یک زمانگے بوتگ کہ یک نودربرے ءَ اگاں وتی استاد ءَ را راہ سراں دیستگ داں آئی ءِ شرپ ءَ پاد اتکگ ءُُ اوشتاتگ دانکہ استاد چماں اندیم بوتگ۔یک پتے ءَ یاکہ ماتے اگاں آئی ءِ زہگ ءَ آئی ءِ گپے نہ زرتگ داں آئی استاد حال داتگ ءُُ ہمائی ءِ ترس ءَ مدام آئی ءَ ہما کار کتگ ۔

وتی استاد ءِ شرف ءُُ عزت ایوک ءَ وانگجاہ ءَ نہ بوتگ بلکیں ہرجاہ یے کہ آئی ءَ را دیستگے آئی ءِ شرف ءَ گامے دیم ءَ اوشتاتگ بلئے بیا کہ نوکیں دور ءِ نوکیں نودرانی کسہ ءَ دلگوش کن کہ استاد ءِ شرف ءُُ عزت ءِ گپ ءَ بل بلکیں چشیں ہزاراں وئیل نوکیں دور ءَ گندگ بوتگ اَنت کہ نودربرے ءَ گوں استاد ءَ بدشرفی کتگ ءُُ آئی ءِ سرا دست چست کتگ ۔

نوکتریں وئیلے تربت ءِ دمگ شاپک ئیگ اِنت کہ یک کسان سالیں نودربرے ءَ یک استادے ءِ بدشرفی ءَ ایوک ءَ دست چست نہ کتگ بلکیں آئی ءِ جند ءِ کوش ءِ ہم سوڈگ کتگ اَت بلئے استاد ءِ روچانی بازیءَ آرک اتگ ءُُ اسکول ءِ کارندہ یے دست ءَ تیر ءَ لگ اتگ۔

یک نودربرے کہ وتی استاد ءِ سرءَ تیر گواری بہ کنت ءُُ آئی ءِ کوش ءِ سوڈگ ءَ بہ کنت اے وڑیں چاگردے چون دیمروئی کت کنت ۔ حالانی رد ءَ ہمے کسان سالیں نودربر ءِ چہ اسکول ءَ نام کشگ ءِ پدءَ آئیءَ وتی زد ءُُ کینگ ءَ اسکول ءِ استادے ءِ سرا تیر گواری کتگ۔

ہمے ورنا ہ ءِ بابت ءَ وانگجاہ ءِ اے دگہ استاداں بازیں شکایتے پیسر ءَ ہم اسکول ءِ کارمستر ءَ را داتگ ات کہ زہگ کلاس ءَ نئیت انت ،گوں استاداں بدتمیزی کنت، اے دگہ زہگانی گوماں مڑیت جنگ ءُُ داوا کنت اے درائیں گپاں گپ اسکول ءِ کارمستر ءَ ہمے زہگ ءِ نام چہ اسکول ءَ در کتگ بلئے دومی روچ ءَ ہمے زہگ ءَ کہ ہفت ءُُ ہشت جماعت ءَ وانگ ءَ اِنت آئی ءَ وتی جند ءِ چم پاچ کنوکءِ سرا تیر گواری کتگ ۔

چرے گپاں دو چیز ءِ پدرائی بیت ،یکے ایش کہ آ چونیں استاد بنت کہ یک نودربرے ءَ را نیکیں راہ یے شون دات مہ کن اَنت ءُُ آ چونیں نودربرے بیت کہ وتی راہشون ءِ گاری ءِ پداں بہ بیت ۔یک وہدے بوتگ کہ ہمے استادانی شرف ءُُ عزت ہمے کساس ءَ بوتگ کہ مزن عمری ءَ پد اوں آئی ءِ شرف کم نہ بوتگ ءُُ نوکیں دور ءَ نودربر گوں استاداں کندگءُُ مسکرائی ءَ بل یکجاہ ننداں شراب واری ءُُ اے دگہ گندہ کاریاں ہم ہوار اَنت ۔

یک چاگرد ے ءِ مستریں شونکار ہما چاگرد ءِ استاد اَنت بلئے انچو کہ استاد وتی ہمے کد ءَ بہ مارایت ۔ دنیا ءِ اے دگہ ملکاں یک استادے ءِ انچیں شرف ءُُ عزتے است انت کہ آ ملک ءِ سروزیر ءُُ بنجاہی وزیراں ہم نیست اِنت ۔پرچکہ آ استاد ءِ کد ءُُ بستار ءَ چہ سرپد اَنت ،بلئے مئے چاگرد ءِ یک کسان سالیں زہگے کہ استاد ے ءِ کوش ءَ ہم چک ءُُ پد نہ بیت پدا ہمے زہگ ءَ را پولیس ءَ گپتگ ءُُ زندان ءَ بند کتگ ۔

وہدے زہگ ءَ را جست کنگ بوت کہ تو پرچہ چش کتگ داں آئی ءِ گشگ اَت’’ منی شیطان حراب بوتگ، بلئے نوں من پشومان اَنت بائد انت منا معاف کنگ بہ بیت‘‘اے ہمے زہگ ءِ گپ اَنت ءُُ استاد ءِ گشگ انت کہ یک زہگے بوتگ پمشکا معاف انت بلئے اے معافی حدا وند شرتر ءُُ بہتر زانت کہ پہ دل ءَ نہ بوتگ بلکیں پہ ترس بوتگ کہ بلکیں باند ہمے زہگ چہ قیدءُُ زندان ءَ یلہ بہ بیت ءُُ منی جند ءَ بہ جنت یاکہ آئی ءِ کہول ءِ دگہ مردمے من ءَ بجنت۔۔۔۔۔۔

یک چاگرد ے ءِ استاد ءَ اگاں اے ترس دل ءَ بہ بیت کہ من زہگاں نیک ءُُ بد ءِ پنت ءَ اے حاترا کت نہ کناں یاکہ آئی ءِ سزا دات اے حاترا نہ کناں کہ باندا منی جند ءَ ہمے زہگ دگہ نقص ءُُ تاوانے مہ دنت آ چاگرد دیمروئی ءِ بائد لوٹوک مہ بیت۔یک نودربرے ءِ زند ءَ انچو کہ آئی ءِ مات ءُُ پت آئی ءِ کہول ءِ مردمانی ارزشت ءُُ بستارے است انت۔

ہمے رنگ ءَ آئی ءِ زند ءَ یک استادے ءِ ہم ارزشتے است انت بلکیں چہ آئی ءِ کہول ءَ چہ ہم برز تر۔۔۔۔۔پمشکا گشگ بیت کہ استاد ارواہی ردوم ءَ کنت،بزاں آ یک کسان سالیں زہگے ءِ چہ تہ ءَ آئی ءِ ردوم ءَ کنت کہ پدا ہچبر آ بدیں راہ ءَ سر کش مہ بیت بلئے انوگیں دور ءُُ اے جاوراں نہ یک جوانیں استادے ودی بیت ءُُ نیکہ یک انچیں نودربرے کہ استادے ءِ نام ءَ وش نام کت بہ کنت ۔

استاد بلکیں درائیں روچ لوگ ءِ نندگ ءَ مشگل اِنت آئی ءَ را گوں ڈیوٹی ءَ ہچ کار نیست ءُُ نودربر گل اِنت کہ وانگ نہ لوٹ ایت ۔اگاں وانگ ءُُ وانینگ ہمیش اِنت کہ اے نودربر ءَ کتگ داں وانگ نہ لوٹ ایت۔