من نہ زاناں کہ من کجا روگ لوٹاں چے بکناں روچ انچو گوزان انت گشئے آخر زمان نزیک انت۔ منی دل انچو ملور انت کہ وتی آکبت ءِ راہ ءِ شوہازاں بلے راہ نہ رسیت ۔

یک انچیں مردمے بوتیں کہ مناراہ یے پیش بہ داشتیں۔مصطفی او مصطفی سہب بوتگ ترا دربرجاہ رواگی نہ انت پادا جان بڈی مہ کن مروچی تئی سال اولی روچ انت۔او امّا!او منی حُدا من پرچا وتی اے جیڑہ یئے آسر ءَ سر نہ باں۔

منی چُک مصطفی تو چیاروچ پہ روچ چو نزور بوہان اِت ۔ تئی تب شرانت ترا چی ءِ کمی انت یاکہ چہ مئے نیمگ ءَ تئی رودینگ ءَ چی یے پشت کپان انت۔۔

بگوش منی ساہ ءِ بدل پہ تو تئی مات ندر بہ بیت منی یکیں بچ توئے تو کہ اے وڑا ملور ءِ بزان تئی مات چہ تو گیشتر ملور بیت۔۔۔ نہ منی مات نہ تو منی تاموری ءِ روژنائی ئے تئی مہر انچو باز انت اگاں من دو برا پیداک بہ باں بلے تئی اے مہرانی بدل ءَ دات نہ کناں۔

من روَگ آں اماّ وتی نیکیں دعاآں گون من بکن ۔چاکر منی برات ، منی سنگت تو چون ئے تو ءُُ چون گوستنت تئی سہ ماہے موکل؟ مصطفی منی برات تو زانئے منا وانگ ءُُ زانگ ءِ باز ھب ءُُ واھگ انت من مدام گوں کتاباں سر ءُُ پٹاں۔تو زانے اے رندا منا یک نوکیں دنیائے رستگ۔چونین دنیائے ؟چاکربدے حالءَ۔۔۔منی پت ءَ منا بلوچی لبزانک وانینتگ ۔۔بلوچی لبزانک !اے چی یے؟ ۔۔۔

لبزانک ءِ معنا زند اِنت کہ ایشی تہا ترا زند ءِ راستی ءِ گواچینی رسیت۔من بلوچی ءِ دو گدار وانتگ ابید چریشی منی پت ءَ منا بلوچی لبزانک ءِ بابت ءَ بازیں سرپدی داتگ چوشکہ سفر نامہ، زند نامک، آزمانک، نمدی ءُُ بلوچی زبان ءِ نامداریں مردمانی بابت ءَ ھم گشتگ ہمے گیچن مردماں چہ سید ظہور شاہ ہاشمی،میر گل خان نصیر،آزات جمالدینی،عطاشاد ءُُ دگہ بازیں کہ آہانی مروچی نام بلوچی لبزانک ءَ حیات ءُُ نمیران انت ۔

سرپد بوتئے ۔۔۔منی چھٹی اے وڑا گوستگاں کہ منا اچ سما ھم نہ کپتگ۔تو وتی حالاں بدئے انوں۔۔۔۔۔۔ من ۔۔۔من اچ نہ زاناںیلہ بدے دگہ روچے وتی دل ءِ حا ل ءَ ترا دیاں ۔۔۔۔۔

ہمے دمان ءَ گھنٹی ءَ توارکت، برواں کلاس ءَ۔۔۔۔۔منی راج ءِ پسُگاں درْوت ءُُ دراہ بات ئے !شمارا نوکیں سال گوں نوکیں جماعت ءَ مراد بات۔ منی دعا مدام پہ منی نودربراں ہمیش انت کہ آ ہر کجا بہ بنت آبات بہ بنت،وتی راج ءِ نام ءَ دنیا ءِ تہا روژنابکن انت۔ 

پہ وتی آوکیں پد ریچاں یک مسالے جوڑ بہ باں۔۔ اے نوکیں سال ءَ من شمارا یک انچیں سوگاتے دئیگ لوٹاں کہ منی نز ءَ اے شمئے وش بھتی بیت کہ اے ڈولیں سوگاتے رسگ ءَ اِنت۔ شمے نوکین استاد واجہ نصیر صاحب۔۔۔۔

