مروچاں لبزانک ءِ تہا تامرانی تہا جہان ءِ ہردمگ ءُُ کنڈ ءَ تژن ءُُ بچکند ءِ سک باز کمی گندگ بیت ۔کمی وَ است اِنت بلئے اے کمی پرچہ است اِنت اسل جست ہمیش اِنت ۔ مروچی بنی آدم وتی زند ءِ جنجال ءُُ جیڑگاں انچو پریشان اِنت کہ آئیءِ لنٹاں سہتے کندگ اتک نہ کنت آ ستر زور جنت کہ مروچی وش روہی ءَ گوں مردماں دوچار باں بلئے وھد انچیں نوبتے کاریت کہ آ بے چار گ چہ وتی گمان ءَ اوں پشومان بیت کہ من پرچہ چشیں گمانے پگر ءَ آورتگ۔امریکہ ءِ مردے پیزل(Pezil) ءَ وتی پٹ ءُُ پولکاری کتگ ءُُ اے گپ دیم ءَ آرتگ کہ دنیا ءِ تہا کسان سالیں زھگ چہ وتی عمر ءَ پیسر کہ پیر بوھگ ءَ اَنت ایشیءِ مستریں سوب آئیءِ سرجمیں روچ کندگ ءُُ مسکرائی بوھگ ءَ نہ اِنت بزاں یک مردمے ءَ شریں جاندرائی یے ایوک ءَ وشیں نیوگ اوں دات نہ کنت دانکہ آئیءِ پگر سکون مہ بیت کسان کسانیں گونڈوان کہ دنیا ءُُ جہان ءِ گم ءُُ جنجالے پگرءَ است اَنت آ چتور بچکنداِت کنت آ مدام بے چاڑ ءُُ ملور اِنت جاگہ یے وانگ ءِ جیڑگ ،جاگہ وتی کودکیں واھگانی پیلو نہ بوھگ ءِ جیڑگ ،وتی لوگ ءَ گوں برات ءُُ گہاراں ،مات ءُُ پت ءَ جیڑگ اے درائیں کسان کسانیں جیڑگ آئیءِ پگری ردوم ءَ دار اَنت ءُُ وھدے پگر تئی سبز نہ بیت تئی عمر کسان سالی ءَ اوں پیری چہرے جنت ۔اے واجہ پیزل ءِ پولکاری ءِ بنزہ اَت کہ بلئے ما ایشی ءَ وتی ہمروچیگیں زند ءَ اوں دیست کن اَنت کہ کسان کسانیں چک اَنت کہ دمان ءَ ریش ءُُ بروت اَنت ءُُ انچو سما بیت کہ آ مزن اَنت ءُُ تئی جند کسان اِنت ۔ ایشی ءِ دگہ یک مزنیں سوبے اے او ں است انت کہ چک ءَ را وتی زھگی نوبتاں مزن عمریں مردمانی کار بندگ بیت ،مزنیں مردمانی دیواناں آ ئی ءَ را تران کنگ ءِ اوں موہ دئیگ بیت آئی ءَ را اے سوج اوں دئیگ نہ بیت کہ ھردے دو مزنیں مردم گپ ءُُ تران ءَ بیت کسانیں زھگے ءِ تہا دور کنگ بد شرپی یے زانگ اے درائیں سوباں ابید بچکندی نوبتاں چہ دور دارگ اوں یک زھگے ءِ زہنی ردوم ءَ بلائیں اوشتے کار اِیت۔ اے دگہ دنیا ءَ مردم اگاں یک ءُُ دو روچ ءَ مہ کند اِیت گڈا آئی ءَ را ہما دمان ءَ ڈاکٹر ءِ کرا برگ بیت کہ اے نادراہ اِنت کہ دو روچ اِنت کہ کندگی نہ بوتگ بلئے ما وتی چاگرد ءَ بچار اَنت کہ اگاں کسے کندایت شر نہ کندایت شر کس ءَ را ایشیءِ سد پر نیست اے اوں باز براں گندگ بیت کہ اگاں کسے کنداِیت گڈا آ سبکیں مردم ءُُ بد اخلاق گشگ بیت ءُُ اگاں یک مردمے مہ کندایت گڈاں آئی ءَ را ملور ءُُ شم گشگ بیت بلئے اے بہہ گشگ نہ بیت کہ باریں آئی ءِ نہ کندگ ءِ سوب چے اِنت ۔