غلامی ءِ یک گچینیں تبے بیت،ہمے تب ءِ پشت ءَ آ مدام گوں بدواہ ءِ خنجر ءَ وتی ٹپاں ملم کنت پرآئیءَ مستریں بد بحتی ایش انت کہ آئی ءِ اے تب ءَ حاکم زانت۔لس مھلوک ءَ یلہ بدئے بلوچی ءِ سرپد ءُُ زانتکاریں مردم ہم بازیں ریاستی زمہ واری ءُُ ڈبہاں بلوچی ءِ اکیڈمیانی سرا لڑ انت چو کہ بلوچی ءِ ماں اسکولاں وانینگ،سیاہگ ءِ نہ ٹہگ،شاعر ءُُ لبزانتانی یکجاہ نہ بوہگ۔حیر اے گپاں انگت دردے پہ دو بلے بازیں مردمے اے ہم گوش ایت کہ ا کیڈمی شاعر ءُُ لبزانتاں کار ءُُ روزگار ہم بدئینت یا آہانی چکاں روزگار ءُُ کار بدیئنت۔اگاں اے نہ بیت گڑا آہاں چو بیعت المال ئیگ ءَ وظیفہ ءُُ زکوات دیئگ بہ بیت ءُُ اگاں ہنچش دات نہ کن انت گڑا اشاں ہما وہد ءَ دیئگ بہ بنت وہدے اشانی چک چورہ بنت یا چک،جند یا زال نادراہ بیت۔نوں مردماں اے چوں سرپد کنگ بہ بیت کہ دنیا ءَ آ کجام علمی یا لبزانکی اکیڈمی انت کہ شاعر ءُُ لبزانتاں کار ءُُ روزگار دنت یا وظیفہ ءُُ زکوات؟دنیا ءَ ہر جا گہ ءَ اکیڈمی ءُُ لبزانکی ءُُ علمی ادارگانی کار ہمیش انت کہ آعلمی ءُُ لبزانکی تک ءَ کار کن انت،آہاں گوں مھلوک ءِ لاپ ءَ سر ءُُ کارے نیست۔

لاپ ءِ کار چہ بندرءَ حدا ءُُ سرکارئیگ انت۔اے گپ وتی جاگہ ءَ راست ءُُ تچک انت کہ شدلاپی مردم ءَ چہ کٹءِ کار ءَ بارتءُُ بنی آدم ءِ ساچینکی بود ءُُ سنچ ءَ کنٹ کنتءُُ داں مردم چہ لاپ ءُُ پچ ءِ غماں آزاد مہ بیت،آ جوانیں ساچینکی راہ یے ءَ شت نہ کنت بلے بلوچ شاعر ءُ ُ لبزانتاں ایشی ءِ توجیل ہمیش در گیتکگ کہ لاپ ءُُ روزگارءِ درگاہ اکیڈمی انت۔بندرا ہمے ہما تب انت کہ حاکم ات سرپد انت۔چو وَ نہ انت کہ کارءَ بہ کنت عیسٰی ءُُ لٹءَ بوارت موسیٰ!پدرا انت ہرچ لس مردمے کہ اے گپ ءَ جنت،بوتنی گپے کہ آ ایشی ءِ پشدرا سرپد مہ بیت بلے ہما کہ اے گپ ءَ دپ ءَ دنت، آ شر سر پد انت کہ اے کارانی بندری زمہ واری ءُُ ڈبہ کئی ئیگ انت؟اے درچ ءَ بلکیں یک بہرے ہما مردمانی ئیگ کہ اے گپ ءَ زان انت بلے بے ترک ءُُ توار انت۔ریاست ءُُ ریاست ءَ نشتگیں ہرچ مردم ءِ میان ءَ منانکے (معاہدہ)است کہ مردم ریاست ءَ سنگ(ٹیکس)دنت ءُُ ریاست بدل ءَ آئی ءَ را روزگار دنت،لاپ ءُُ پچ کنت،آئی ءِ ساہ، عزت ءُُ مالاں رکین ایت،آئی ءِ چکاں وانین ایت،آئی ءِ جند، چک ءُُ مات ءُُ پتاں علاج کنت۔۔۔۔اگاں اے دراہ ریاست ءِ زمہ واری انت گڑا کجام پلینڈی ءِ پش درا اکیڈمیانی سرا مشگ بنت کہ پلاں مردم نادراہ انت، آئی ءِ علاج ءَ پلاں اکیڈمی بہ کنت پلاں شاعر مرتگ ایشیءِ چکانی رودینگ،وانینگ ءُُ علاج ءِ ڈبہءَ پلاں اکیڈمی بزور ایت۔