واجہے کسانیں پجارے من پہ شما کنگ لوٹاں۔۔۔ واجہ نصیر چہ ڈنی ملک ءَ وتی وانگ ہلاس کتگ ءُُ یک مزنیں نامے ءِ واہند انت ۔ ابیدچریشی آ وتی زبان ءِ یک نامدارین شاعر ءُُ ندکارے بلئے گوں واجہ ءَ یک دگہ مزنیں شرپمندی بندوک انت آ ایش کہ واجہ ءَ گولڈ میڈلسٹے۔ شمئے اے وش بھتی انت کہ شما اے ڈولیں لائقیں استادے رستگ۔

اے نوں شمئے سرا انت وتی استاد ءِ راہشونی ءَ چنچوپائدگ زرت کن ات۔۔۔۔۔۔ واجہ نصیر مئے راجءِ پسُگ نوں تئی دستاں انت منا امیت انت کہ تو اے نودربراں یک منزلے ءَ رسینت کت کنے۔۔ منتوار

نودربراں منی پجار وَ پرنسپل صاحب ءَ کُت نوں شما یک پہ یک ءَ وتی پجار ءَ بہ کن ات۔ واجہ من گوہرام،من ھبتان، واجہ من چاکر۔۔۔۔ مصطفی ، مصطفی ، مصطفی ،ہاہاہاہاہا چے چے چے، وتی پجار ا بکن واجہ تئی ودار ءَ انت۔پہلی لوٹاں واجہ منی نام مصطفی انت۔۔۔

مصطفی تو چیا انچو بے سمائے،تئی ھوش ءُُ ھیال کجا کاہ چرگ ءَ شتگ۔زاناں گوں تو جیڑ ئے است کہ تو مدام ملورے من ترا چارگ اتگ۔۔نا واجہ من شراں منا اچ جیڑے نیست انت۔منی چکُ!استاد مات ءُُ پت ءَ رنددومی دوزواہ بیت تو وتی دلءِ جیڑا ءَ گوں من ءَ گُشت کت کنے۔ بوت کنت من پہ تو راہے شوازہاں۔نہ نہ نہ واجہ من شر اں منا اچ جیڑا ءُُ جنجال نیست انت۔

منی چک من ا نوں تئی استاداں من تب زانتی وانتگ ہر کدی تئی دل ءَ کت تو لازم وتی جیڑا منا بگوشے بے حال مہ بو استاد ءِ ہند ءُُ جاہ مات ءُُ پت ءِ پیما انت۔۔مصطفی ترا سما انت مروچی مئے نیامی چکاس ءِ رزلٹ آئیگ ءَ انت۔ 

منی دل لرزگ ءَ انت باریں چون بہ بیت ۔منامعلوم انت کہ پیش ءِ وڑا تہ اولی نمبر ءَ باج برے تو۔۔۔۔کئے زانت ۔۔چون بہ بیت۔ مئے استاد ءَ مئے سرا باز جہُدءُُ کوشست کتگ دعا بکن کہ مئے رزلٹ ءَ چہ واجہ دلپروش مہ بیت۔۔۔۔

مصطفی بچار مئے رزلٹ گون انت واجہ ءَ۔منی چکُاں شمئے رزلٹ منی دست ءَ انت شما زان ات کہ من سک گل اوں منی امیت ءَ گیش شما شریں رزلٹ ءِ منا داتگ ات۔بلے یک نودربرے ءَ چہ من کمیں دلپروشاں۔ علی شمئے کلاس ءَ اولی نمبر ءَ باجبرتگ۔۔۔

مصطفی تو کلاس ءَ رند منی کارگس ءَ بیا۔اومنی حُدا من چون بکناں من زاناں من وتی استاد ءَ دلپروش کتگاں چون بیت ،او حُدا چون بیت ،پہ من ءَ یک راہ ءِ پچ بکن پمن چہ وتی در غیب ءَ وسیلہ ءِ بکن۔۔واجہ منا اجازت انت؟بیا مصطفی بیا۔۔۔من تئی ودار ءَ اتاں ،تئی درائیں وانوکی کار ءُُ کرد منی دست انت من حیراناں کہ تئی پیمیں لائقیں نودربر ءِ اے ڈولیں رزلٹ۔ 

