عطا شاد کدی،کجا،کئی لوگ ءَ ودی بوتگ اے بابت ءَ ہرکس سہی ءُُ زانتکا ر اِنت اگاں کسے نزانت کہ بازارءَ پہ نہاد کتاب باز اِنت اگاں کسے حُب داریت آ اے درائیں چیزاں زانت کنت۔یک چیز ے کہ انگت ءَ زانگ بوئگ ءَ نہ اِنت آ عطا شاد ءِ گوشتگیں شعر اَنت کہ ایشانی معنا ءَ کس کت کنگ ءَ نہ اِنت۔
نہ ایوک ءَ بلوچی بلکیں دنیا ءِ گیشتریں زبانانی دیمروئی گوں شاعری ءَ بوتگ۔ بلکیں چوش بہ گش کہ لبزانک ءِ بندات چہ شاعری ءَ بوتگ ءُُ شاعری ءَ پد اے دگہ ندکاراں نثر ءُُ ردانک نبشتہ کنگ بندات کتگ۔زی بلوچی زبان ءَ چتوریں شاعری کنگ بوتگ،آئی ءِ شاعری ءِ لوٹ چے چے بوتگ اَنت،آئی شاعری ءِ نگد چے بوتگ،آئی ءِ گوشداروکانی واہگ چے پیمیں شاعری ءَ بندوک بوتگ اَنت،اے درائیں جستانی انگت ءَ جوانیں پسوے نگدکاراں دیم ءَ آروت نہ کتگ۔ایوک ءَ ہما مغربی نگدکارانی لیکہ دیم کنگ ءُُ وتی شاعری تپاسگ بوتگ۔۔۔۔من نہ گشاں کہ اے دگہ لیکہ دارانی لیکہ چار گ ءُُ تپاسگ مہ بنت بہ بنت بلئے وتی جندئے لیکہانی زانگ اوں اژدری انت۔
لبزانک ء ِ گشاد گیر ی ءِ چہ مراد اش انتک ہ لبزانک ءِ درائیں پڑانی سرا نبشتہ کنگ بزاں لبزانک ءِ درائیں پڑاں بورتاچی کنگ شاعری،آزمانک،گدار، کسمانک سرگوست ءُُ اے دگہ درائیں پڑاں نبشتہ کنگ بلئے پدا زانگ لوٹیت کہ گشادی کنگ ءِ مول ءُُ مراد ایوک ءَ اے نہ انت کہ ایشانی سرا نبشتہ کنگ بیت بلکیں جوانی ءَ گوں ایشانی سرا نبشتہ کنگ اِنت۔
من گوں واجہ داد ءَ نشتگ ءُُ مجلس کنگ ءَ اِتاں گپ گپ ءَ مئے تران بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءِ جیڑہانی گیشواری ءَ شت۔مئے تران دیم ءَ روان اَت داں و اجہ داد ءَ یک وشیں گپے جت کہ من ءَ سک دوست بوت آئی ءَ گشت کہ چیزے ندکار است اَنت بلوچی ءِ ڈولداری ءَ لوٹ انت۔آڈولداری دومی ءِ دل ءَ بلکیں کم ارزشت بہ بیت بلئے است انت بلئے چندے انچیں اوں مردم است کہ آ ایوک ءَ گون کپتگ اَنت۔ واجہ داد ءِ اے گپ ءِ مسترءُُ شرتریں درور ہما چاریں مردمانی اِنت کہ زال ءِ بُت اِش ٹہینت۔ ہما کسہ کہ ما کسانی ءَ اِش کتگ ہما بلوچی ءِ مرچیگیں جاوراں ہمدپ اِنت۔ہما چاریں مرداں کہ یک بتے ٹہینت ءُُ آئی ءَ را زندے بکشات۔
