21 فروری ءَ ماتی زبانانی میان اُستمانی روچ ءَ دُریں دنیا ءِ کُنڈ کُنڈ ءَ برجم دارگ بیت، مئے جُہد پہ زبان ءَ ہمے بہ بیت ما وتی وانگجاہ ءُُ مراگشاں وتی جند ءِ زبان ءَ تران بہ کنیں بلے مئے بد بختی اِیش اِنت زبان وت ءَ اَست پجار وت ءَ اَست بلے اَپسوز ءُُ بژن ءِ گپ اِنت کارمرز کنگ ءِ جا گہءَ ما وت ءَ اَنچو بے سماکُتگ گْشئے زاناں ما بے زبانیں گُنگدامیں۔

من وتی لُنٹ چہ پاکیں آسءَ شُشت اَنت داں کہ مہرءِ بابتءَ تران بکناں‘بلئے ہردیں من وتی لُنٹ پچ کت اَنت گرامن ہچ گپّ جت نہ کت۔وہدے من چہ مہرءَ ناشناس بوتاں گرا لبزمنی دپءِ تہا گواتءِ موج جوڑ بوت اَنتءُُ ہما سوت کہ منی سینگءِ تہا بے تاہیر اَتنت……ہاموشیءِ تہا زیرآپ بوتنت۔ چریشیءَ پیسراگاں شما چہ من مہرءِ راہ ءُُ رُپکانی بابتءَ جست کتیں گرا من شمارا سِتکءِ گوما پسّہ داتگ اَت۔بلئے نوں وہدے کہ مہرءَ منءَ وتی دامنءِ تہاچیرداتگ‘ من شمے کِرا اتکگاں داں کہ چہ شمامہرءِ راہءُُ رپکانی بابتءَ جست بگراں۔ چہ شما کسے است کہ منی جستءِ پسّہءَ دات بہ کنت؟

بیست ءُُ یک فروری ءِ روچ ءَ را میان استمانی زبانانی روچ قرار دئیگ بوتگ ءُُ اے روچ ءَ سرجمیں دنیا ءَ زبانانی روچ دارگ بیت۔اے روچ دارگ ءِ بُن ءُُ بہہ چے بوتگ ءُُ مرچی پہ چے واستہ کارمرز بوہگ اِنت اے بابت ءَ تران اگاں کنگ بہ بیت داں گپ دور روت پمشیا تچکی ءَ ہما گپ ءَ کایاں کہ میان استمانی روچ ءَ گوں بلوچی زبان ءَ چے پیم گوازینگ بیت۔اے روچ ءَ درائیں مردمانی گپ ہما پیشی سال ئیگ اَنت کہ آئی ءَ گوستگیں سال ءَ گوشتگ اَنت دگہ نوکیں گپ کنگ نہ بیت بزاں وتی جندئے زبان وانگ ءَ کارمرزکنگی اِنت وتی زبان ءِ ردوم ءُُ دیمروئی ءَ کار کنگی اِنت جندئے زبان ءَ گپ کنگی اِنت ءُُ اے درگت ءَ حکومت ءُُ ادارگانی کرد پکار اِنت کہ بائد اِنت اے دوئیں مردم بلوچی زبان ءَ ماں اسکول ءَ وانینگ بہ بیت بلئے اے درائیں گپاں چہ یکے ءِ سرا اوں عمل کنگ نہ بیت بلکیں ہما مردم کہ اے گپان اِنت آ وت بیچارگ اردو ءَ گپ کنگءَ اِنت۔

