سالے باریں چنت شیتان، شیتان ءِ قبر ءَ سنگ جنت ءُ کیت؟ پہ دوستے ءَ بلکیں جتتگیں پل مزنیں گپے بلے شیتان پہ پرے سنگ ءَ ھچ گلگدار نہ اِنت پمشگہ گوش انت کہ زانت مزنیں طاقتے۔ ھمک سنگ ءَ باریں شیشان چنچو قہقہہ جنت۔ مھلوک گل اِنت کہ شیتان ءِ چم ءَ سنگ جنت۔ شیتان دو ھنچو کہ یک چم اِنت ھر کس ءَ یک چم ءَ چارایت۔ ریا ءُُ رو نزانت۔ شیتان قہقہہ جنت کہ مردم آئی ءِ چم ءَ سنگ جنگءَ چنچو سفر بُراَنت ءُُُ کاینت۔

بلے ھمے وتی ملک ءِ، وتی شہرءِ، وتی دمگءِِِِِِِِِِِِ شیتان ءَ چنچو سنگ جنت؟ وتی ھلک ءِ، وتی میتگے، وتی لوگ ءِ یا وتی باتن ءِ شیتان ءَ روچے، ماھے، سالے چنچو چَگل جنت؟ شیتان زانت آئی ءِ ھواری ملک، میتگ، دمکءُ ُدمگاں چو دیہہ ءُ لدیاں مست اَنت ءُُ یک شیتان ءِ باریں سالے چنت شیتان پاد کنت۔مقصددرائینانی یک اَنت۔ اے درائیں شیتان گوں مزن مری ءَ وتی کٹم ءُُ قبیلہ ءَ روچ پہ روچ گیش کناں اَنت۔ دریگتیں فرشتہاں ھم ھنچو کت بکتیں!

شیتان ھزار رنگ ءُُ دوشم ءَ ءُُ ھزار کٹم ءُُ قبیلہ ءَ بہر اِنت چوکہ سیاسی شیتان، لبزانکی شیتان، معاشی شیتان، چاگردی شیتان، نسلی شیتان،مذہبی شیتان، ملکی شیتان، نامی شیتان، کاری شیتان، گفتاری شیتان۔ شیتان ھرچ دور ءَ زَبر بوتگ بلے 20 یکمی کرن ءِ شیتان سک چالاک ءُ تونگر اِنت۔ سفید پوش اِنت،پاگ بندایت،واجہ اِنت۔ معتبر اِنت۔ سردار اِنت۔ لیڈر اِنت، دانشور اِنت۔ شاعراِنت، ادیب اِنت۔ رش ات داشتگ اِنت،بروتاں سائیت،کلین شیواِنت ھم۔ دین داراِنت تبلیغ کنت، بے دین اِنت ھوں،شیتان روچے رنگے، روچے دروشمے ءَ اِنت۔

مھلوک ءِ ھمراہ اِنت، درا مھلوک ءِ دردواراِنت ءُُ اُنڈالاں وران اِنت۔ شیتان ٹھکیدار اِنت سڑک شرکنت، بند ءُ ڈیم بند اِنت ءُُ مھلوک ءَ آپ ءَ دنت پدا تولگ کندبیت۔ شیتانءِ سیادی چو سانکل ءِ تاکانی وڈااِنت۔ دراہ جتا جتا اِنت بلے گوں یکے دومی گوں بندوک اَنت۔ شیتان ءِ سیادی چو سانکل ءَ محکم اِنت ھم۔ شیتان، شیتانءِ ھمنچک درد وار اِنت کہ انسان ءُ فرشہتی کارے نہ اِنت۔ شیتان اگاں وزیر اِنت گڈا آئی سکریڑی ءُ مشیرھرچ دو چہ شیتان ءِ جندے کٹم ءَ بنت ءُ وتی محکمہ ءِ درائیں ٹھیکہ آں وتی ھم تبیں شیتانے ءَ دنت۔ شیتان ایوکا شیتان ءِ درد وار اِنت، اشان ءَ گوں ءَ مردم ءَ ھچ وڈیں ہمدردی نیست۔

مردماں سیلاب ببارت یا زمیں جمبءِ ارجان بہ بنت، دزے بجنت یا شیتان ءِ وارثے بے عزت ءُ رُسواءِ بکنت شیتان ءِ گوش ءَ مورے نہ وارت۔ البتہ شیتان وتی کٹمے ھرچ وڈا سپاہ داری ءَ کنت۔ شیتان وزیر اِنت شر یا ناظم اِنت شر۔ یک شیتانے زندگ اِِنت دومی شیتان ءِ کار ءَ کے کارداشت کنت شیتان، شیتان ءِ سیاد اِنت، وارث اِنت، ھم نیاد اِنت ھم کار اِنت۔ شیتان ءَ ناں پیسرءَ انسانءِ سرابزگ بوتگ ناں دیم ءَ بیت اِنت۔ شیتان گوں وتی مطلب ءَ۔

