ہور انگت ہما وڑ برجاہ انت کہ زی بیگاہ ءَ ایرے دات ات ۔جمبر کدی سیاہ بنت ءُُ کدی اسپیت لالین وتی گس ءِ دیم ءَ کنور ءِ رزاناں شودگ ءَ انت ءُُ دم پہ ساعت رہبند ءَ چاریت کہ آئی ماس ءِ زی کدیں کاینت کہ سہبی این یے شہر ءَ شنگ انت کہ ہمے دمان ءَ ٹیلیفون ءَ توار کرت۔

’’ ہیلو! لالہ آساری ءَ لائن ءِ سرا نہ بوتگ انت پمے خاطر ءَ گوں تو حال احوال نہ بوتگ ۔بس حدا رحمتان آ برتراتگ انت ۔۔۔۔ ہو پدی کاینت ۔چوں کنیں مئے وس نہ رسیت ‘‘ کریم گلوتگی ٹیلیفون ءَ گوں یکے ءَ گپ ءَ ات۔ ناکو ! خیر انت زاناں ۔۔۔لالین آئرا سوج کرت ءُُ جواب یے کریم ءِ ارسانی دروشم ءَ رست تہ آئی ہم ارس دارگ نہ بوت انت ۔ادارے تہا نزینک ءُُ گور ءِ ہلکانی مردم جم بوت انت ءُُ بِر تراتگیں مساپر ہم سر بوت انت ۔

درستیں ہلک ءِ ارسیگ ءُُ پرسیگ بوہگ لالین ءِ ماس ءِ مہروانی ءِ گواچن ات ۔بلئے لالین ءِ پس ءِ حال ءَ توبہ توبہ ،کدی کدی انچو گمان بوت کہ بس اے دمان ءَ نہ آدمان ءَ بے تلا آہم پہ آکبتی سرمہ گیپت ءُُ مہ روت ۔گیشتری وہد ءَ بے سما ء ات پہ دمانے کہ سدھ ءُُ سمایے کرت تہ ہمے یکیں پریات ءُُ زاری ات کہ منی گس ءِ برکت شت منی بحت ءُُ نسیب ءَ منا یلہ دات ۔بیست سال ءِ ہوار گوازینستگیں زندگی ءَ آئی یک روچے ہم دیم تہا رنہ کت ،من تباہ بوتوں بربادبوتوں ۔ہرمردم ءَ وتی حساب ءَ تسلہ دات بلئے لالین ءِ ترو ءِ لوگواجہ ءُُ واستار ءِ پس حاجی کمال شہ درستیناں گیشتر واز ءَ ات کہ چوش مکن بابا۔۔۔۔

نیکراہ ءِ تہا سوگ حرام انت ۔۔۔۔گوں اللہ کئی دست ءُُ وس رسیت ۔۔۔درستینانی راہ ہما انت ،اے مردماں کمو دلگوش کن کہ پہ پرس ءُُ پاتحہ ءَ کاینت ءُُ روانت ۔۔۔۔مردم اے وڑ دل ءَ نہ جنت ءُُ نہ وارت بختاور۔۔۔۔توکہ اے وڑ نہ نندئے ءَ مدام گوست ءِ ترانگاں انگیر بئے تہ تئی گس ،کسانیں زہگ ءُُ مالاں کئے حیال ءُُ دلگوش کنت ؟ مردگ وتی دیم ءَ زورایت ءُُ روت ءُُ زندگیں چٹ وت ءَ چوش نہ کنت کہ توئے ۔۔۔۔

چاگردی دودانی رد ءَ ہپتگے ءَ پرس ءُُ تاتحہ برجاہ ات دانکہ جمعہ ءِ شپ ءِ خیرات کنگ بوت ءُُ سہب ءَ شہ دور ءُُ در ءَ اتکگیں سیال ءُُ عزیزاں رخصت کرت ءُُ شت انت ءُُ تہنا حاجی کمال گوں زہگاں ہمدا ات ۔

حدا ءِ قدرت کہ جمبر پدا ہما وڑ گوارگءَ انت کہ شمبے ءِ روش ءَ گوارگ ءَ ات ءُُ لالین ہما جاگہ ءَ گس ءِ دیم ءَ نشتگ بلئے مروچی رزانانی بدل ءَ وتی نوک ودی بوتگیں براس ءِ گداں شودگ ءَ انت گس ءِ تہا حاجی کمال ءُُ حاندان ءِ دومی مزن ءُُ کسان نشتگ انت ءُُ گوں وت ءَ سہیل ءُُ تران ءَ انت ءُُ گپ گپ ءِ تہا حاجی کمال ءِ توار کموبرز تربیت ۔

