شوہاز نزاناں کہ ترا شوہاز چہ کجا گون انت ءُُ کجا چہ شوہازتگ بلئے تئی شوہاز یک حقیقی شوہازے زانگ بیت ۔ عبداللہ شوہاز ! تو منی نزیکیں سیادیے ، آژناگے ءُُ نہ کہ جوانیں دلی دوستے ات ۔ بلئے بس ترا چہ ۲۰۱۷ ءَ پد زاناں کہ توکئے ءُُ کئی سیادی چہ کجا انت ۔

بلئے تئی شاعری ءَ ترا گوں انت من ءَ تئی سک ءَ ہمسفرے لیکت۔تئی نام من باز جاگہ ءَ دیستگ ءُُ بازیں کتاب ءُُ ماہتاکانی تہا ہم دیستگ چدءُُ ساری ہم تئی یک شاعری ءِ کتابے ہم منی دیم ءَ گوستگ بلئے من ترا یک مزن عمریں مردمے سرپد بوتگاں وہدے ترا چہ بلوچستان مزن وانگ جاہ ءَ دیست گڈا من زانت شوہاز اے شاعرءُُ شوہاز کار انت ۔ شوہاز تئی ساری ءِ کتاب من نہ وانتگ بلئے تئی شعر دگہ جاگہ ءَ چہ دیستگ انت۔

من وانتگ انت بلئے تئی نوک چاپ بوتگیں کتاب کہ ’’ ریکو‘‘ انت چہ بانڑی شنکگار کیچ مکران ءَ ۲۰۱۸ ءَ چاپ بوتگ ۔ اے کتاب من جوانی ءَ ونتگ عبداللہ شوہاز ءِ شاعری ءِ وانگ ءَ چہ پد سرپداں کہ شوہاز شاعری ءِ رہبندءَ شری ءِ سر ءَ سرپد انت تئی اے کتاب ۱۰۳ تاکدیم ءِ تہا انت ۔ ایشی ءِ نامدات’’ ندر ہما سرانی نام ءَ کہ پہ سرڈگار ءَ ندر بوت انت ‘‘ ءِ نام ءَ انت۔ عبداللہ شوہاز ءِ جند ءِ کسانی ءَ چہ ہمے سرپد بئے کہ آ بلوچی شاعری ءِ پڑا شری ءَ سرپد انت کہ آئی لچہ ،غزل،ءُُ چار بند اے کتاب ءَ ہوار انت ۔ اے کتاب ءِ پیش گال اسحاق خاموش ءَ ’’ گوات چنکان زہیر ءِ زر پلگاراتگ‘‘ ءِ سرحال ءَ انت ۔ اے کتاب شوہاز ءِ شاعری ءِ دومی کتاب انت۔

کہ اے کتاب ءِ تہا اولی شعر لچہ ءِ کہ آئیِ نام بیگاہ ءِ کؤش انت ۔ شوہاز اے کتاب ءِ نام ریکو انت کہ ریکو ءِ پکائیں نام ءِ باورا من سرپد نیاں بلئے ریکو بلیدہ ءِ دمگ ءَ یک جاگہ یے ءِ نام انت ۔ بوت کنت کہ اے کتاب ءِ نام چہ ہمے نام ءَ زورگ بوتگ ۔ اے کتاب ءِ دومی لچہ ’’ نہ وش انت کیچ مرچاں ‘‘ اے لچہ باز مزن انت ءُُ با زجوانین رنگ ءَ نبشتہ کنگ بوتگ ۔ ریکو کتاب ءِ تہا کل ۶ لچہ انت ءُُ لہتیں چار بند انت آ دگہ دستونک انت ۔ شوہاز ءِ شاعری ءِ تہا لچہ بہ بیت یا دستونک دوئیں باز جوانیں رنگ ءَ نبشتہ کنگ بوتگ انت ۔

اے کتاب پہ بلوچ لبزانک ءَ شاعری ءِ جوانیں کتابے زانگ بیت کہ آئی ءِ غزل باز جوانیں رنگ ءَ نبشتہ کتگ انت ۔ پہ درور لہتیں غزل بچار ات۔

شکر ورنائی ءِ سہت ءَ تمرد ءُُ جنگیں باہنداں 
پہ تئی مہرانی بالیگاں ہمک شاہار شنگینتءَ 
یاکہ 
اتکاں گس ءِ دپ ءَ تو من ءَ جہہ نیارت ءُُ گشت
ابا فقیر ءَ زوت کن بدئے پنڈگے کہ روت
ہمے ءَ آئی ءِ دگہ یک دستونکے ءِ بندے دلگوش کن اِت کہ آ درشان ءَ چتور کنت کہ 
تنکیں مہراں منی روچ بہر نہ کنت ساہگ
چو کیچ ءِ ہاک ءَ منی سبزیں چنال رودینتگ

شوہاز ءِ کتاب ءِ غزلانی تہا لہتیں جاگہ ءَ ردی است انت بلئے آئی ءِ شاعری ءِ ردی انت شوہاز ءِ شاعری بلئے اے وہد ءِ تہا یک مزنیں جوانیں کارے پہ بلوچی لبزانک ءَ شوہاز بائد انت وتی جہد ءَ ہمے حساب ءَ بداریت آوکیں وہد ءَ بلوچی لبزانک ءَ آئی کرد ستا کرزیت۔شوہاز دائم سلامت باتئے