آئی چماں اجبیں جستے ظاہر بوت کہ کس ءَ انگت ءَ نہ ماراتگ ۔ کساب وتی کار ءَ کنگ ءَ ات ۔ کارچ گوشت ءَ کپ کپ کنگ ءَ ات۔چہ گوشتانی ٹکراں قیمہ جوڑ بوہگ ءَ ات۔سہر ءُُ سبزیں نوٹ زورگ ءُُ دئیگ بوہگ ءَ اِتاں ۔ ہما پیر مرد کہ آئی ءِ دیم کرنانی جہدے ءَ چہ بیزاری ات آئی ءِ دیم ءِ کرچ ہم ظاہر اتاں اے ہما مرد ات کہ آئی چماں اجبیں جستے ظاہر بوت کہ کس ءَ انگت ءَ نہ ماراتگ۔وہدءِ زوراکیں دستاں زبہر بوتگیں مردم ،دکان ءِ ٹنگ اتگیں گوشتاں چارگ ات ۔

ہمے گوشت کہ انوں کُشگ بوتگ ات۔’’ چے لوٹ ئے؟‘‘دکان دار ءَ پہ اشتاپ جست کت ۔’’ابا گوشت‘‘پیر مرد ءَ لرزگی گشت۔’’ چنچو لوٹ ایت ؟‘‘ سے کلو، لالا !’’واجہ ءَ را سے کلو گوشت بدئے ‘‘۔مجسٹریٹ ءِ مردمے ءَ آئیگ ءَ شرط ءَ گشت۔ ’’ جی واجہ انوں جوڑ کناں ۔‘‘آں ناشتہ ءِ واست ءَ مغر ہم لوٹ ایت ،جلدی کن ‘‘۔’’ بچا جلدی کن مغز بیار گوں ، کساب ءَ وتی کش ءِ چھوٹو ءَ حکم دات ، دگہ واجہ ؟‘‘آں دوروچ ساری ہما تو جگر ءُُ پپ روان داتگ اِتاں بانک ءَ را دوست نہ بوتگ اَنت ، سک ناراض ات،ءُُ گشگ ءَ ات کہ کہن اَت ،خیا ل کن کہ تئی چالان مہ بیت ۔

‘‘’’ من ءَ نور ءِ سوگند اِنت واجہ ترا من مدام تازیں گوشت داتگ،کساب ءَ وتی دہ ئیں لنکک چمانی سرا ایر کت اَنت ، دروگ بند ءَ را حدائی لعنت بہ بیت ،کہنین گوشتاں چہ من واجہ ءِ زہگ نادرہ کنگی نہ اَنت ۔ ’’ آو آہو واجہ ءِ خیال ءَ بکن ،ترا وتی لاپ ہمے شہر ءَ شوہازگی اِنت ناں ؟‘‘پدا مجسٹریٹ ءِ مردم ءَ گشت کہ ما شر زاناں کہ تو مرتگیں دلوتانی گوشتاں بہا کنئے ءُُ سیر لاپ اِت ،اے ہم زاناں کہ ڈاکٹر نقلی سرٹیفکیٹ چون جوڑ کنت ءُُ مردماں دنت ۔

چرے گپاں کساب ءِ دیم ءِ رنگ زرد بوت ۔پدا جلدی چھوٹو ءَ را گشتے کہ واجہ ءِ واست ءَ برو بوتلے بیا ،پدا وتی دستے بست اَنت ءُُ گشتے کہ واجہ نوں تو وت منی خیال ءَ بدار بانک ءَ وشان بکن دانکہ واجہ چہ من ناراض مہ بیت ۔مجسٹریٹ ءِ مردم ءَ دست بروتاں جت انت ءُُ بوتل ہم رست ءُُ مغر ہم کاگد ءَ کنگ بوت انت ۔واجہ ایشاں زور من انوں گوشتاں تیار کناں ۔مجسٹریٹ ءِ مردم ءَ بوتل ءِ گڈی ترمپ وار وتی گوشت ءُُ مغر زرتاں ءُُ واتر بوت۔

کمو دیر ءَ رند دکان پدا رش بوت ءُُ ہما پیر مرد ءَ درائیں مردماناں راہ دیان وتی دیوار ءِ جان ءَ شت ءُُ اوشتات ۔دوکلو۔۔۔۔۔۔ڈھائی کلو۔۔۔۔۔۔چارکلو۔۔۔۔۔۔پاؤ۔۔۔۔۔۔گردے۔۔۔۔۔۔ کلیجی۔۔۔۔۔۔مغز۔۔۔۔۔۔

قیمہ۔۔۔۔۔دوسو۔۔۔۔۔۔پانچ سو۔۔۔۔۔۔ہزار ۔۔۔۔۔۔پیر مرد آستہ آستہ دیم ءَ روان ات ۔’’ آں واجہ توا یوک ءَ اوشتگ ءُُ منی دیم ءِ چارگ ءَ اوشتاتگ بگش چنچو گوشت لوٹ ایت ؟ نوں پیر مرد ءِ نُک ہشک اَت لبزے درنیاک اَنت ،آں نیم کلو،،،اناں ناں ،گڈاں چنچو کلو،پیر مردءَ چہ کیسگ ءَ بیست کلدار درکت ءُُ گشت ہنچو ۔۔۔،تئی دماگ شر نہ اَنت ۔۔۔۔برو لوگ ءَ آرام کن۔

بیست کلدار ءَ گوشت ءَ بل ڈال اوں نہ رسیت برو برو۔۔۔منی چک دو ماہ بیت کہ منی زہگاں گوشت نہ وارتگ۔۔۔۔! پیر مرد ءَ پہ بزگی گشت ۔شر شر یں بلئے مرچی ءَ پد میا،۔۔۔۔تئی چمانی ارساں چہ رحم کتگ ،گوشت ءِ چارسد کلدار کلوے بوتگ ۔

کساب ءَ گوشت ءُُ پیر مرد یک نیمگ بوت ۔ اے گوشت مجسٹریٹ ءِ دپارے ہم نہ بوتاں ،انچو گمان بوہگ ءَ ات کہ پیر مردءَ را حالی ایں کاگدے گون۔پیرمرد گوں گوشتاں انچو لوگ ءَ روگ ءَ گشئے جہندم ءَ روگ ءَ بہ بیت ۔ کساب ءَ وتی سرامدیں گوشت کچکانی دیم ءَ دور دات کہ چہ پیرمردءِ داتگیں گوشتاں زیات اِتاں ۔