روچ ءِ بکگ ءَ گوں کہنیں ماڑی ءَ چہ چپچلانی یک رمبے ءَ دیم پہ آزمان ءَ سر چست کت۔اے رمب ءَ شپ تہاری ءَ ہما چیزانی دیست کہ روچ ءُُ رحمانی کس اِش دیست نہ کنت۔ایشاں دیست کہ چیزے ناشناسیں مردم قبرے پٹگ ءُُ ایشی ءِ تہا لاش ءَ درکنگ ءَ انت۔

ایشاں دیس کہ دمکاں چیزے لوگچاراں (چوکیدار) آس روک کتگ ءُُ وتی دستاں تاپگ ءَ اَنت۔ایشاں دیست کہ اے شپ تہار ءَ مردم مردماں کشگ ءُُ دور دئیگ ءَ اَنت بلئے کس سہی نہ اِنت۔ایشاں دیست کہ جنگل ءَ شیر ءُ ُ بز یکجا وپتگ اَنت کس کسی حال ءَ سہی نہ انت۔ایشاں دیستگ اَ ت کہ کوچگی ہلک سیاہ کاری ءَ جنین آدم کشگ بوہگ ءَ اَنت۔

ایشاں دیستگ اَت کہ شہراں ہمے وت کش تراکاں جنت ءِ نیت ءَ وتی زنداں دئیگءَ اَنت۔اے درائیں ندارگاں پد چپچلانی رمب دوبر کہنیں ماڑی ءَ واترکایاں۔چپچلانی سردار برزتریں جاہ یے ءَ نشتگ اَت ءُُ درائیں چپچلانی گپ ءُُ تراناں گوشدارگ ءَ اَت۔

ہمیشاں چہ یکے ءَ گشت کہ سردار مرچی مابازیں چیزے چہ مردماں ہیل برتگ۔سردار ءَ جست کت کہ چے باریں؟یکے ءَ پہ سرمکی ءَ گشت کہ پہ حون واری ءَ چپچلے ءِ بوہگ ہژدری نہ اِنت۔