کہ ہمک زانتکار آئی ءَ پوہ ءُُ سرپد انت پرچہ کہ ۱۹۵۰ ءَ پد بلوچی لبزانک ءَ را نوکیں تاجے سر ءَ داتگ گڈا آ واجہ عطا شاد انت آئی شائری ءِ رنگ ءُُ درشانداب اسلوب چہ درائیں شائراں جتا انت آئی ءِ ہمے چہر ءُُِ شبین درشانداب آئی ءِ شائری ءَ چہ دگہ شائراں جتا کنت ۔نوکیں دور ءِ شائری ءِ تہا عطا شاہ چہ میر ،غالب، ءُُ فیض ءَ چہ ہم دست بیت اگاں اردو شائری ءَ غالب ءَ شائری چہ وتی نوکیں درشانداب ءَ زانگ بیت ہمے رنگ ءَ بلوچی چہ عطا ءِ نوکیں درشانداب ءَ بلوچی ءَ را نوکیں زندگی یے بکشیت پرچکہ بلوچی ادب ءِ تہا عطا ءَ چہ ساری بازیں شائراں وتی نوکیں درشانداب دیم ءَ آورتگ بلئے عطا شاد اتکگ گڈا بادشاحی ءِ میراث عطا ءَ وتی کوپگاں بستگ ۔
چشکہ عطا ءِ اے شعر ءَ بچار کہ چہر ءُُ شبین ءَ چوں دیم ءَ آورتگ آئی گوں کجام نوکیں لبزاں شعر کماتگ
نہ دیستگ تو منی ارس ءِ بچکند
کہ دل ءِ زیمل ءَ افار گشئے
ادا بچار کہ عطا ہما نہ کتگیں کار ءَ کنگ ءَ انت ادا ارس ءِ بچکند ،چونیں چہر ے کہ آئی کارمرز کتگ ارس مردم ءِ بازین وھد ءَ درکایاں بلئے بچکند ءِ یک وھدے بیت بلئے عطا ءُُ ارس ءُُ بچکند چوں ہوار کتگ ۔شعر ءِ شری ءِ بارو ءَ واجہ بیگ مہمد بیگل چوش گشیت ’’ شریں شعر ءِ قدر ءَ دو چیز ایر ماد کنت یکے ناسرپد ءِ مپتیں توسیپ ءُُ دومی سخن زانت ءِ ناروائیں حاموشی بلئے عطا شاد ءِ شعری دروشم ءَ ہمک شائر ءُُ ادیب وت شر تر زان انت کہ آئی شائری ہمک پڑا وت یک مثالے عطا شہ غالب ءَ ہم کم تر نہ انت چشی کہ غالب ءِ شعراں یک وھدے کس پوہ ءُُ سرپد نہ بوتگ بلئے ہرکس ءَ ہمے گپ جتگ کہ غالب ءِ شعر نہ انت کس سرپد نہ بیت مرچی ہمے وھد ءَ وت پدر کتگ کہ غالب ءِ شعر شعر انت وانوک ،وانوک نہ بوتگ انت آ مروچی یک آزمان دروشمیں شائرے زانگ بیت۔
ہمے وڑا عطا ءَ شائری ہمے ہال بوتگ ہرکس ءَ عطا ءَ را ہمے شگان جتگ کہ تئی شائری کس پوہ نہ بیت تئی شعر حراب انت مروچی وت انت کہ عطا کجام شائر انت کہ آئی شائری چی انت ۔’’ ہمے ازمی توانائی ءِ آپ بند ءَ عطا شاد ءَ ہچبر جہدنہ کرتگ کہ آئی ءِ شعر ارزان ءُُ شبک بہ بنت ہرکس سر پد اش بہ بیت آئی وتی مارشت درشاں کتگ انت شعر ءِ بارو ءَ ٹی ایس ایلیٹ گش ایت کہ شائر ءِ کار نہ انت کہ شعر ءِ بارو ءَ سرجمی ءَ گپ بہ جنت آ وانوک ءِ کار انت شائر وتی شعر ءِ گش ایت ادا عطا ءَ بچار چی گش انت
امباز بئیں ترا کہ منی ساہ دربیت
ارواہ دنت پدا تئی شار ءِ کپن من ءَ
ادا بچا رکہ عطا چی گشگ ءَ انت کہ کجام امباز انت کہ آئی پدا منی ساہ در بیت چی ءِ امباز انت پدا شار ءِ کفن ادا چہر ءُُ شبین وتی پدر کن انت عطا ءِ شائری ءِ آئی لبزانک ءِ بارو ءَ اے آرداد چو گش ایت کہ عطا شاد ءِ تھیوری گوں اول سر ءَ ارسطو ءَ رند ءَ کولرج ءَ گوں ہمدپ انت کہ بائد انت ردانک ءُُ شعر واز ءُُ گشتانک ءِ نیام ءَ کشکے رندگ بہ بیت
تو منی ساہگ ءَ سارتیں آپ ءِ