اے پلینڈی ءِ پیداک کنوک وت تپاک ہم نہ بنت پرچکہ ہر کس لوٹ ایت کہ آئی جندءِ سیاد ءُُ عزیز یاہمائیءِ سنگت وظیفہ ءُُ زکوات دیئگ بہ بنت گڑا نوں بے انت! ءُُ سائنس ءَ تنگہ ہنچو دیمروئی نہ کتگ کہ اکیڈمی توجیل بہ کن انت کہ پلانی ءَ مہ کش ات کہ شاعرے ءُُ پلانی ءَ مہ کش ات کہ نگدکارے!پرچکہ مرگ برحق انت ءُُ ہرچ زندگیں شےءِ چشگی انت،کسے اکیڈمی یے ءِ باسک بیت کہ نہ بیت،کسے شاعرے بیت کہ نہ بیت۔اکیڈمیاں وسے بوت انت گڑا اشاں سید ہاشمی،عطا شاد،صبا دشتیاری، کریم دشتی ءُُ صدیق بلوچ ہچبر مرگ ءَ نیشت انتءُُ اے درستانی پسائیندگ سر ات روزگار کت انت بلے اے وہد ءَ اگاں ہمے اکیڈمیانی جند ءِ واکدار چارگ بہ بنت،گیشترانی چک ءُُ پسائیندگ وت بیروزگار انت ءُُ اگاں اکیڈمی باندا روزگاری جارے بہ پرّین انت گڑا تپاکی ءِ اوگام جنوک دراہاں پیسر گورجیگ ماں گورجیگ بنت۔

گپ ایش انت کہ روزگار ءُُ علاج ءِ زمہ واری ءُُ ڈبہ ریاست ئیگ انت، بائد انت کہ ریاست ءِ سر مشگ بہ بیت ءُُ اگاں ریاست وتی اے زمہ واری پورا نہ کنت گڑا بائدانت کہ ریاست ءِ خلاف ءَ ترندی ءَ پلینڈیءِ شوق پورا کنگ بہ بیت،ہما مردم کہ ریاست ءِ اے زمہ واری بلوچانی اکیڈمیانی سرا مش انت،بندرا ریاستی مردم انت ءُُ چہ ریاست ءَ وتی رزقءَ حلار کنگ لوٹ انت تنکہ لس مھلوک ءِ حیال ءُُ پگر ریاست ءِ نیمگ ءَ مہ روت ءُُ بلوچ گوں وتی برات ءُُ براہندگاں دست ماں دست بہ بیت۔اے درگت ءَ اکیڈمیانی زمہ واری انت کہ مھلوک ءِ تہا اے زانت ءُُ سرپدی ودی کنگ ءَ جہد بہ کن انت کہ شاعر ءُُ لبزانتاں ہوار لس مھلوک گوں ریاست ءَ وتی بندوکی ءِ حق ءَ بزان انت ءُُ ریاست پرے دیئگ ءَ مجبور بکن انت ءُُ دومی نیمگ ءَ بلوچ ءِ دوزواہانی زمہ واری انت کہ اے تب یا پلینڈی ءَ پاشک بہ کن انت تنکہ زانگ بہ بیت کہ بلوچ ءِ دوزواہ کئے ءُُ بدواہ کئے؟