بلوچی اکیڈمی ءِ پہ بلوچی لبزانک ءِ گیش کنگ ءَ یک بلائیں کردے است انت کہ کس ایشی ءَ چہ انکار کت نہ کنت۔ مروچی ہما جاور انی کہ بلوچی اکیڈمی دیمپان بوتگ ءُُ است انت بائد سرجمیں راج پاد بئیت ءُُ گوں اکیڈمی ءَ یکجائی بہ کنت۔بلوچی اکیڈمی ءِ بابت ءَ بازین مردم نہ وشیں تران کنت داں منی دل حراب بیت کہ پرچکہ من بلوچی اکیڈمی ءِ زیک ءُُ مرچیگ ہردو دیستگ اَنت بلوچی اکیڈمی ءِ اگدار زی آواں پہ بلوچی زبان ءُُ لبزانک ءَ چتوریں کار کتگ ءُُ انوگیں اگدہ دار چتوریں کار کنگان اَنت۔

ابن خلدون ء ِ حیال اِنت کہ‘ عصبیت وہدے حراب بہ بیت گڑا دودمان زوال ءِ آماچ بیت۔ اے لیکہ ء ِ رِد ء َ وہدے عصبیت حراب مہ بیت بزاں ایشی ء ِ تہا دگہ نسلے ء ِ مردم ہوار مہ بنت گڑا دودمان بام ء َ سر بیت۔ خلدون ء ِ رِد ء َ عصبیت ء ِ تہا دگہ نسلے ء ِ ہوار بوہگ ء ِ سبب اِیش اَنت۔ اول: دگہ نسل ءُُ عصب ء ِ مردمے دومی عصبیہ ء ِ تہا پمیشکا ہوار بیت کہ آ دیم ء ِ عصبیہ ء َ گوں ہمدردیں واہگے داریت۔

پہ بلوچ، بلوچی ءُُ بلوچستان ءِ دود ءُُ ربیدگءُُ زبان ءَ ہرکس وتی وس ءُُ واک ءَ وتی وتی پڈا جہد کنگان انت۔ راجانی مستریں پجار آئی زبان انت۔ چونکہ اے ملک ءِ تہا بلوچ ہم مزنیں کساسے ءَ آباد انت بلئے بژن ءِ گپ اش انت کہ اے ملک ءِ تہا بلوچ ءَ را داں روچے مرچی ہچبر سرکاری سرپرستی گون نہ بوتگ بلئے ابید سرکاری سرپرستی ءَ بلوچ ہر پسگ ءَ وتی متابک ءَ بلوچ ءِ ہذمت کنگے باز جہد کتگ ءُُ کنگان انت۔

بلوچستان ءِ بنجاہی شہر ءِ کوئٹہءِ اے دگہ جیڑگاں ہوار یک دگہ جیڑہ یے ہمے آپ لائنّانیگ اِنت کہ بہہ شر کنگ نہ بنت۔ اے دگہ دنیا ءَ مدام ملکانی مستریں شہرانی نیمگ ءَ گشیتر دلکوش دئیگ بیت اے واحدیں ملک اِنت کہ کہ ایشی ءِ صوبہ ءِ بنجاہی شہر ہر پیمیں آسراتیاں چہ زبہر ءُُ بے بہر اِنت۔

تیا دپی ہوٹل ءِ ڈنی نیمگ ءَ اسپیتیں کپودر چیرمین ماو ءِ بت ءِ چپ ءُُ چاگرد ءَ گواز کنگ ءَ ات انت۔ کامریڈ گوں ہمے ندارگ ءَ دلگوش ات کہ ہوالدارے ءِ دست ءَ پیلالہےء ات کہ آئی ءَ بے ترک ءُُ توار ءَ پیالہ ءِ گرمیں چاہ کامریڈ ءِ سرا مان ریتگک انت۔

عطا شاد کدی،کجا،کئی لوگ ءَ ودی بوتگ اے بابت ءَ ہرکس سہی ءُُ زانتکا ر اِنت اگاں کسے نزانت کہ بازارءَ پہ نہاد کتاب باز اِنت اگاں کسے حُب داریت آ اے درائیں چیزاں زانت کنت۔یک چیز ے کہ انگت ءَ زانگ بوئگ ءَ نہ اِنت آ عطا شاد ءِ گوشتگیں شعر اَنت کہ ایشانی معنا ءَ کس کت کنگ ءَ نہ اِنت۔