اے گپ میتگ میتگ ءَ شنگ بوت وھدے وھد ءُُ پاسک آتک انت ایوک ءَ ارکنے ءِ ہمساہگ مچ ءُُ یکجاہ نہ بوت انت بلکیں زمین نندیں درائیں مردم اے میڈ ءِ چارگ ءَ ہمے کہچر ءَ رمب اِت انت ءُُ مچ بوت انت ۔ارکنے ءِ لوگ میتگ ءِ گڈی میتگ اَت آ ئی ءِ لوگ ءِ دیم ءَ ہمے مزنیں کہچر اَت آئی ءَ وتی کارگاہ وتی لوگ ءِ دیم ءَ ایر کت اتھینے کوہ ءِ جہلی نیمگ ءَ نشت کہ اودا برزادرائیں کہچر درا بوت ۔آئی ءِ کار گاہ انچو مزن اَت کہ کد ء ارکینے ءِ کڈک ءَ بوت ۔جنک ءَ وتی کار پیسرا بندات کت روچءِ رژنائی ءَ آئی ءِ نندگ ءُُ دوچگ ءِ جاگہ انچوش ات کہ درائیں مردم آئی ءِ سرا انچو پرریتک انت کہ پرائی ءَ دوچگ گران بوت ۔آسک اشتاپی ءَ کار ءَ ات آئی ءِ اسپیتیں دست گوں بندیکاں ناچ ءَ ات انت آ انچو گوں رپک ءُُ ہنر ءُُ کار اَت گشئے آ کارگاہ ء، سرا کار ءَ نہ نہ ات بلکیں گوات ءَ کار ءَ ات آسک گشادکار ءَ اَت آئی ءَ گوں وتی دستاں پژم چو چلکی تاب دات ات بندیک کت انت ءُ بندیکاں گوں دراں گوں تانجو ءَ تانت ءُُ گد ءِ بہر کت انت آئی ءَ را گشتگ ات ئےِ کہ آئی ءِ کارکنگ ءِ وڑ ءُُ پیم انچو جلوہ ناک ءُُ زیبا انت چوکہ دوچانی جند آئی ءَ را ہر وہد ءَ کہ چو گشگ بوت گڈا آئی ءَ گشت کہ ’’ اے دوئیں یکین انت ‘‘ پمشکا آئی ءَ دوتک ءُُ مردماں چار اِت پدا گد گوں نیم سرجمیں دوچاں چہ کارگاہ ءَ در ءَ بوت انت مردماں دیست انت آہاں کند ایت ءُُ ستا کت پرچکہ گد ءِ سرا گوں دوچاں وڑ وڑیں ندارگ ات انت ۔سہب ءِ ندارگ یک کسانیں بچکو ءِ ءَ یک کسانیں جنکو ءِ سبزیں کہبر ءَ زردیں پلانی میان ءَ گردگان ات انت یک سیائیں کچکے آہانی دمب ءَ ات یک جنین چکے دریگ ءَ گوں وابینگیں چماں وتی ملگوراں رندگان ات یک بچکے زر ءِ دیم ءَ اوشتاتگ ءُُ چولاں حساب کنگان اَت ۔ دگہ ندارگے ءَ روزرد ءِ وھد ءَ ہمے دوئیں بچک ءُُ جنک یک درچکے ءِ چیرا اوشتاتگ ءُُ یک دومی ءَ چم ئے سک داتگ اَت انت گشاد گشادی ءَ آئی ءِ دوئیں دست بندیک ،کارگاہ ءُُ تانجو ءِ میان ءَ ناچ ءَ ات انت پدا آئی ءَ گللدانے ءِ گوں پلاں دوتک ۔بانور ءِ حاتر ءَ یک گہونے شرکت پہ سالونک ءَ کوٹے جوڑ کت پدا آ ئی ءَ یاد اتک کہ اتھینے ءَ یک رندے چے گشتگ اَت آئی ءَ آہاں آروس ءِ نپاد ءِ حاترا یک نپاد پوشے ہم گوپت گد ءِ دوئیں کوہناں یک بہرے ءَ آئی ءَ بانور ءِ کسان سندی ءِ عکسے جوڑکتگ ات ءُُ دومی بہر ءَ سالونک ءِ گد ءِ سر دوئینانی عکس انچو جوڑ کتگ اَت انت گشئے پیشی یات ءُُ زہیر دوچار کپتگ ات انت وہدے آ ہاد اتک گدئے چنڈ ات ءُُ مردماں پیش داشت مردمانی دپ پچ بو ت انت آہاں کہچر سرا زرت پہ گل ءُُ شاد آ گریوان ءُ کندان بوت انت ارکینے ءَ وت سرکوہ ءِ جہل دیم ءَ جہل کت ءُُ اتھینے ءَ را اشارہ کت ۔ اتھینے ءَ وتی کار بنا کت دیھ ءَ وتی کوہ ءِ برز ءَ بستگیں نرم ءُُ پژمی ئیں جمبراں چو جاتوگ ئیگ ءَ پٹہ یے بست پمشکہ آئی پژم ءِ شنگ ءُُ تاب ءِ آجت نہ اَت آئی ءَ پہ وتی دوچ پژم چہ جمبراں ذرت کہ جہان ءِ سپا ءُُ نازرک تریں پژم ات انت آئی ءَ اے پٹہ ءَ را یک اے رودرا ءِ رنگ دات ءُُ پدا روکپت ءِ یکبرے ایمنی ءِ رنگ دات ءُُ پدا آشوب ءِ نوں آسمان ءِ روکپتی بہر آئی ءِ کارگاہ اَت آئی ءَ بازیں جلوہ ناکیں دوچ رولہ سرا دور دات چہ اولمپس ءَ بازیں ندارگے انچیں ندارگ کہ میرانیں بنی آدم ءَ ہچبر گندگ ءِ اوست نہ بستگ ات بازین ندارگ انچش ات انت کہ مردماں بیم آتک ۔۔کروناس ءِ اروناس ءَ را ہرات کنگ ءِ نداگ ۔
زیوس ءِ جہان ءَ بلاہاں پاک کنگ ءِ کار ءُُ کرد ،زیوس ءِ بندیگی ،ھیرا ءِ سزا ،زیوس ءِ میٹس ءِ شاہین ،مائیگ ءُُ مار ءِ دروشم ءَ دمب ءَ کپگ ،اتھینے ءِ جند ءِ بوتن زیوس ءِ سرگر ءِ اسپرنگ ،دگہ زیبائیں ندارگ اتھینے ءِ بنی آدم ءَ را ازم ءِ ئیلکاری ،مردماں ننگار ءِ گشگ اوژناگ ءُُ شاگ تاچی ،اپس گاڑیانی سواری ءُُ ایندگہ کارانی ہیل دئیگ ءِ ندارگ ،جنین آدمان دوچ ءِ گشگ ،پدا گڈ سر ءَ آئی ءَ دراہ ہوار گیتک انت پدا آئی ءَ دوچگ ءِ دارگ دوتکگیں جمبراں گوں جت دراہ ہور گیتک انت پدا اجبیں تہاریں عکسے جوڑ کت بنی آدم ءِ آکبت بنی آدم رودان مزن ءُُ ٹوہ جوان بوت درچک مہہ بوت انت ،زمین رودے بوت ،چہ پہر ءُُ نار ءَ آ گوات گران ات آئی ءَ لہتیں حرابیں چیز شر کت آ انچو بژناک ات انت کہ آہانی شرکنگ ءُ آئی ءَ وتی دیم ترینت ۔
پہ مہلوک ءَ اے سک باز ات انت درائیں مردم آئی ءِ پاداں کپت انت گریت ایش ارکینے ءِ ندارگ ءَ چارگان انت آتی کار ءَ اہچبر چہ وھد آ دیم نہ شتگ ات کہ چہ اودا مرچی اتھنیے ءَ بنا کتگ ات بلئے آ ہمودا اوشتات گوں سیہ تراتگیں دیم ءُُ اجکہیں چماں چارگان ات ءُُ وہدے المپس آئی ءِ پاداں کپت گڈا آ پر ترایت ءُُ دراشت آ بے ترک ءُُ توار ءَ بلئے شت اودا آئی ءَ سادے زرت ءُُ وتارا درتک اتھینے چہ کوہ ءَ جل آتک ،آئی ءَ گوں المپس ءَ ہچ نہ گشت المپس درگان درگون بوت پدا آ ہما بل ءَ شت آئی ءَ دیست کہ ارکینے ءَ وتارا درتکگ ۔جنک ءِ رنگ سیہ گشتگ اَت چم ئےِ درآتکگ انت ءُُ مودے شنگ اتگ ات انت رتھینے ءَ وتی دراجیں دست شہار دات ءُُ آئی ءِ کوپگ جت آئی ءِ رنگ گیشتر سیہ گشت ءُُ چم گیشتر درکپت انت آئی ءِ بدن ہشک ات ءُُ دست ءُُ پاد نزآہان ات انت ءُُ دو ہمنچو بوہان ات انت پدا اتھینے ءَ ساد دست جت اے ٹنگرتگ ات تاب گران ات ءُُ بارگ بوھان اَت۔ پدا اناگت ءَ ساد ءِ سر ءَ یک کسانیں لیلکے گوں بازیں پاداں تاب ورگان اَت ایشی ءَ یکبرے رتھینے شری چار اِت پدا پرتر ات بندیکے کش ات ئے ہمے بندیک ءِ سرا سر کپت آ ہمے بندیک ءِ سرا شپور گران بوت داں بن ءَ کاہاں سربوت دگہ لوپے شرکت ئے ءُُ ہمودا کار ءَ لگ ات ایشی مانا ایش ات کہ نوں آ ہمدا کار کنت داں کہ ابد ءَ پمشکہ ہما مردم کہ موکو ءَ شری ءَ زان انت آ آئی ءَ را ارکینہی گش انت۔