بلئے وہدے کہ لالین پہ کارے ءَ گس ءِ تہا پترت تہ اے حاموش بنت ءُُ گوں آئی درآہگ ءَ پدا گپ ءَ لگ انت ۔یک ءُُ دو رند ءَ لالین دل ءَ نیاورت کہ چے معاملہ یے ؟ بلئے دومی سیمی رند ءَ آئی گس ءِ تہا آہگ ءَ ایشانی حاموشی ءَ آئی ءَ را دروازگ ءِ کش ءَ اوشتگ ءُُ گوشدارگ ءَ لاچارکرت تہ چے اشکیت کہ ہر مردم آئی پس ءَ را وتی دلدوستیں جاگہ ءَ دومی آروس ءِ صلاح دئیگ ءَ انت ءُُ حاجی کمال چٹ تیار انت کہ باندا پہ ملا شریف ءِ جنوزمین جنک ءَ کہ آئی برات زہگ ءَ سوہین داتگ سانگ ءِ لوٹگ ءَ روت کہ ملا ءِ جند ءِ وڑ ءَ آئی زہگ ہم دیندار انت ءُُ اے جنوزامیں جنک کہ آروس ءِ سالے تہا سوہن دئیگ بوتگ ایشرا زہگ ہم نیست ءُُ انچو ستک انت کہ ملا شریف ءُُ آئی جنک الم ءَ ہاں کن انت ۔

ایدگہ روچ ءَ حاجی کمال وتی پیش بندی ءِ وڑا لالیں ءِ پیرک ہمراہ کرت ءُُ ملا شریف ءِ گس ءَ پہ سانگ لوٹی ءَ شت انت تہ ملا ءَ گوں ویت حاندان ءَ صلاح ءُُ تران ءِ خاطر ءَ ہپتگے موہ لوٹ انت ۔خیر ہپتگے گوزگ ءَ پد چمے گندنت کہ ملا ءِ جنک ءَ مکن کرتگ کہ کئے اینکہ زہگ ءِ پانگ بوت کنت ءُُ وتی زندگی ءَ عذاب کنت ۔حاجی کمال ایدگہ روچ ءَ پدا پاگ ءَ پٹکہ بوت ءُُ دگہ نیمگے ءَ شت ہمے وڑ ءَ بازیں جاگہاں روگ ءَ لوٹگ ءَ پد ملک داد ءِ جنوزامیں جنک کہ وت دوزہگ ءِ ماس ات ءُُ ساری ءِ مردم ءَ ناٹہی ءِ سبب ءَ سوہن داتگ ات رازی بوت ءُُ دوہپتگ ءَ پد آروس ءِ روچ معین کنگ بوت ۔

ہلک ءِ مردم پرندوشی ہم لالین ءِ زی ایں گس ءَ مچ ات انت ءُُ مروچی ہم مچ انت بلئے پرندوشی لالین ءِ ماس ءِ چل ءِ خیرات ءِ خاطر ءَ ءُُ مروچی آئی پس ءِ دومی آروس ءِ آرتی ءِ رہادگ کنگ ءِ خاطر ءُُ وشی ءَ شہ حاجی کمال ءَ ابید بازیں مردم یے لالی ءِ وڑ ءَ گمیگ ات کہ اگہ بے بلالین ءِ پس ءَ دنیا یلہ بداتیں تہ آئی ماس ءَ را سے ماہ ءُُ دہ روچ مردم وتی جاگہ ءَ شہ حدا ءِ روچ ءَ گوات ءَ ہم موجر ءُُ چیر بوہگی ات ءُُ اے مدت ءَ پد ہم آئی اگہ سانگ ءُُ آروس ءِ باروا پگر ہم بہ کرتیں تہ آ ملامت ءُُ شگانی ات کہ اینکہ زہگ ءِ ماس پہ دومی آروس ءَ دلمانگ انت بلئے نوں کہ آئی ماس ءَ دنیا یلہ کرتگ تہ حاجی کمال ءِ وڑنیانی پنت ءُُ وازاں آئی پس ءَ تہناں یک ماہ ءُُ دہ روچ صبر کرت پرچکاہ آ مردین زہگ ءُُ گیشتر آجو انت پرآئی گیشتر سوگ جائز نہ انت ۔