گالبندی دنیا چہ انچیں لبزاں چکار اِنت کہ آہانی زانگ لس زند ہم الم اِنت ءُُ چشیں گالبندی کتاب انچیں بلوچی لبزانک ءَ رد ءُُ بند نہ داتگ۔ انچیں یک ءُُ دو جہد کنگ بوتگ چشکہ واجہ اے آرد اد ءَ یک وہدے انچیں جہدے کتگ ات ءُُ ڈاکٹر صبور بلوچ ءِ کتاب ءَ ہم چندے گالبند دئیگ بوتگ بلئے ایشاں ابید چشیں جہدے دیم ءَ نہ ایتکگ کہ گالبندی دردے بوارت پمشکا ساچینک پہ وتی وانوکاں ارزانیں بلوچی ءَ ہمے گالبندانی مانا ءُُ بزانتاں ہمک ہپتگ چاپ کنت دانکہ بلوچی وانوک ہم چرے گالبنداں زانتکار بہ بنت۔مرچیگیں گالبند یک انچین گالبندے کہ اے وہد ءَ ایشی ءِ سک باز حاجت اِنت۔
کتاب ءِ نام: بلوچی ویہڑا
رجانکار: شفقت عاصمی
اے گشگ رد نہ انت کہ دود ءُُ ربیدگ ہرقومے ءِ بنی پجار اِنت۔ہمک راج ءِ وتی چیزے رسم ءُُ رواج بنت کہ ہمیشاں بلوچی ءَ دود ءُُ ربیدگ گش اَنت ۔ ربیدگانی پہازگی وَ حکومت ءِ کار اِنت کہ آوتی ربیدگی چیز ءُُ جاہ ءُُ ہندانی چارگ ءَ بہ کنت ءُُ آواں چہ پُرشت ءُُ پروش ءَ بہ رکین ایت ۔ وتی ہمادرائیں ربیدگی چیزانی پہازی ءَ بہ کنت کہ آئی ءِ دپتر ی پجار انت ۔ اے کار گوں لس مہلو ک ءَ بوت نہ کنت کہ آوتی درائیں ربیدگی شئے ءُُ ازباباں یکجا بہ کنت ۔بلئے حکومت ءُُ راجی ہما کماش ءُُ مسترکہ آوانی گوما اے کار پہ جوانی ءَ بوت کنت آاے کار ءَ پہ ڈولے کت کناں ۔
اے ایوکیں وئیل نہ انت کہ نازکیں سرانی زیان بوتگ ءُُ حکومت ءِ نیمگ ءَ کمک ءُُ تاوان ءِ جار جنگ بوتگ ۔ اے جار ءِ ہما کہ مالی کمک اِنت آ یک کروڑ بہ بیت یاکہ دہ کروڑ بلئے اے وئیلاں ہما کہ سرانی زیان اِنت آئی ءِ تاوان ءَ زر گپت نہ کناں ءُُ نیکہ ءَ اے یک ماتے ءِ زہگ ءِ بدل بوت کنت ، نیکہ براتے ءِ جاہ ءَ گپت کنت ءُُ نیکہ پہ دشتار ءُُ جودے ءِ کنڈ ءَ پُر کت کنت۔
زندمان ءِ گچین راہ باز اَنت۔ہرکس پہ وت وتی دل ءُُ تب ءِ مئیل ءَ یک راہ یے گچین کتگ کنت بلئے ہمے راہ ءَ کہ آ گچین کنگ ءَ اَنت آ وتی دل ءَ سدک بہ بیت کہ آئی ءَ پہ وت ءَ ہما راہ کہ گچین کتگ آ جوان اِنت رند ءَ بجوکائی ءُُ پشومانی مہ بیت ۔
بلوچاں گشتگ کہ’’ راہ پہ روئگ ءُُ کار پہ کنگ‘‘اے بتل ءِ بزانت ءَ زانتکارے بلکیں گہتر بہ کنت بلئے من سرپد باں کہ کریم ءِ ہما شعر وت ایشیءِ معنا ءَ بس اِنت کہ ’’زند پہ جیڑگ ءُُ مرگ پہ مودگ ءَ آسان نہ بیت ،ہشکیں نندگ ءُُ زالی زارہاں گزران نہ بیت‘‘ بزان ایوکءَ گپ ءَ کنگ ءَ ہچی نہ بیت بلکیں چیزے کنگ ہم ۔بلئے مرچاں چوش نہ اِنت ایوک ءَ گپ بیت بلئے کنگ نہ بیت ۔