زندمان ہما اِنت کہ زند ءِ دیوک ءَ بکشاتگ بلئے زندمانی ہمیش اِنت کہ چاگرد ءَ داتگ ہردوکانی زوروک بنی آدم انت ،ناں ادا آئی دل ءِ بنت ءُُ نیکہ اودا،پمشکا عالماں گشتگ کہ بنی آدم لیبوکے ءِ ڈول ءَ اِنت۔

اے کسہ ہم انچیں یک لیبوکے ئیگ انت کہ وہد ءِ دست ءَ بے وس انت کسہ ءِ بندات چہ شاہ دربر ءَ بیت وہدے دوستل چہ ہاسٹل ءَ درکیت ءُُ روت دیم پہ دربرجاہ ءَ ،راہ ءَ آئیءِ دوچاری گوں ہما کچکاں بیت۔

کہ مدام آئیءِ راہ ءَ نندوک اِتاں دوستل ءِ مدام دل ءَ بوتگ کہ اے کچکاں سنگ ءُُ لٹے بجنت یاکہ ہکّل اِش بکنت کہ پرچہ آئی راہ ءَ نشتگ اَنت بلئے وسے نہ شت ،یکے وَ کچک باز اِتاں ءُُ دومی اے اڈکہی کچک اِتاں ۔۔۔۔

دوستل مدام بژینگ بیت ءُُ راہ ءَ گسر بوہان ءَ داں دربرجاہ ءَ سر بیت ۔یکرندے دوستل ءَ اوپار نہ شت ءُُ آئیءَ ہمے کچک سنگ جتاں ۔۔۔۔

سنگ جنگے نہ بوت کہ اے کچکاں داں ہاسٹل دوستل ءِ دمب ءَ گون اِتاں ،دوستل پرے گپ ءَ گل اَت کہ ہاسٹل ءَ اے کچک چون اتک کن اَنت آھؤد ءَ آئی سنگت باز اَنت آھود ءَ کچک اتک نہ کنت بلئے اے اڈکہی کچک اِتاں ایشاں سنگت ءُُ بان دیوار کس داشت نہ کنت ایشاں ہاسٹل ءَ دور کتگ دوستل دل ءَ دور بوت کہ انچیں سنگت ءِ تہا انگت ءَ اے کچک ءَ آئیءَ بوار اَنت داں چون بیت۔۔۔۔۔؟

بلئے دوستل ءَ اے اوں زانتگ اَت کہ مروچیگیں دور ءَ کسی تہا انچو دل مان نیست کہ آ اے اڈکہی کچکانی دیم ءَ جل اِت بکنت ،پمشکا دوستل ءَ ہمے گہتر زانت کہ چداں در بیت بروت بازار ءِ نیمگ ءَ بلکیں آھود ءَ رش ءُُ کش ءِ تہا اے کچک میااَنت ۔

بلئے دوستل ءِ گمان ءَ نہ اَت کہ اے آھود ءَ ہم کائینت بلکیں دوستل ءِ رسگ ءَ پیسر چیزے اڈکہی کچکءَ یک کسانیں بچکے گوں ہونواریں دنتاناں مان بستگ اَت ۔دوستل ءَ یکبرے دل ءَ اَت کہ ایشی ءِ دیم ءَ بروت بلئے آئی وتی زند سکی یے تہا اَت آ دگر ءَ چون رکینت کنت ۔۔۔۔۔۔

شہر ءِ پرگنجیں بازار ءَ ہم دوستل ءَ پہ وت چشیں ساہ یے نہ دیست کہ پرآئی ءَ جنگے بکنت ءُُ آئیءِ ساہ ءَ چہ اے اڈکہی کچکاں بہ پہریز ات ،دور یک مردے گوں وشرنگیں بالاد ءَ اوشتوک اَت آئیءَ وہدے دوستل ءَ دیست داں ہمائی ءِ نیمگ ءَ تگے بست۔

اے مردءَ دوستل ءَ گشت کہ من پیسر ءَ انچیں اڈکہی کچک جتگ اَت ءُُ داں مرچی ءَ من وئیل اوں پرچکہ اے اڈکہی کچکانی یک اجبیں بودناکی یے است انت کہ آ وتی جنوک ءَ پدا ایمنی ءَ نندگ ءَ نیلاں اگاں تئی تہا ایمنی یے ببا دئیگ ءِ آٹیگ است گڈاں من ایشاں جناں ۔۔۔۔

دوستل حیران بوت کہ اے چتوریں گپاں کنگ ءَ اِنت ۔ا یمنی چون چتور ہلاس بیت۔ دوستل ءَ دل پہ دو کت ءُُ گشت ہو من ساڑی اں ایشاں بجن کہ منا ایشاں سک بزگ کتگ ۔اے مردم چہ کابہ ءَ وتاس در کت ءُُ تیرے آس دات ءُُ اے اڈکہی کچک جت ءُُ کشتاں۔دوستل ءَ اے مرد ءِ شگر گپت ءُُ دیم پہ وت شت۔(برجاہ)