ہنچو ہپتگ گوست انت پدا زیوس ءَ سما بوت کہ بے تاہیری ءُُ موتک ءِ تواراں آئی ءِ واب حراب کتگ ۔وہدے آئی ءَ چم جہل ءَ زمین شانک دات انت آئی ءَ دیست کہ درائیں زید ءُُ ندارگ گمیگ انت ہچ نہ رستگ ات ۔زمین ہشکی ءَ ستکگ ات ۔درچکاں تاک شانتگ ات انت ۔درچک چو دار ءَ مک انت ۔ درچک جوداں سیاہ ترینتگ انت ۔زمین رود ءَ گشتگ ات ءُُ جاگہ جاگہ ترک اتگ انت ۔پگ ءُُ پلارانی زمین ءِ سر شنگ ات انت ۔جو گوں براں ہشک ات انت ۔سبزیچکگ ہچ جاہ ءُُ دوار ءَ نہ منت ۔مردم ڈکال ءَ جتگ ات انت پہ مالانی چرگ ءَ ہچ سرنہ یتکگ ات ۔پہ گنگداماں ہچ نگواہ ایت اے دراہ تتک ءُُ شت انت ۔زمین ءَ مزنیں آہ ءُُ پریاتے بوت مہلوک ءَ چم برز کت انت ءُُ گوں زیوس ءَ پریات کت شر آئی ءَ دل ءَ گشت آئی ءَ وتی لنکک وتی نوکیں گروک ءِ شہم ءِ داشتگیں آہن ءَ جت انت من گشاں اگاں من میڑے بکناں شرترانت ۔آئی ءَ پہ ڈیمیٹر ءَ کلوہ یے دیم دات تو ’’ من ءَ دیر انت کہ من جیڑگ ءَ بوتگ انت کہ من گوں تو شر نہ کتگ ‘‘ ناں ‘‘ ڈیمیٹر ءَ گشت ’’ تو انگت وتی جنک ءِ را ہچارے جی ہاں ڈیمیٹر ءَ گشت ۔پرچکہ ہما انت کہ آشتگ ہچ دھل نہ ترک ایت ۔ہچ درچک بر نہ کنت کہچراں بہار نہ بیت ۔پرچکہ منی جنک شتگ ءُُ منی موتکی آں زمین ہنچو ویران کت چوکہ منی موتکی ئیں دل سبزیں ہچ جاہ ءَ نگواہ ایت ‘‘۔ ’’ شر‘‘ زیوس ءَ گشت ’’ درائیں جارواں ٹپاسگ ءَ پد منی نز ءَ گپ چوش انت کہ تئی جنک بائدیں تئی کر ءَ بئیت گوں تو بہ نند ایت ۔بلئے اگاں حادث ءِ ملک ءِ ادارکی جاہ منندی ءَ آئی ءِ وردن ءُُ ورگ شر بوتگ ءُُ آئی ءِ دل ءَ وردن جوانی ءَ کش اتگ گڈا اے پکا انت کہ ہمودا حادث ءِ گورا نندایت ءُُ ترا دیست ءُُ داوا نیست ۔اے مئے ملک ءِ کانود انت ءُُ چہ مئے کانود ءَ ابیداگاں کوہن تر انت ءُُ من اے بابت ءَ بے وس آں پمشیکہ ایشی ءَ پروشت نہ کناں ۔ آ چو پریشان انت ہون وارت انت ۔ڈیمیٹر ءَ پریات کت من زانان آئی ءِ دل ہچ وردن ءَ نیئت ۔ آ منی کر ءَ آہگ لوٹ ایت ،گوں من نندگ لوٹ ایت ۔اگاں تو گشئے گڈا من ءَ باور انت کہ تو ہنچو کنئے زیوس ءَ سٹیے جت ۔کلوہانی دیھ ہرمز ساڑی بوت ۔زیوس ءَ آ پہ حادث ءَ کلوئے دات ءُُ دیم دات کہ آ پرسیپون ءَ یلہ بدنت ۔۔من تراحادث ءِ ٹنگ ءِ دروازگ ءِ دپ ءَ داں براں پرچکہ منی اپس زمین ءَ چہ درستاں گشاد ترا نت کہ پوسیڈن وت داتگ انت ۔’’ منی شریں ترو ‘‘ ہر مز ءَ گشت بلئے منی نز ءَ منی بال کنوکیں کوش چر تئی اپساں گشاد تر انت ءُُ پدا آئی ءَ چہ دریگ ءَ بال کت ہمے وہد ءَ پر سیپون تہاریانی ملک ءَ تہاریانی بادشاہ ءِ کتا کت بنداتی لہتیں روچانی ترندی سکی ءَ درآمدی ءَ پد آئی ءِ رو ءُُ تب شر ءُُ جوان بوت ۔گوں مولداں لیب ءِ حاترا آئی ءَ را آ قوت ءُُ الماس ءِ جرگ ءِ دات ۔آئی ءِ گد گوں تلاہ ءُُ نگراہ ءِ بندیکاں دوچگ بوت انت آئی ءِ حاترا شیشم ءِ دار ءِ کت ءِ تارشگ بوت ءُُ سیاسیں شنک ءِ یک تاجے پوشتگ بوت ۔بلئے پرآئی ءَ وتارا رازی دل ایکم کنگ سک گران ات آئی ءَ وتی سر پرینت پاد زور ءَ زمین ءَ جت انت پاد آتک ءُُ آئی ءِ کرا شت ۔ آئی ءِ دل ءَ نہ گشت کہ گوں آئی ءَ گپ بجنت بلئے آئی ءََ راگشت کہ آئی ءَ را ہچبر نہ بکش ایت ۔آئی ءَ گشت کہ وتی مات ءِ کرا روگ لوٹ ایت ۔وتی پلانی تہ ابوہگ لوٹ ایت آئی ءَ گشت کہ آئی ءَ ر ا دوست نہ بیت ءُُ ہچبر نہ بیت ۔وہدے آئی ءَ آئی ءِ را سوچ ہچیں گپ گشت انت گڈا پاد اتک اوشتات آئی ءَ گپ گوشدات انت بلئے آئی ءِ مُرک مج ات ۔آئی ءَ انگت ءَ آئی ءِ گپ گوش داشت تما وہد ءَ کہ آئی ءَ وت زہر کت ءُُ پونزکت ءُُ نشت ۔آئی ءَ پرائی ءَ دگہ سوگاتے آورت۔
