یک وھدے بوتگ کہ نوکیں سال ءُُ ماہاں مردماں گوں وت کول ءُُ کرار کرتگ کہ آوکیں وہد ءَ آ ردیاں بہہ نہ کنت کہ پیسر ءَ آئیءَ کتگ اَنت ،یاکہ چشیں کولے کتگ کہ آوکیں سال ءَ وتی درائین گندہکاریاں یل کنت ءُُ یک نوکیں زندے ءِ بنگیج ءَ کن انت بلئے نوں دور بدل بوتگ ہمک ماہ ءُُ سال نوکی ءِ بدل ءَ پیسریگیں سال ءِ وڑ ءَ کہن زانگ بیت ،بزاں اگاں یکے ءَ گشگ بہ بیت کہ یار نوکیں سال اِنت تو چے چے نوکیں کار کن ئے داں آئی ءِ پسو ہمے بیت کہ پیسرا اے سال ءِ کاراں سرجم بہ کناں گڈاں نوکیں سال ءِ کارے دست ءَ بگراں ۔منا یات اِنت کہ نوکیں سال ءِ اولی نوک کہ پر بوتگ داں مردماں پہ وش بھتیں سال ءِ درگت ءَ حیرات کتگ کہ اللہ آہانی دل ءِ مراداں پیلو بہ کنت بلئے نوں کج اِنت۔۔۔۔۔! ہرکس گوں وت انچو چیر ءُُ سر اِنت کہ کس ءَ را اے اوں سما نہ اِنت سال پدی بوتگ ءُُ نوکیں سال اتکگ ءُُ سر اِنت ءُُ نوکیں سال پہ یک ءُُ دو روچ ءَ مہتل اِنت ، بائد اِنت ما وتی نزیک ءُُ دوریں سیاد ءُُ سانگ بنداں مہلہ وتی مستاگاں سر بہ کن اَنت دانکہ آ سرپد بہ بیت کہ سال تری ہرکجام بہ بیت آئیءِ یات ءُُ ترانگ برجم اَنت ۔مئے حیرات ءُُ سکنات بائد برجم بہ بنت کہ اللہ ہرکسی دل ءِ مراداں پیلو بہ کنت ءُُ سال ءِ روچاں پہ وش ءُُ شاداہانی بگوازینیت۔
انچوش کہ عید ءِ وشیں روچاں مردم یکے دومی ءَ گلائش بنت ءُُ وتی کرتگیں ردیانی پہلی ءَ لوٹنت ، ءُُ اے کول کن انت کہ آوکیں وہد ءَ آ ردی نہ بنت بائد اِنت سال ءِ اولی روچ اوں ہما عید روچ ءَ گوازینگ بہ بیت ،بائد مردم یکے دومی ءَ وتی کرتگیں ردیانی پہلی لوٹگ بہ بیت ،مردمانی گند ءُُ گدار بہ بیت ،اے روچ ءَ سرکاری کارگساں موکل کنگ بہ بیت پرچکہ زندگیں قوم اے روچ ءَ جوانی ءَ گوازین اَنت ،اے روچ ءَ اے دگہ زندگیں ملکاں پہ وش ءُُ شاداہانی گوازینگ بیت چوکہ عید ءُُ کرسمسے بہ بیت پمشکا آ دنیا ءِ مردم وشھال ءُُ شات اَنت ۔اے گپ ءُُ اوں وتی جاہ ءَ راست ءُُ پہک اِنت کہ گلامیں قوم یاکہ ہما قوم کہ جنگ آماچ اَنت،پرہاں وش ءُُ وشھالیں سال ہما بنت کہ آجوئی بہ بیت ،بلئے وشی ءِ اے نوبت دائم اتک نہ کنت ءُُ ایشیءَ اوں کس زانت کہ کنت کہ آوکیں سال ءَ گوں گند ءُُ گدار بیت یا نہ بیت؟آ دگہ ھبرے بلئے اے نوبت ءُُ اے روچ ءَ مردم پرچہ گمیگ بہ بیت۔اے روچ ءَ بائد یں مردم وتی نادراہانی ھال پرسی ءَ بروت گوں سوگاتاں پدا بچار کہ چوں آئیءِ نادراہی دراہی ءَ بدل بیت ہمے رنگ ءَ وتی نیستیں مردمانی مانشاں اگاں چراگ بالینگ بہ بیت داں بلکیں آہانی ارواہ تاھیر بہ گپت ، ءُُ مستریں وشی اے روچ ءِ ہمیش اِنت کہ زندءِ اڑ ءُُ جنجالاں یک روچے کہ پہ وشی ءَ جوڑ کنگ بوتگ داں بائد ما اے وشی ءِ روچ ءَ پہ شات ءُُ گلی بگوازیناں داں زمین ءُُ آسمان بزان اَنت کہ بنی آدم ءُُ ساہدار انگت ءَ است ءُُ سلامت اَنت چنائی ءَ ہم اڑ ءُُ جنجال ءَ پہ سرجمیں سال ءِ روچ ندر اَنت ہمے یکیں روچ ءَ کم چہ کم پا پہ ایمنی ءُُ شاتی ءَ بگوازیناں داں بلکیں اللہ ءِ رحمت مئے سرا سائیل بہ بیت اگاں ناں ڈکال اتکگ ءُُ سر اِنت کہ ہور ءُُ شرتگ ءَ ملک ءِ صدر ءَ اوں سر پہ سجدگ دور داتگ اَنت بلئے ہور ءُُ شرتگ گار اَنت ءُُ بجزم کہ اللہ اگاں ملوٹیت داں ہور ءُُ شرتگ پہ ازل نئیت اِنت ،پمشکا اے وشیں روچ ءَ پہ چہ ھدا ءُُ ھدائی ءَ چہ بے ھال مہ باں ءُُ آئیءِ وشنودی ءَ حیرات اوں بہ کن اَنت دانکہ اے روچ ءِ وشی دو سر گیش بہ بیت ۔بلوچانی گور ءَ یک بتلے است اِنت کہ پتو جوہان ندر اِنت بلئے گوکاں پُگاں چہ پشت
بند‘‘گڈی ءَ ہمے گشگ لوٹ اَنت کہ سال دائم نوک بنت،مردم نوک بنت،وہد ءُُ جاور اوں نوک بنت ،بلئے نوک تہنا ہمے ساہت نہ بیت انوں است انت پمشکا اے وہد ءَ وتی زوالی ءَ مئیل اِت ءُُ ایشیءَ ہرچند کہ بوت کہ پہ وش ءُُ شاتکامی ءَ بگوازین ات ءُُ ہرجائے کہ دست شت کنت گوں مہراں باتئے ءُُ وت اوں شات باتئے ءُُ اگاں بوت کنت داں دومی ءَ اوں شاتئے بہ کن اَنت ،نوکیں سال درائیں دنیا ءِ درائیں کسان ،مزن،پیر ءُُ ورنا،است ءُُ نیزگار درائیں مردماں مبارک بات۔