شیتان انسان ءِ ازل ءَ دشمن بوتگ ءُ ابد ءَ بیت۔ انسان کہ انسانی راہ ءَ گار کنت، شیتان ءَ دچار کپیت۔ شیتان انسان ءَ برے وزیر ءُ ُبرے زمیں زیر کنت، برے ٹھکیدار ءُُ برے غدار کنت، برے کا چاک ءُ برے گروناک۔ آئی ءَ ھرچ وڑءَ وتی قبیلہ مزن کنگی اِنت۔ برے برے دل ءَ کیت کہ شیتان گوں یکیں چم ءَ ھنچو گروناک اِنت اگاں دوئیں چماں سلامت بوتیں گڈا؟

شیتان وتی شیتانی نام ءَ بدنام اِنت بلے وش نام اِنت وھدے مزن پاگ بیت بیروکریٹ بیت، سیاستدان بیت۔ سیکشن آفیسر بیت، کلرک بیت، ناظم بیت، وزیربیت، ٹھکیہ دار بیت۔ اے کجام رنگ ءُُ دروشم ءَ بہ بنت۔ اشانی پجار شیتانی اِنت۔ اِے شیتان ذات گوں یک دومی ءَ سیاد ءُ وارث اَنت ءُ گوں وتی مول مراد ءَ یک انت۔ اے انسانی حوناں گوں گوں سحر(سہور) کنت ءُ گوں انسان ءِ جوزگاں دپ بوج انت۔

انشانی مذہب دروگ اِنت ءُ شرعیت دگ ءَ۔ اے گوں رشوت ءَ رودوم ذورنت۔ اِشانی ایمان”بے ایمانی“ اِنت۔ اے دپ ءَ وش ءَ دل ءَ سک اَنت، گوں من ءُُ گوں توھور ءُ یکجاہ اَنت۔ جاہ یے مئے سیاد اَنت ءُ جاھے مئے وارث، جاھے مئے سنگت ءُ جاہ یے پجاروک اَنت۔ گوں ما وش گپی کنت مئے توسیپ ءَ کنت، وتی تو سیپ ءَ دل مانگ اَنت بلے منی ءُ ُتئی اشاناں سنگ جنگ ءِ طاقت ءُ ذکت شتگ۔ مئے جرات ھلاس بوتگ، چم کور بوتگ اَنت زبان گنگ اِنتءُُ گوش کَر اَنت۔ اے شیتانانی جنگ ءَ ماراچگلے دست ءَ نہ کپیت۔من ءُُ تو ھر چار یں نیمگ ءَ شیتانانی اَماچیں۔ شیتاناں مارا چاریں کنڈان اَنگر کتگ۔مارا ھچ انسانی کارءَ نیل اَنت۔

یک شیتانے مارا دژماں دنت، دومی گشیت پہل ءِ کن۔یک شیشان ءِ مارا پُل ایت، دومی گشیت مزنیں مردم ایت۔ یک منی جان ءِ ھوناں چُنسیت دومی گشیت برات اِنت۔ یکے منی سڑکءِ ذراں وارت دومی گشیت سرکارئیگ انت ترا چکار اِنت؟ یکے منی ووٹ ءَ وزیر ءُُ وزیراعلیٰ بیت دومی گشیت خدا ءَ لائق کتگ۔ یکے منی لوگ ءَ جنت دومی گشیت نزورءِ دست چیارسیت۔ شپ ءَ من ءَ شیتانے ترسین ایت، سہب ءَ من ءَ دگہ شیتانے تسلہ دنت۔

شیتان چو ھڈکہی ایں کچک ئیگ ءَ دمک دمک ءَ یلہ انت ءُُ ھڈکہ ءِ نادراھی ءَ تالان کنان اَنت۔ لاچار اِنت بزگ ء ُبے در یں انسان! شیتان گوں وتی پندل ءُ ھنراں، گوں وتی رسم ءُُُ ربیدگاں میتگ ءُ تی حست، زبان ءُ بگر سانکل کتگ اَنت۔ مئے دست ءُ وس ھچ ءَ نہ روت۔ اگاں کدی دل بکشیت گوڈامن ءُ تو ھزاراں میل دور روئیں شیتان ءِ قبر (چم)ءَ سنگ ءِ جنیں کائیں۔ بلے اے شیتان کہ مئے باتن ءَ اِنت، مئے کش ءَ اِنت، مئے سیاداِنت، مئے وارث اِنت، مئے سنگت اَ نت گوں ماھم نیاد اِنت، گوں ماھم دیوان ءُ ھم مجلس اِت۔ ایشی ءَمن ءُُ تو بے ترانگیں! پرچہ؟
پمشگہ بلکیں کہ ایشی ءِ دوئیں چم سلامت اَنت یا قبر ات نام ءَ نیست!