مصطفی من ترا سال ءِ اولی روچ ءَ گشتگ کہ مات ءُُ پت ءَ رند تئی دومی دوزواہ تئی استاد انت ترا یات انت۔ہما روچا من سرپد بوتاں کہ گوں تو یک اندری جیڑہ یے است بلے تو منا وتی حال ءَ نہ داتے۔انوں کہ تئی رزلٹ اے پیما اتکگ ترا وتی دل گرانی ءِ سبب ءَ الم منا گشگی انت۔واجہ من چیزے گشگ لوٹاں ۔۔۔۔ 

بگوش مصطفی منی دل سک ملور ءُُ رنج انت، من مدام وتی زند ءِ آکبت ءِ راہ شوہازگ لوٹاں بلے منا راہ نہ رسیت من پہ وت ءُُ پہ وتی راجا چی یے کنگ لوٹاں،وھدے من ڈاکٹر باں ،وھدے من استاد باں،نہ زاناں من چے چے پگرکناں پہ وتی منزلءِ راہءِ شوہازگءَ۔۔۔۔۔

منا اے ڈولیں پگر چہ تہا ورگ ءَ انت نہ من وانت کت کناں نہ منارا یک چیزیدوست بیت۔مصطفی منی چُک تئی راہ و تچک ءَ روژناہ انت ۔ منزل ءِ راہ ءَ شوہازگ ءَِ پشت ءَ مہ کپ بلکینامنزل وت تئی ودارءَ بیت ۔

اے زند وھد ءِ پیما انت اگہ تو وتی وھد ءِ ھیالداری ءُُ آئی ارزئشت ءَ سرپد نہ بوتے گڑا بزان وھد گون تو وفا نہ کنت،چو کہ زند گوں مردم ءَ وفا نہ کنت۔

تو کجام راہ ءَ شوہاز کنگ لوٹے راہ وت پہ تو تچک انت اگہ تو وتی جہد ءُُ کوشست ءَ مدام برجا ن بہ دارءِ۔بیا نوں گوں منا یک عہدے بکن ہر وڑا من گشاں ترا ہما وڑ کنگی انت۔گڑاسوبمندی ءِ راہ وت تئی راہچار بیتءُُ تئی منزل وت تئی ودار ءَ بیت۔۔۔۔۔واجہ تو ہر چی گُشے من ہما وڑا کنگ ءِ عہد کناں۔۔۔۔۔۔

مصطفی تو وتی راہ ءَ وت شوہاز،تئی راہ تئی جہد ءُُ کوشیت انت۔تئی وانگ زانگ انت،ہرچی وتی سرا پہ وانگ ءَ زوراکی کت کنے بکن آئی بدل ترا الم ءَ رسیت۔وتارا یک بز ساہگیں درچکے جوڑ کنگ ءِ جہد ءَ بکن کہ تئی ساہگ ءَ تئی راج ءِ دگہ مردم آسرات بہ باں۔ تو سرپد بوتے من چے گشگ لوٹاں۔۔ جی او اجہ۔۔۔

انوں اے راہ ءِ شوہاز گءِ جیڑ ا چہ وتی دلءَ در کن ءُُ وتی وانگ ءِ نیمگ دلگوشی بدئے،من اے رندا ترا کلاس ءِ تہا اولی نمبر ءِ باج برگ کندگ لوٹاں۔۔۔۔۔۔۔۔۔

مصطفی ،مصطفی منی چک حیر انت تو انچو دم توسے۔۔۔۔ منی مات تئی دعا ءُُ منی استاد ءِ رھشونی ءِ بدل منا رستگ۔۔زوت بگوش وتی وشنامی ءَ؟ منی مات مرچی تئی زہگ ءَ وتی منزل شوہازاِتگ ءُُ ہمے منزل ءِ راہ ءَ رہادگ اِنت ۔دعا بکن کہ آ زوت وتی منزل ءَ سر بہ بیت پرچکہ منزل وت منی ودار ءَ انت۔