من مباں روچ ترا پیلاشیت
یاکہ
من اگاں درچکے آں دے آس منی بالاد ءَ
بلئے پہ نپتے ءَ کوحے بہ سچیت چوش نہ بیت
عطا وت ءَ گوں گپ ءَ انت کہ تو اگاں زندگ ءُُ حیات ئے مزنیں نامے درآرتگ آ ہم منی برکت انت من اگاں مہ بوتیں انت ترا ہچ مجاز نہ بوتگ ات درانگازی ازم ءِ تہا چہر ءُُ شبین مزنیں ارزشتے حست انت ہمے وڑا شائر گشیت من انچیں شعر کار مرز بہ کنان نوکیں چہر ءُُ شبین دیم بیار اں عطا وتی درور وت انت۔
بیا او کوش لزتیں مہکان چکیں گرگی تل
تئی وش نیادی ءِ زر نوداں پدا تراپ کتگ
یاکہ
رولہی بیت کہ سرپنت گل رنگیں انارک
کچلینت شپ کہ تئی زلپ شپاری باتاں
ہمک شعر ءِ تہا چہر ءُُ شبین ءِ اسلوب چہ دومی ءَ پہک جت ءَ انت ہر شعر تہ ءَ چہر ءُُ شبین چو ھور ءِ ترونگل ءَ گوار ایت۔
یاتانی سر ءَ شنزانی انت تئی پادینک ءِ توار
چاپانی سمین مہرانی پدا ویران نہ بیت
یاکہ
بیا کجائے منی سچکانیں حیال ءِ اوتاگ
چم کدی بنت تئی ارمانی ئیں دید ءِ محرم
عطا ءِ شعر ہمک پڑا گوں نوکیں لبزانی زر ءَ گوازی کنان انت گوں، برے زر ءِ یکدار ءَ برے جانشواں لیب کنان ءُُ تیاب ءَ گوں انت آئی ءِ تہا ہمک دروشمے ءِ ساحدار ءُُ دگے چیز ہوار انت ۔ آئی ءِ شائری بارو ءَ صدیق آزات نبشتہ کنت ’’ عطا شاد ءِ پر بندانی موجری ءِ سبب ایش انت کہ آ نوکیں دور ءِ شائر انت و دنیا ءِ نوکیں ادب ءِ تہ ءَ ازم ءُُ اشارہ ازم ءِ بہر و تہرے لیکگ بیت ۔عطا ءِ شائری بلوچی لبزانک ءِ تہا نوکیں دور ءِ شائراں چہ بازیں گستا کنت آئی درس چٹ ءَ جتا انت چشکہ شعر انت
فاضل ءِ شرکیں شعر انت تئی بالاد ءُُ بدن
شات ءِ شررنگیں حیالاں ترا گوناپ کتگ
یاکہ
شیرگ ءَ شیر کتہ بینگ ءَ نوکاپ کتہ
ترانگ ءِ ترمپے ءَ عمر آسری زپتاپ کتہ
اے شعر ءَ وت پدر ءُُ سہرا کنت کہ عطا ءِ چہر ءِ بادشاہ گشگ بہ بیت یا مہ بیت عطا ءِ تہنا گزل نہ انت آئی سرجمیں شائری چہر ءُُ شبین ءَ چہ سرریچ انت آئی لچہ وت پدر انت آئی لچہ ’’ ساہ کندن،شپانک ،سیری جنوزام،آئی دگے ادا بچار
دوشی کچ مہ چاردحی اوشتانگت
ماہ ءَ کج ءِ رنگ شرترانت
ماہ ءَ چہ کج زیبا ترانت
اے لچہ ءَ بچار
ماہ ءِ سر ءُُ رستگ سہر
سبزیں کہیر
سبز انت ءُُ سیاہ تاک نہ بیت
چو ایوکی ءَ تلوسیت
جہلءِ زمین نندانی عمریں مدتانی گلہ انت سبزیں کہیر
باغین بہشتانی زحیر
زند ءِ چلیں گرانی ءِ ارواہ سوچوکیں لوار
لالیں صدو ءِ ترانگ ءِ جنت زبہر یں چلگ انت
عطا ءِ ہمک شعر وت انچو چو روچ ءِ رژن ءَ پدر انت ہمک رنگ چہر ءُُ شبین ءِ بادشائی کنگ ءَ انت آئی تہنا بلوچی نہ بلکیں اردو شائری چہ چہر ءُُ شبین ءَ سرریچ انت
رات پھو لوں کی نمائش وہ خوش جسم سے لوگ
آپ تو خواب ہوئے اور ہمیں بیدار کیا
یاکہ
گھر کے باہر ہے زمستان بہت سردی ہے
یہیں رہ جاو میری جان بہت سردی ہے
عطاشاد ءِ چہر ءُُ شبین ءَ چہ انچو پدر بیت کہ آئی ءَ را بلوچی شائری ءِ چہر ءُُ شبین ءِ بادشاہ گشگ بہ بیت۔
