ماں دگنیا ءِ وردنی ءُُ نوشگی چیزبے کساس انت بلئے لہتیں وردنی ءُُ نوشگی چیز است کہ شد ءُُ تن ءِ برگ ہمرئی ءَ درد ءُُ توشت ءِ ہم درمان انت۔ ہمے وردنانی تہا یکے ڈلگ انت کہ وشیں وردنے ءِ ہمرائی ءَ شریں درمانے ہم است انت۔ بلوچستان ءِ جوان تریں دہلانی تہا یکے ڈلگ انت کہ شش ماہ ءِ سرا جوڑ بیت۔ چونائی ءَ چہ گلہ ءَ باز دروشم ءِ ورگ جوڑ کنگ بیت چریشاں نگن،دانکو، سبزک، ہیرہ،بلوڈ، ءُ ڈلگ یاکہ موش جوڑ کنگ بیت۔

بلئے بیاکہ مروچی چہ گلہ ءَ جوڑ بوکیں وردن ءُُ درمانے ءِ کہ ڈلگ ءُُ موش ءِ نام ء َ زانگ بیت۔ ہمے ڈلگ مروچی منی بہشتیں مادر ءَ پمن ءَ سوگات کتگ۔ڈلگ من ءَ سک دوست بیت پمشکا ہمے ڈلگ ءِ بارو ءَ چیزے کناں گوں دوستاں پدا گڑاں من بزاناں ءُُ منی ڈلگ۔ انچو کہ من پیسراگشت کہ ڈلگ یک وردنے ءِ ہمراہی ءَ یک درمانے اے درمان پہ کلگ، لمپشک،گٹ سچگ ءُُ گیشتر کپتوک ورانت ءُُ پہ تورشت ءِ دراہی ءَ باز جوان انت۔

ماں بلوچستان ءِ بازیں کوچگی ہند ءُُ دمگاں آپگے حساب ءَ گردانت ءُُ ورنت اش وہدے زمستان ءَ ماں ہما روچ ءَ کہ سارتیں گوریچ بوت گڑا ترا ہمک کوچگی ہلک ءُُ میتگاں ڈلگ ءِ آپگ دست کپیت چیا کہ ڈلگ اندام ءِ گرم کنگ ءَ ہم جوانیں وردنے پمشکہ گیشتر سارتیں گوریچانی روچ ءَ گرادگ بیت ءُُ بازینے پہ کلگ ءَ گرادیت اش کہ کلگ ءَ چہ بُن ءُُ ہنڈالاں ولگوج کنت۔ گلہ وہدیکہ دان بیت گڑا سبز ءَ سبز رننت اش ءُُ بنڈلے کن انت ءُُ آس ءَ تاپ انت اِش۔

شہ تاپگ ءَ پد اشا ں جوانیں جاہ یے ءَ ایر کن انت ءُُ ہشک بوہگ ءَ پد مشنت اش کہ سبزکے دروشم ءَ دی م ءَ کاینت ہمے وہد ءَ کہ تاپنتے گڑا لگاشنت ءُُ داناں کش انت ءُُ ورنت اش کہ باز جوان ءُُ وشیں تامے دنت بلئے آ دگہ بنڈلاں پہ سبزک ءَ ایرکن انت کہ مشگ بنت۔

سبزکاں جنتر ءِ سرا ہورت مشنت کہ چہ ہمے آرتا ں بلڈ ہم جوڑ بیت کہ ایران ءِ تہا مان کنگ بنت ءُُ ماہگی روگن ءُُ شکر ءِ سرا پنڈیں انت ءُُ ورنت اش کہ باز تامدار بیت ءُُ بازیں مردم پہ دور ءُُ دری ہندان پہ وتی دوست ءُُ مردمان ٹیکی ءُُ سوگات ءِ دروشم ءَ روان اش ہم دنت۔

ہما آرت کہ سک ہورت نہ انت پہ ڈلگ ءَ ایر کنگ بوتگ انت گڈاآہاں زورنت ءُُ نارشت ءِ دروشم ءَ ٹماٹر، چیچک یاانار داگن مان کن انت ءُُ دیر ءَ لہڑے دینت ءُُ تیارے کن انت پدا گوں نان ءَ یاک کاشکیں ماہی ءِ سرا ورنت اش کہ باز تامدار ءُُ جوانیں وراکے۔کم ءُُ گیش بلوچستان ءِ سرجمیں کوچگی ہندان اے ورگ یک جوانیں وردنے ءُُ درمانے ءِ حساب ءَ ہمک مردم پہ شوک گل ءُُ شات وارت اش۔ نی من شمارا ڈلگے ءِ بارو ءَ سرپدی دات ءُُ وت ءَ ڈلگ ءُُ موش بہ شوہاز ات ءُُ من ڈلگ ءِ ورگ بندات کناں۔۔۔