ہمے ہامین (اَمب وران) ءَ یک روچے من وتئی ناکوءِ لوگءَ گوں وتئی ناکوءَ نشتگ اتاں ۔ ناکوءَ من یک پوہتہیں اَمبے دات، گُشت ءِے ! اے مئے لوگ ءِ دپءِ کشتگیں اَمبءِ بر اِنت۔ وہدے من اِمب ءِ ورگ بِنا کت ، گُڑا من وتئی ناکوءَ را گُشت’’اے وَ تُرپشیں اَمبے،، ۔
ناکوءَ دَرّائینت کہ ’’بنیادءَ اے کلانچءِ ہیری اَمبے۔ اے ہبرءَ را چہ 25 سال ءَ گیش بیت کہ وہدے ہُدا مُرزی واجہ کرم شاہ (کلانچءِ نندوکے بوتگ) کیچ ءَ مئے گْورءَ اتکگت ، گُڑا آئی ءَ را پہ ما سُندُکے اَمب پہ ٹیکی گون اَت ۔ وہدے کہ من اے اَمب چَشت اَنت ، آہانی تام سک شیرکن ءُُ وش اَتاں، سردیں بوہ اِش ہم منا سک دوست بوت ۔ چہ ہما اِمبانی اِستکاں چے من سئے کِشت۔ ہر سئے رُست اَنت ، بلے رَندا دو پساں وارت، ہمے یکّے پَشت کپت۔اے ہما اَمب ءِ اِستک اِنت کہ رُستگ ءُُ بُور ءُُ بَرءَ کپتگ‘‘۔
من جُست کت کہ ’’ گُڑا اے چیا چو تُرپش اِنت؟‘‘
درّائینت ءِے ’’ کُجام ہم جاگہے ءِ دْرچک ءُُ دارے بہ بیت ، کُجام ہم وڑیں کِشارے بہ بیت، آئی ءَ را دگے ہند ءُُ دمگے ءَ بہ کِش، گُڑا زمین آئی ءَ را مَٹ کنت، آ ہمے زمینءِ پدریچاں(اثراں) چِنت۔ کیچءِ بیگم جنگی ءُُ ہلینی یا دگے مَچّے را تو پنجگور ءَ بہ کش، آئیءِ بَر، برّ ءِ تام ءِ تہا تپاوت کیت ءُُ کمے دگے وڑ بیت، ہمے وڑا پنجگورءِ سبزوءُُ کہرباءَ را بیار کیچءَ بہ کِش ، گُڑا آ، آ نہ بیت کہ آ پنجگور ءَ اَنت۔ آئیءِ کد ءُُ آئی ءِ تام ءِ تہا الّما پرک کیت ءُُ مَٹ بیت۔ مئے بازیں مردمےءَ چہ مشکت ءُُ دبئی ءُُ عربستان ءَ وڑ وڑیں گْونگ آؤرتگ ءُُ اِدا کشتگ اَنت۔ بلے آ ،آ وڑنبوتگنت کہ وتی ہندءَ اَنت۔ زمین ءِ پدریچ اِش مَٹ کنت‘‘۔ باز بَراں ہمے مَچ گنوک بنت، کْوہک ءُُ پِینگ ہم بنت‘‘۔ من گوں دل جمی ناکوءِ گپّاں گوش دارگا اتاں۔ دیم تِرا گُشت ءِے ’’ سندھ ءِ چونسا ءُُ سندھڑی اَمب ءِ اِستگ ءُُ نہال بازینے ءَ اِدا کشتگ ، بلے آ پہ ایولہی ءَ اِدا نہ رُد اَنتءُُ نہ بنت۔ اگاں بہ رُد اَنت گُڑا آ ہچبر بَز نہ کن اَنت۔ چیاکہ ہمک زمین ءِ وتئی جتائیں تَب یے ءُُ اثر بنت‘‘۔
ناکوءِ اے گپّاں منی یک بلاہیں اَڑاندےءَ را گیش و گیوار کت! واکی ، اے راستے کہ اے سرجمیں جُلگہیں زمینءَ ہمک ہَند ءُُ استان ءِ آب و ہوا، کیمائی مواد ءُُ مرکبات ، سنچ و گواچن (Natural Resource ) چہ یکّے دوہمی ءَ جتا اَنت۔پمیشا ہمک ہَندءِ اثرات ہم جتا بنت۔ چیزءَ را مَٹ کن انت۔ آئی ءِ تہاوتئی رنگ ءُُ دروشمءَ ہوار کن انت، گوں وت ہمدپ ءِے کن انت۔ سرزاہرءَ پَدریچانی (اثرانی) سْوبءَ اے مٹ وبدلی ایوکا دْرچک و دار ءُُ کشارءِ بابتءَ نہ اِنت بلکیں گوں انسانءِ زندرہبند، دودمان(تہذیب)، سِتک و عقیدہ ءَ ہم انچوش بیت۔
