ءُُ اکیڈمی ءِ کش ءَ انت اِدءَ روچے یک جنگ ءُُ پساتے من وتی چماں گوں دیستگ جست بیت۔

کہ اے جنگ پرچہ بوتگ داں جواب ہمے کیت کہ بچکے ءَ جنک ءَ را خط ءُُ کتابت کتگ،پرچکہ مرچاں اے یک love point یے ہم جوڑ بوتگ۔ اِدا مردم وانگ ءَ کم یکے دومی ءَ گوں مہر ءُُ عشق بازی ءَ کائینت ۔وانگ چش چون بوت کنت ۔پدا وتی کمراہ ءَ درستیں مردم کہ پہ وانگ ءَ اتکگ اَنت ءُُ ہمے آوانی مستریں مول انت آہود ءَ وانگ ءَ کس ساڑی نہ انت ۔ آں لائبریری ءَ ہما مردم بروت کہ آئی دگہ فارگیں وہد است انت ،یاہما مردم کہ آئی لوگ ءَ دگہ دگہ پگر ءُُ لیکہ ءِ مردم است انت۔

آ وتی وانگ ءَ بلکیں ڈسٹرب بہ بیت پرچکہ یک نیمگے ٹی وی ،دومی نیمگ ءَ گپ ءُُ تران آ بلکیں ڈسٹرب بیت بلئے آ کمرہ ءَ کہ درست پہ وانگ ءَ اتکگ اَنت آہودا چونیں آچے پرِ انت کہ مردم دیم پہ لائبریری ءَ سربتک اَنت ۔اے زانگ نہ بیت۔۔۔۔۔!!