’’ عقل ءُُ دل ہردوکانی جنگ نہ روت‘‘ اے پربند وہدے چہ نعیم پنجگور یءِ وشیں توارءَ اِش کت داں ،شئیر ءِ لزت ءَ ابید اوں دل ءَ چاڑ ءُُ وسوسے چست بوت آ ایش کہ شاہزانتانی ہمے گشگ اِنت کہ دنیا ءِ تہا دو چیزانی دائم جنگ اِنت یکے عقل ءُُ راستی ، دومی دل ءُُ لذت ،ہرکس ہمے دوئینانی تہا وتی وتی تب ءَ شوہازگ ءَ اِنت ۔بلئے اگاں راستی ءَ چارگ بہ بیت ،داں دل ءِ بابت ءَ سائنس وَ ہمے گشیت کہ آ پگر نہ انت پرچکہ آ یک گوشتے ٹکرے ءُُ آئی کار سرجمیں بدن ءَ ھون ءِ رسانک اِنت ،ءُُ عقل ،مجگ ،دماگ ءُُ سسا ایشیءِ کار ایوک ءَ پگر کنگ،سنچ ءِ رژنائی ءَ نوک نوکیں کارانی دیم ءَ آرگ ۔مرچی دنیا ءَ ہرچند کہ دیمروئی کتگ آئی تہا دل ءِ ہچ وڑیں کردے مان نیست سرجمیں کار عقل ءُُ دماگ ئیگ اِنت بلئے ما دیست کناں کہ دماگ ءِ نام انچو گرگ نہ بیت بزاں دل کہ ہچ نہ کنت آئیءِ نام گیشتر گرگ بیت ءُُ ہما درائیں کارانی کنوک ءِ نام ءَ کس نہ گپت برو بچار ،شئیر ،کسہ ،گدار،آزمانک یا کہ انچائیں دیوان ءُُ مجلس ءَ ما چنت رند ءَ گشتگ کہ ’’ دل ءَ لوٹ اِتگ،دل لوٹ ایت ،دل ءِ گپاں بزور،من دو دلاں ، دل ئیگاں بکن ،یاہمے ڈولیں دگہ بازیں رد ءُُ گال کہ مئے ہم روچیگیں زند ءَ گشگ بنت بلئے ہردے کہ جنگ ءُُ شدت ءِ گپ بیت آئیود ءَ ایوک ءَ دماگ ءِ گپ بیت چشکہ’’ منی دماگاں ہراب مہ کن،ایشی دماگ ہراب اَنت،دماگءَ مہ ور،سر درد مدئے ،ترا وَ دماگ ءِ جند مان نیست،دماگاں کرنت مدئے ، یا دگہ انچیں گپت کہ مئے گوما مدام جذباتانی دروشم ءَ گشگ بنت ،گشگ ءِ مانا ایش انت کہ کارانی کنوک عقل انت بلئے کس آئیءَ را ارزشت نہ دنت ءُُ دل ءِ کار کہ ایوک ءَ ھون ءِ سر کنگ انت دراہ ہمائی ءِ پشت اَنت یاوَ سائنس رد انت کہ دلءِ کار ایوک ءَ ھون ءِ سر کنگ نہ اِنت کہ بلکیں انسانی جذبگانی گشوار ی اوں دل ءَ بندوک اِنت پرچکہ مدام مہر یا لذت ءِ نام کئیت آھود ءِ دل ءِ نام الم گرگ بیت بلئے آھود ءَ کہ نپ ءُُ پائدگ یاکہ دگہ اڑاندے ءِ سوڈگ ءِ گپ بیت آھود ءَ دماگ ءِ گپ کنگ بیت ایشی ءَ چہ اوں پدر بیت کہ دل ءِ یک دگہ فکشنے است اِنت کہ سائنس وت چہ آئیءَ ناآشنا اِنت اگاں نہ دنیا ءِ درائیں قوم ءُُ راجاں دل ءِ گپ پرچہ جنگ بوت یک جائے نہ اِنت کہ مردم بگوش اَنت کہ مئے دپ ءَ ہمے گپ لچیتگ بلئے درائیں دنیا ءِ زبان ءَ وَ یکیں رد لچیت نہ کن اَنت پمشکہ ایشی ءِ پشدرءَ الم ءَ یک راستی بندوک اِنت کہ انگت ءَ سائنس زانتاں شوہاز کت نہ کتگ ۔یک دگہ گپے اوں پدرائی لوٹیت کہ انگت ءَ سائنس ءَ گیشوار کت نہ کتگ کہ انسانی بدن ءَ دگہ یک ارواہ ئے است اِنت کہ یاکہ نا لہتیں اٹم اَنت کہ بدن ءَ است بنت گڈا مردم زندگ بیت اگاں مہ بنت گڈاں مریت یاوَ چیزے سل است انت کہ ایشانی یک میادے بیت ءُُ وتی میادءِ سر بوھگ ءَ رند آ بے کار بنت ءُُ انسان مریت بلئے دنیا ءِ درائیں نیکراہ ءُُ دیناں اے گپ باور انت کہ بدن ءَ یک ارواہ ئے است انت کہ ءُُ دانکہ وھدے اے بنی آدم ءِ بدن ءَ بہ بیت بنی آدم زندگ انت ،درائیں دنیا ءِ نیکراہی کتاباں اوں ارواہ ءِ بابت ءَ سک باز سرپدی داتگ ۔ہمے ڈول ءَ عقل ءُُ دل اوں دو جتائیں چیزاں ءُُ ایشانی گستائی یے الم ءَ است انت کہ سائنس زانت آھود ءَ سر نہ بوتگ انت ۔پرچکہ دل ءِ مدام دگر بنت ءُُ عقل ءِ دگر عقل راستی ءَ چارایت ءُُ ایوک ءَ وتی جند ءِ نپ ءُُ سیت ءَ گوں کار دار ایت ہمے دل انت کہ جذبگانی منجار انت ءُُ وتی ہمرائی ءَ دومی ءِ دردواری ءَ
گیش مار ایت ءُُ لذت ءُُ مہر ءَ گوں بندوک انت،اے درائیں نیم بندیں تران ءِ مول ءُُ مراد ایوک ءَ ہمیش انت کہ اگاں کل جہان ءِ مردم عقل ءِ پلہ مرزی ءَ یلہ بہ کن اَنت ءُُ دل ءِ دامن گیری ءَ بروانت داں دنیا ءَ مہر ءُُ شاتکانی بیت جنگءُُ شدت نہ بیت ایمنی پہ ہرکس ءَ اتک کنت دنیا ءَ پدا چنچو وش ءُُ وشھال بیت۔اے منی دل ءِ گپ اَنت باریں تئی دل چے گشیت۔۔۔۔؟