وہدے مسلمان حاکماں ہندوستان انگیر کت، وہد ءِ ہمراہی میزاں میزانءَ مسلمانی دودورہبند ءَ ہندوستانی گوناپ زُرت ،طرزِتعمیر، وراک، پوشاک، عقیدہ ءَ ہندوستان ءِ رنگ ہم مانپوشت۔ چہ مسلمان حاکمانی دربارءَ چے ’’کھتک‘‘ رقص ءَ ردوم زُرت ءُُ نام ے پیداک کت ،کہ چہ ہندوآنی کلاسیکل ناچ ءُُ رقصاں ءُُ مسلمان تہذہبءِ مڑاہ ءُُ دروشمانی ساچستی درشان یے ءُُ روچء مروچی مسلمان حاکمانی دورءِ چیدگ اِنتءُُ مسلمانی نام ءَ نامینگ بیت ۔ وہدے سدھارتاؔ (مہاتما بدھ) ءَ ہندوستانءَ ’’بدھ مت ‘‘ مذہب بِنا کت ، مذہبءَ بُرزءُُ بالادیں کوہِ ہمالیہ سرگْوز کت، دیم پہ چین (چائنا)ءُُ کش ءُُ گْورءِ ڈیہاں دات، گُڑا آ ، آ نبوت کہ ہندوستانءَ اَت۔ ’’بدھ مذہب‘‘ ہمک ڈیہہ ءَ کہ پُترت،وتارا ہمودءِ گوناپ ءِے دات، گوں ہمودءِ زندمان ، دودمان، زندرہبنداں ہمگْرنچ ءِے کت۔ چیاکہ’’ آئیءَ را Survive کنگی اَت‘‘۔
وہدے کہ نوک سرا ہندوستان ءَ اسلام اَتک، آ ایوکا حاکم ٹَک(حکمران طبقہ)ءِ، چہ دراں اتکگیں مسلمانانی دین اَت۔ماں ہندوستانءَ اسلام ءِ شنگ ءُُ تالان بوئگءِ تہا صوفی ، پیر و پکیرءُُ اولیاہاں بلاہیں کردے۔ چیاکہ ہمیشاں اسلامءَ را انچیں گوناپے دات کہ آ گوں ہندوستانءِ دودمانءَ ہمدپ اَت ءُُ لس مہلوکءِ تَب ئیگ اَت۔ اگاں مندراں بجن جنوکائی اَت، پرساد ءِ بہر کنوکائی اَت، گڑا درگاہاں قوالی اَت، ہیرات اَت، دیوالی ءِ تُن چہ شبِ براتءِ روژناہی ءُُ چراغاں ءَ چہ بوجگ بوت۔پمیشا مسلمان بوتگیں ہندوآں چہ اسلامءَ ناآشنائی ءُُ گستائی نہ مارِت ءُُ مزنیں کساسے ءَ اسلام اِش قبول کت ءُُ ہندوستانءِ ہمک دمگ ءُُ ہَنداں مسلمان ودّان بوت اَنت۔ ہمے وڑا وہدے مسلماناں آتش پرستیں ایران انگیر کت، گُڑا ’’عئیدِنوروز‘‘ (کہ ایران ءِ قدیمیں ربیدگی دودے اَت) ہم گوں اسلامی گوناپءَ دیمااَتک، نوں اے شعیہ فرقہ ءِ مسلمانانی یک نامداریں اسلامی رسمے، سرجمیں جہانءَ اسلامی’’ تہوارے‘‘ زانگ بیت۔
