دگہ استالے سست
بلوچی زبان ءِ مزن نامیں شاعر ءُُ بچکند نویس واجہ انور صاحب خان ءِ بیرانی پہ بلوچ ءُُ بلوچی لبزانک ءَ مزنیں تاوانے گوستگیں سال ءَ واجہ ءِ برات اکرم صاحب بیران بوتگ اَت ءُُ اے سال ءَ واجہ انور صاحب ۔بلوچی لبزانک ءَ ہردو براتانی نمیرانی کردے بوتگ ۔

واجہ انور صاحب خان ءَ نہ ایوک ءَ شاعری کتگ بلکیں بلوچی تامرانی اوں بہر دار بوتگ ءُُ آئیءِ تامرانی کار جوان ءُُ لائق ستا بوتگ اَنت ۔واجہ انورصاحب پسنی ءِ دمگاں رستگ ءُُ مزن بوتگ وتی زندءَ آئی ءَ بازیں چست ءُُ ایرے دیستگ زنداناں بندی اوں بوتگ ۔بلئے گوں بلوچی لبزانک ءَ وتی ہمبندی یے یلو نہ داتگ ۔آئی ءَ بہہ وتی غریبی ءُُ بزگی ءَ را وتی علم ءُُ دانش ءِ دیم ءَ اڈاندی ءَ نیشتگ بلکیں چو محکمیں قلاتے ءَ آئی دیمپان بوتگ ۔

انور صاحب ءِ تامرانی بہر داری بہ بیت بچکند نویسی بہ بیت یاکہ شاعری درست وتی درور وت اِتاں ۔بلوچ راج ءَ را وتی ازمکار ءُُ لبزانتانی مدام حیال گور بوتگ ءُُ من اے گپ ءَ تپاک نہ کناں کہ بلوچ مردگ پرست انت ءُُ مردمے بیران بیت داں ہما روچی نوں وتی مردمانی قدر ءَ زانت اِناں بلکیں بلوچءَ مدام وتی لبزانت ءُُ ازمکارانی قدر زانتگ ءُُ آوانی شرپ ءُُ عزت کتگ ۔

چد ءُُ مستریں پجاری دگہ چے بہ بیت ،بلوچ ،ہما کہ آیاں لبزانک ءِ یا بلوچی اے دگہ پڑے ءَ نام درائی کتگ آئی ءَ بلوچستان ءِ ہمک کنڈ ءِ مردم زانت ءُُ شرپ دنت چد ءُُ مستریں جہد دگہ چے بوت کنت انوں واجہ مبارک قاضی اِنت واجہ حد آئی ءَ عمر ءُُ بحت بدنت بلوچستان ءِ کجام ہم ہندے ءَ سر درائی بہ کنت آئی ءَ را مردم پجاکارانت ءُُ آئی شرپداری ءَ کن اَنت ۔

آں اے حبر الم راست انت کہ آ حساب ءَ کہ وتی ازمکارانی شرپداری کنگ لوٹیت آ وڑ بوہگ ءَ نہ انت پرچکہ بلوچ یک پدمنتگءُُ لگت مالیں قومے یک جنگے ءَ پتاتگیں قومے ،وتی ننگ ءُُ ناموس ءِ پہازی ءَ کنگ ءَ انت پمشکا آئی ءَ را اے واک ءُُ آٹیگ نیست انت کہ وتی درائیں کماش ءُُ لبزانتانی شرپءَ مراگش داشت بہ کنت بلوچستان ءَ ازمءُُ ازمکارانی کمی نہ اِنت ہمک دمک ءُُ ہمک ہند ازمکار ءِ یک بلائیں لڑے در کپیت پمشکا درستانی راہچاری بلکیں گران بہ بیت۔

بلئے واجہ انور صاحب خان وڑیں ازمکار ہچبر شموشگ نہ بنت ۔آواجہ کرد ءُُ کتہ کاری پہ راج ءَ رہشونی اَنت ۔واجہ انور صاحب خان ءِ شاعری ءَ بچار اِت داں اے سمائی نہ بیت کہ آیک بچکند نویسے ہم است بوتگ بلکیں انچو سما بیت کہ آ یک سنجیدگیں شاعرے بہ بیت ءُُ تامرانی تہاآئیءِ کارستانی درانگازی وت نمیرانی چہرے دیم ءَ کاریت گیشتر گوں حنیف شریف ءِ تامرانی آئیءِ کرد ءُُ کارست ساڑہگ بوتگ اَنت۔چوکہ منزل، بالاچ،بلوچستان ہوٹل ءُُ اے دگہ تامراں واجہ ءِ کرد سک باز ساڑیگ بوتگ اَنت۔

اے حبر بہہ شموشگ نہ بیت کہ پہ راج ءِ بدل ءُُ باندات ءَ واجہ بلائیں وہدے ءَ زندانی ہم بوتگ اے کماشی ءُُ پیراں سری زنداناں بندیگ بوہگ ،ایشیءِ درد ایوکءَ مارگ بیت کنت بیان نہ بیت۔واجہ انور صاحب خان ءِ بیرانی ءَ درائیں راج پرسیگ کتگ کہ دگہ یک درپشناکیں استالے سِستءُُ بیگواہ بوت۔
باریں کد جاہ بہ جنت بے سمائیں نسیب
باریں کد وش ءُُ حئیری یے بئیت انت 
مارا ہوشامی ءَ کتگ بیگار
کاروان منزل ءَ پہ جنزان انت
لہتیں ہمراہ اوں پشت کپیت پُشت ءَ 
لہتیں مئے دیریگیں مساپر اِتاں
سرگران باریں کجانگو رپت اَنت
مرچی ہچ نیست گواہ ءُُ بیگواہ یے
وت ماما انور صاحب جاگہ وتی لطہ کیامت ءَ نبشتہ کنتءُُ گشیت 
لج کنت شپ وتی چماں موٹ ایت
انگتہ باز گلگ اوشتوک انت
وہد ءِ مامانگیں چانٹانی سر ءَ 
بیا چد ءُُ پیش کیامت بئیت انت 
بانگ ملایے بہ دنت جدوابیں
کدہ ءَ پریں بہ پروش ایت شپ ءِ
کدہ ءَ پُریں بہ پروش ایت شپ ءِ 
پمشکہ ما را چہ وتی ہمے پُریں بے سمائی ءِ کدہ پروشگی انت ءُُ وتی ہما ازمکار نزآرگ ءُُ شرپ بکشاہگی اَنت کہ باند اے پہ حدائی رونت بیا نیا اَنت انچو کہ شاعرے ءَ گشتگ 
نوں داتگ دوستی ءِ بام ءَ پدا نیاہاں من
بگر تو شر منی نامءَ پدا نیاہاں من 
***
ہمیش اِنت اتکگاں پرتو بگش دل ءِ رازاں 
شتاں کہ وہدے دوگام ءَ پدا نیاہاں من