مئے چاگرد ءِ تہا یک وھدے سک باز کندگ ءُُ کندوکائی بوتگ بلئے وھد ءِ ہمرائی ءَ ما دیست کن اَنت کہ اے کندگ ءُُ کندوکائی ءِ کچ ءُُ کساس سک کم اِنت پیش ءَ تژن ءُُ بچکندی شئیر ءُُ شاعری اوں بوتگ ءُُ تژن ءُُ بچکندیں ردانک اوں تاک ءُُ ماھتاکاں ابید دیواناں اوں گشگ بوتگ اَنت بلئے آہانی کچ ءُُ کساس نیستی ھساب ءَ اَنت ، اے چیز ءَ ما بلوچی لبزانک ءَ جوانی ءَ دیست کن اَنت بلوچی لبزانک ءِ تہا یکیں بیگ محمد بیگل ءِ نام ءَ در کن دگہ ھچ چشیں ندکارے ءَ وتی نبشتہ کنگ ءِ پڑ تژن ءُُ بچکند ایر نہ کتگ ،بزاں نبشتہ کنگ ءَ وَ بازیں ندکار ءَ بچکندی چیزی نبشتہ کتگ بلئے چوکہ بیگ محمد بیگل ءَ وتی نبشتہ کنگ پڑ ہمے گچین کتگ ءُُ اے تک ءَ بازیں کتابے چوکہ ’’زنڈیں دپار‘‘،’’جوکر‘‘،’’برزخ‘‘ چاپ ءُُ شنگ کتگ اَنت ایشیءَ ابید آ یک شاعرے او ں است اِنت بلے پہ شاعری ءَ بلوچی لبزانک ءِ تہا آئی ءَ را کس پجانیار ایت بلئے بچکند ءِ نام ءَ ہرکس ہرجاہے بہ گپت آھود ءَ بیگل ءِ نام ءَ اگاں مہ گپت گڈ اآئی ءِ گپ ناتوام ءُُ نیم بندگ بیت ۔مرچی ورنائیں نبشتہ کارانی یک بلائیں لڑے ماں بلوچی لبزانک ءَ سیر آپ کنگ ءَ دلگوش اَنت بلئے ایشانی تہا یکے ءَ اوں وتی نبشتہ کنگ ءِ پڑ بچکند گچین نہ کتگ ،ہمک دومی مردم یاوَ شاعرے اگاں شاعری ءِ شوق ءَ ندارایت گڈاں بزانکہ آزمانکارے یا اگاں زبان ءُُ زہبند ءِ جیڑگاں ندکاری کنت بلئے کس پہ بچکند ءِ نبشتہ ءَ ساڑی نہ بیت اگاں چہ بچکند انچو کہ اش کنگ ءَ وش لذت ءُُ وش اِنت بلئے ایشیءِ نبشتہ کنگ سک باز گران اِنت بلکیں گشگ ہمے بیت کہ تژن ءُُ بچکند ءِ نبشتہ کنگ چہ لبزانک ءِ درائیں پڑاں گران تر انت پرچکہ آ درائیں پڑاں ندکار وتی جند ءِ ھیال ءُُ پگرانی درانگازی ءَ کنگ آنبشتہ کنگ ءِ وھد ءَ کسی پگر ءُُ ھیال ءَ نہ اَنت آایوک ءَ وتی جند ءِ پگر ءُُ گمان ءِ گپانی درشانی ءَ کنت آئیءَ گوں وانوک ءَ تپاکی ءُُ ناتپاکی ءَ ھچی سروکار نیست بلئے تژن ءُُ بچکند نویس ءَ را وتی ندکاری ءِ تہا وانوک ءِ سک باز ھیال دارگی اِنت اگاں آئی ءَ وتی ندکاری ءِ تہا وانوک ءَ را کندینت نہ کت آ بزان بے سوب بوتگ اَت ءُُ آئیءِ نبشتانک یک لس گپے وَ بیت بلئے تژن ءُُ بچکندے نہ بیت۔
مئے ندکاراں بائد انت کہ اے جنگ ءُُ شدتیں دیار ءَ دمے پہ مردمانی لنٹاں بچکندے ءِ تالان کنگ ءِ ہاترءَ یکبرے پدا تژن ءُُ بچکند ءِ نیمگ ءَ دلگوش بدینت ءُُ اے پڑ ءَ جوانی ءَ گوں کار بہ کن اَنت پرچکہ اے پڑ ءَ مارا باز کار کنگی انت بلئے اوں جست مئے دیم ءَ چو کوہ یے مک اِنت کہ اے جاور کہ است اَنت اے جاور اَنت تژن ءُُ بچکند نبشتہ کنگ بہ بیت یاکہ مہ بیت؟ہمک چیز ءِ گشنت کہ دو بہر ءُُ دو نیمگ بنت پمشکا اے اوں پڑ ءِ اوں دو بہر ءُُ نیمگ است اَنت یکے ایش جاوراں ندکار چش نہ کتگ اَنت کہ اے تژن ءُُ بچکند نبشتہ بہ کن اَنت بلئے دومی نیمگ ءَ ما بچار اَنت کہ مئے چاگردءِ تہا مئے کسان سالیں زھگانی پگر ءُُ سسا چہ تژن ءُُ بچکند ءَ درشتگ بلکیں دائم چاگردی جیڑگاں گوں دلگوش اِنت پمشکا اے چیزانی ندکارے دیم ءَ بہ کنت ءُُ یکبرے پدا اے پڑ ءِ درچک ءَ آپکاری بہ کنت دانکہ اے درچک اوں لبزانک ءِ اے دگہ پڑاں سرسبز ءُُ شاداب بہ بیت۔