وہدے ہندوستان ءِ شہر ’’جونپور‘‘ ءَ عالم دین سیّد محمدجونپوریؔ ءَ’’ مہدوی جُنز‘‘ بِنا کت، گُڑا چہ جونپورءَ بگر داں سرائیکستان و سندھ ءُُ داں مکران(رودَرتکی ءُُ روبرکتی) ءُُ کش و گْورءِ دُراہیں دمگاں شنگ ءُُ تالان بوت۔ ہندوستان ءِ ہنداں ءُُ سندھ ءُُ سرائیکی پنجاب ءِ دمگاں’’ مہدوی فرقہ ‘‘مکرانءَ ذکری فرقہ ءِ نام ءَ زانگ بیت۔ کسانیں وہدےءَ ایشی ءِ چوں شنگ ءُُ تالانی ءِ سْوب ،گوں ہَندی دودربیدگ ءُُ زند وڑءَ وتارا ہمگْرنچ کنگ اِنت۔’’ مہدوی جُنز‘‘ ءِ سوبمندی ءِ بلاہیں سْوب ایش اَت ہم کہ آئی ءَ ہما ہندانی تہا ءُُ گوں ہمودءِ زمینءَ ہمگْرنچیں دینی چیدگ ہم جوڑ کت ۔ہمے چیدگانی ( پہ درورءَ کوہِ مراد، برِّ کہور، کوہِ امام ءُُ دگہ بازیں) تہا ،اسلامءِ وشیں روچاں (شبِ برات، شبِ معراج، لیلتہ القدرءُُ دگہ بازیں ہمے پیمیں روچاں) حمدوثنا، نعت و سپتءُ قرآن وانی ءِ بلاہیں مراگراگش جم دارگ بنت،ذکر ءُُ چوگان بیت۔
اولیاء ءُُ ولی، پیر ءُُ پکیرءُُ بزرگ ءُُ قوالاں پہ دین ءِ شنگ تالانی ءُُ شاہیگانی ءَ ٹُوہیں کردے پیلو کتگ۔ ڈنّی ءُُ درامدیں دود ءُُ رہبنداناں گیتکگ ءُُ پالاتگ، دین ءِ بنکّی سِتک، عقیدہ، حُدا دوستی ءُُ دین دوستیءِ کلوہ گوں ہمودءِ ’’حاک ءِ بوہ‘‘ ہماہاناں پُجّارینتگ ، راجی دودمانی تُن ءَ را پروشتگ ،دین ءَ را مُہر ءُُ مہکم کتگ۔
اگاں کُجام ہم دَری رسم ءُُ دودے ببیت! لیکہے بہ بیت! عقیدہے ببیت! سِتکے بہ بیت ! سرجمی ءَ سرجمیں جہانءَ اگاں یکّیں وڑا ءُُ ہما پیمءَ آئی ءِ رائج کنگ ءِ (بے سوبیں ءُُ زواراں سری) جہد کنگ ببیت، زمینی سنچ ءُُ راستی ڈالچار کنگ بہ بنت، گُڑا آ ہچبر ’’ بَرءُُ بُرّ‘‘ ءَ نہ کپیت، بزاں نَپ نہ دنت۔ آ پہ ہما ہندءُُ دمگءَ جوانیں ءُُ شِہمیں کردےءِ پیلو کنگءَ مُدام بے سوب بیت۔ آ ربیدگ دوستی ، راج دوستی، زبان دوستی ، وت ماں وتی ،چاگرد دوستی، زمین دوستی ءُُ انسان دوستی ءِ جبزگاں سرگچّل کنت، اِزمی ، علم و زانگی ءُُ سساساچی زِکت ءُُ مارشتاں کُنٹ ءُُ گْوہتگ کنان کنت۔
دنیاءِ تہا بازیں ساہدار ءُُ جناورانی نسلانی نسل سرجمءَ گاربیگواہ ءُُ ہلاس پمیشا بوتگنت کہ آہاں وتارا مَٹ کت نہ کتگ، بلے آہاں کہ زمین ءِ اِرتقائی پدریچانءَ قبول کتگ ءُُ زمین ءِ تَبءِ وڑا وتارا سازِتگ ، گڑا ارباں ، کروڑوں ءُُ لکّھاں سالاں رَندہم آہانی نسل ءُُ اوبادگ گوں وڑ وڑیں رنگ و دانگءَ، تہر تہرءِ ڈیل و باداں ، ءُُ وتئی چَپ و چاگرد(ماحول)ءِ گوناپ ءَ اَست ءُُ ودّان اَنت۔
اَثر زُورگ ءُُ مَٹ ءُُ بدل بوئگ (تبدیلی) اے اللہ ءِ وتی جندءِ قانون ءُُ نظام اِنت۔ قدرتءِ وتئی گیشینتگ و گچین کتگیں رہبندے، اَست ءُُ و ابدمانی ءِ درشان اِنت۔ ہمینچو زُوت مااے رہبندءَ بہ پہم ایں ءُُ بہ مَنّیں، شرتراِنت۔
