آ وتی دل ءِ تارکیں راہانی مسافر اَت،آئی ءِ اے سفر کدی ءُُ کجا آسر بیت اے گپ ءِ آئی ءِ حیال نیست ات۔آئی ءَ اے سفر ہما وہد ءَ بندات کتگ ات کہ وہدے آئی ءَ را اے معلوم بوت کہ آئی ءِ دل ءِ تہا یک گارے است انت ۔انچیں گارے کہ آئی ءِ ہر نیمگ ءَ تہاری اَت۔انچیں تہاری یے کہ آئی ءَ را آسرے نیست ات ہما روچ ءَ پد آئی ءَ وتی اے سفر بندات کتءُُ روژنائی ءِ نیمگ ءَ روان بوت ۔آ وتی جند ءِ اندر ءِ گار ءَ چارگ لوٹ ایت ءُُ وتی دل ءِ دنیا ءَ روشن کنگ لوٹیت۔
آئی ءَ چراگ ءُُ موم بتی ءِ ضرورت نہ اِنت ۔نوں آئی ءَ وتی دل ءِ اے تہاری ءِ بازیں منزلے سر کتگ۔نوں آئی ءَ را انچو سما بوہگ ءَ ات کہ یک آس ءِ کسانیں بزانزے ہم آئی ءِ دنیا ءَ رژنہ کت کنت ۔بلئے آئی ءَ را روژنائی ءِ ہچ رنگیں ندارگے گندگ ءَ نہ یتکگ اَت ۔اے تہاری آئی ءَ راداں مرگ ءِ نیمگ ءَ برگ ءَ ات۔نوں آئی ءَ را وہم ہم بوہگ ءَ ات کہ آ وتی دل ءِ دنیا ءَ چون رژنہ بہ کنت۔بلئے آئی ءَ انگت ءَ امیت ءِ دامن یلہ نہ داتگ اتءُُ ہمے روژنائی ءِ شوہاز برجاہ داشت اَت۔
شپ ءَ آئی ءَ وتی مات ءِ کٹ ءَ سر ایر کت ءُُ آئی ءَ را جست کت کہ منی مات منی دل ءِ تہا روژنائی کدی کیت اِنت ؟مات ءَ آئی ءِ پیشانی چک اِت ءُُ گشت کہ منی چک تو انوں دم برتگ بلئے روژنائی الم ءَ تئی بحت ءَ کیت اِنت ۔ ۔۔۔۔کمے دیر ءِ واست ءَ آئی ءَ را مات ءِ کٹ ءَ واب اتک ۔آئی ءِ وابانی دنیا پچ بوت ءُُ آ وابانی دنیا ءَ گار بوہا ن بوت۔آئی ءَ را انچو سما بوہگ ءَ ات کہ آئی ءِ دل ءِ تہا رژنائی ءِ ہر نیمگ ءَ پیداک اَت۔نوں اے رژنائی سک تیز بوہان اَت۔نوں آئی ءِ دل ءِ درائیں نیمگاں روژنائی ات ۔ انچیں رژنائی یے کہ آئی ءَ تہاری ءِ دیم سیا ہ کتگ ات۔ آ ہمے روژنائی ءَ چارگ ءَ ات۔
نوں آئی ءَ را ہمے گار ءَ تہاری ءِ جاگہ ءَ یک بلائیں پٹ ءُُ گیابے ءِ سما بوہگ ءَ ات ۔انچیں گیابے کہ ہرنیمگ ءَ سبز سبز ات۔آحیران اَت کہ آئی ءِ دل پدا گاری ءُُ تہاری ءِ نیمگ ءَ روگ لوٹگ ءَ بلئے نوں رژنائی ءِ جاگہ ءَ یک ڈولداریں جنکے آئی ءِ دیم ءَ سحرا بوت۔آئیءَ ہمے جنک ءَ چہ جست کت کہ آئی ءِ نام کئے اِنت چہ کجا اتکگ ۔ہمے جنک کندگ ءَ ات ءُُ گوں آئیءِ کندگاں بالواں بال کت ءُُ آئی ءَ گشت کہ من تاہیری ءِ بانک آں ۔ آئیءِ دیم رژنہ ات ءُُ کندگ ءَ ات ۔ من ترا چیزے ءِ دئیگ ءَ اتکگوں ۔انچیں سوگاتے کہ ترا ایشی ءِ حفاظت کنگی اِنت ۔
بلکل من تئی سوگات ءِ ہرحساب ءَ حفاظت ءَ کناں ۔آ حیران اَت ءُُ نوں ہچ گشگی نہ اَت۔ہمے پری ءَ زمین ءِ سرا یک اجگیں درچکے کش اِت ءُُ آئی ءَ را گشت کہ ایشی ءَ مرگ ءَ ہچبر مئیل ۔بلئے پرچہ؟آئیءَ جست کت ۔
پری ءَ گشت کہ ہروہد ءَ کہ درچک مرت دوبر ہما تہاری تئی دل ءَ کیت انت ۔بلئے اے چے درچکے ؟پری ءَ گوں کندگے ءَ گشت کہ اے مہر ءُُ دوستی ءِ درچک اِنت کہ دائم ءَ تئی دل ءَ آبات کنت ۔آ انچو چہ واب ءَ پاد کیت ءُُ نوں آئیءَ را ہمے گار ءِ تہا چہ رژنائی ساپ ساپ گندگ ءَ پیداک اِنت ۔ہمے روژنائی ءَ درائیں دمگ رژنہ کتگ ءُُ آئیءِ رژنائی چاریں نیمگاں تالان اَت۔