پدا پرسیوس مزن بوت۔ آ جزیرہ ءِ درستاں چے ڈولدار تریں ورنا ات۔ آئی شررنگی ءِ ہرچ ورنا تچک ءَ روژنا ءَ کوہانی سرکپگ ءَ بند میڑی ءَ برت۔ بلئے آئی ءَ وتی زور ءُُ زہر تنگیت ءَ ایمنی داشتگات پرچکہ آئی ءِ واہگ ات کہ وت ءَ جنگ ءَ بہ چکاس ات۔نوں بس یکے است ات کہ آئی ءَ رستگیں پرسیوس ءِ نہ وشی پجہ آورت۔ بادشاہ پولی ڈکٹس کہ دیر اتے ءِ دانائے عشق ءَ گرفتار ات بلئے چہ پرسیوس ءِ کہر ءَ ترس ات ءُُ جیڑگ ءُُ ات کہ وت ءَ را چون چہ چرے کہر ءَ برکین ات، آ دلمانگ ات کہ چک مات گوں آئی ءِ آروس ءَ مجبور بکنت۔ آسکیں پندل سازے ات پولی ڈکٹس۔۔سکیں پندل ساز حبر کنوکے ات ءُُ وتی رہبنداں سکیں ناروایے ات۔ آئی ءَ وت ءَ چہ پرسیوس ءِ دست ءَ آجو کنگ ءَ یک پندلے سازات۔

آئی ءَ اے حال تالان کت کہ آ گوں یک جزیرہ یے ءِ شہ بانک ءَ آروس کنگ ءَ انت پمشکہ آئی ءَ سیپیسروس ءِ درائیں ورناماں وتی شاہی ماڈی لوٹ اتگ انت۔ کہ آھاں جزیرہ رسم ءِ ردا جست بہ کنت کہ پہ وتی نوکیں بانور ءَ چے چےء سوگات بیارت گوں۔ ”منی بانور ءَ درستاں چے گیش یک جوانیں نریانے دوست بیت“ آئی ءَ ورناہاں گشت ءُُ من آئی ءَ گوں کول کتگ کہ آئی ءَ را پنجاہ جوانیں قومی ئیں نریان سوگات کناں شما ہرکس یکے پہ آئی ءِ باہر ءِ جاتر ءَ گچین کت کنئے؟“
درائیں جوانیں سریں ورناہان کول کت بید ء پرسیوس ءَ پرچکہ آئی ءَ وت ءَ را ہچ نسیت ات پرچکہ آ بادشاہ ءِ داتگینانی سرا زندگ ات۔

”شر پر سیوس پولی ڈکس ءَ گشت من چہ تئی نیمگ ءَ ہچ اشک نہ کت تو بے توارے باریں؟ تو منی ءَ چے سوگاتے دیے؟ تو وتی بادشاہ ءَ مہماندار ءَ چے بکشائے؟ کہ آ ترا ءُُ تئی مات ءِ باز سالاں دا مہمانداری ءَ انت“

پولی ڈکیس ءَ پرسیوس وتی نگاہ ءَ چار اتگ ءُُ چکاس اتگ ات آسدک ات کہ پرسیوس ءُُ پہر ءُُ شان آئی ءَ را یک ناسرپدی ئیں سوگاتے ءِ بکشاھگ ءَ مجبور کنت۔ ہمے آئی ءِ سور ءُُ ماں ماڑی ءَ اے مچی ءِ مچ کنگ ءِ مستریں سیمون ات۔

”من ترا دل تپرکہ کنگ نہ لوٹاں پرسیوس! آئی ءَ گشت ”من زاناں کہ تئی کرا ہما دروسیلہ نیست انت کہ ادا مچیں ایندگہ ورنایانی کرا است انت بلئے من راستی چہ تو یک پہ نامی سوگاتے ءَ دلمانگاں یک خرگشکے کہ تو گپتگ کہ ماہیگے کہ تو شکار کتگ“
”او بادشا“ پرسیوس ءَ کوکار کنت۔

”او منی مہماندار من تئی توراوں پہ کسانیں نریانے ءَ درآہگ نہ لوٹاں من پہ تو میدوسا ءَ سر ءَ کاراں“۔

بادشاہ ءِ دربار کندگاں سرا زرت بلئے بادشاہ ءِ بند سنگین ءُُ دلگوش ات ”تو مردماں کندینگ لوٹے آئی ءَ گشت ”پہ سیمانے ءَ اے یک سنگیں ءُُ گرانیں اکرے نہ انت“۔ من بروماں کندینگ ءَ نہ اوں پرسیوس ءَ گشت۔

زبان پہ من مزنیں چیزے من پہ تو الم ءَ مئے وسا سرا کاراں اگاں ناں گڈا تو منی ءٗ۔ گوگا گڑ۔۔۔
اے منی زبان انت پولی ڈکٹس؟ پرسیوس ءَ وتی دیم ترینت ءُُ چہ دربار ءَ درکپت۔(برجاہ)